utworzone przez Reformator | cze 13, 2018 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Czas trwania kary
Najbardziej okropnym i przerażającym aspektem tortur w jeziorze ognistym, jest czas ich trwania. Tortury potępionych doświadczane w jeziorze ognia i siarki będą nieskończenie długotrwałe. Druga śmierć, jezioro ogniste, jest ostatnim etapem w istnieniu bezbożnego. Będzie ono na zawsze – bez jakiejkolwiek, najmniejszej nawet nadziei na zakończenie.
- Możesz sobie wyobrazić nieskończone trwanie w bólu?
- Możesz sobie wyobrazić nieskończoność egzystencji w torturach i mękach?
Ani jedno matematyczne równanie czy definicja, nie potrafi wyrazić tego, ale nie ma nic co byłoby bardziej rzeczywiste i bardziej pewne jak nieskończona długotrwałość męczarni w jeziorze ognistym przygotowanych dla diabła i jego aniołów, a którym poddane będą także wszyscy ludzie którzy umrą w swoich grzechach niepojednani z Bogiem, nie znający osobiście i bezpośrednio Pana Jezusa Chrystusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 12, 2018 | Charyzmania, Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Błąd
Religijni fanatycy, tacy, którzy wierzą, że Bóg daje im sny, wizje i objawienia z całej siły starają się dopasować naukę Pisma Świętego do głoszonej przez nich teologii. W zasadzie im dłużej przyglądać się procederowi jaki uprawiają tym wyraźniej widać, że Pismo Święte jest dla nich uciążliwą kulą u nogi. Czemu? Ponieważ trzeba mocno się nagimnastykować aby na podstawie Świętego Tekstu uwiarygodnić ciągłość pozabiblijnego objawienia w czasie łaski.
Wiemy przecież, że Słowo Boże jest kompletne i nic mu nie brakuje:
Psalm 19:7 Prawo PANA jest doskonałe (תְּ֭מִימָה tamimah)
תָּמִים tamim to hebrajskie słowo oznaczające doskonałość nie tyle w sensie braku skazy (jest to znaczenie drugorzędne) lecz w sensie kompletności, pełności, całości.
Odpowiednikiem greckim będzie słowo
τελειος teleios – kompletne w takim znaczeniu, że nic mu nie brakuje. (więcej tutaj).
Bóg przemówił, Słowo zostało spisane, stało się doskonałe, czyli kompletne, objawienie, sny i wizje stały się zbędne.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 11, 2018 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Łuk. 16:19-26
19 Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i bisior i wystawnie ucztował każdego dnia.
20 Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały;
21 Pragnął on nasycić się okruchami, które spadały ze stołu bogacza. Nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody.
22 I umarł żebrak, i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama. Umarł też bogacz i został pogrzebany.
23 A będąc w piekle i cierpiąc męki, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.
24 Wtedy zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec swego palca w wodzie i ochłodził mi język, bo cierpię męki w tym płomieniu.
25 I powiedział Abraham: Synu, wspomnij, że za życia odebrałeś swoje dobro, podobnie jak Łazarz zło. A teraz on doznaje pociechy, a ty cierpisz męki.
26 I oprócz tego wszystkiego między nami a wami jest utwierdzona wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd przejść do was, nie mogli, ani stamtąd przejść do nas
W oczekiwaniu na jezioro ogniste
W Ewangelii Łukasza Chrystus Pan Opowiada nam o dwojgu ludzi, których przypadek znał bardzo dokładnie i osobiście. Jeden z tych ludzi był bogaty, a drugi biedny (Łazarz). Obaj umarli, obaj też zostali zaniesieni do krainy umarłych. Ów żebrak, Łazarz, został zaniesiony przez aniołów do części Krainy Umarłych przeznaczonej dla sprawiedliwych, a bogacz został zaniesiony do części Krainy Umarłych dla bezbożnych, w której teraz przebywają ci którzy umarli w swoich grzechach – i są i będą „w więzieniu” …
1 Piotra 3:19 W którym poszedł i głosił też duchom będącym w więzieniu
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 11, 2018 | Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Powszechne zamieszkiwanie Ducha Świętego w wierzących
Pomimo tego, że chrześcijanie mogą w znaczący sposób różnić się od siebie jeśli chodzi o moc ducha i jego widoczny owoc, to jednak Pismo Święte jednoznacznie stwierdza, że każdy wierzący posiada Ducha Świętego w nim mieszkającego.
Stara dyspensacja nie jest różni pod względem przebywania Ducha w zbawionych. Jozue był pełen Ducha Świętego: A Jozue, syn Nuna, był pełen Ducha mądrości (5 Mojż. 34:9), identycznie jak chrześcijanie posiadają Ducha mądrości: Prosząc, aby Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości (Efez. 1:17). Nie ma tu żadnej różnicy jakości.
Zresztą istnieje jednoznaczny fragment stwierdzający, że zbawieni posiadali w sobie Ducha Świętego, czego przykładem był Mojżesz:
Izaj. 63:11 Wówczas wspomniał dawne dni, Mojżesza i jego lud, mówiąc: Gdzież jest ten, który ich wyprowadził z morza, z pasterzem swojej trzody? Gdzież jest ten, który włożył w jego wnętrze swego Świętego Ducha.
Nawet starożytni poganie rozumieli, że Duch Święty mieszkał w człowieku, a przykładem tego jest wypowiedź króla Nabuchodonozora względem Daniela.
Dan. 4:8 Aż w końcu przyszedł przede mnie Daniel, którego imię brzmi Belteszassar, zgodnie z imieniem mojego boga, a w którym jest duch świętych bogów, i przed nim opowiedziałem sen;
Jan Chrzciciel, ostatni i zarazem największy prorok Starego Przymierza był pełen Ducha Świętego od łona matki.
Łuk. 16:16 Prawo i Prorocy byli do Jana. Odtąd jest głoszone królestwo Boże i każdy się do niego gwałtem wdziera.
.
Łuk. 1:15 Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 11, 2018 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Zbawcza łaska boga
W odniesieniu do wszystkich aspektów w których można zobaczyć zbawczą łaskę Boga musimy zawsze liczyć się z rzeczywistością i powagą grzechu. Zbawienie, które Bóg zapewnia, jest czymś więcej niż zbawieniem od grzechu i jego konsekwencjami. Jego konstrukcja obejmuje nadzwyczajne bogactwo Bożej łaski i kontempluje najwyższe wyobrażalne przeznaczenie, które można by nadać istotom, zgodnie z obrazem Bożego Syna, aby mógł być pierworodnym spośród wielu braci
Rzym. 8:29 Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 7, 2018 | Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Czym jest regeneracja?
παλινγενεσίᾳ paliggenesia – stan lub akt ponownych narodzin / duchowa odnowa, regeneracja.
Ponieważ życie chrześcijanina w wierze zaczyna się od momentu nowego narodzenia, regeneracja jest jedną z fundamentalnych doktryn dotyczących zbawienia. Dokładna definicja tego dzieła Ducha Świętego i jego zrozumienie odnośnie całego życia chrześcijanina jest ważnym czynnikiem umożliwiającym efektywną ewangelizację a następnie osiągnięcie dojrzałości duchowej.
Definicja regeneracji
Słowo „regeneracja„ występuje w Biblii tylko dwa razy. W Ewangelii Mateusza użyte jest w odniesieniu do renowacji wszystkiego po Sądzie Ostatecznym o i nie ma to nic wspólnego z kwestią zbawienia chrześcijanina.
Mat. 19:28 A Jezus im powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że przy odrodzeniu παλινγενεσίᾳ paliggenesia, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na tronie swojej chwały, i wy, którzy poszliście za mną, zasiądziecie na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela
Natomiast w Liście do Tytusa czytamy następującą deklarację:
Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia (παλινγενεσίας palingenesias) i odnowienie Ducha Świętego
Na bazie tego tekstu słowo „regeneracja„ zostało wybrane przez teologów dla wyrażenia pojęcia nowego życia, nowego narodzenia, duchowego zmartwychwstania, nowego stworzenia i ogólnie rzecz biorąc w odniesieniu do nowego, nadprzyrodzonego życia które otrzymują wierzący jako Boże dzieci. Prawidłowo rozumiejąc, oznacza źródło życia wiecznego, które zostaje udzielone wierzącemu w Chrystusa w momencie gdy w Niego uwierzy. Jest to natychmiastowe przejścieze stanu duchowej śmierci do stanu duchowego życia..
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 6, 2018 | Eklezjologia: nauka o kościele
Ta pierwsza niedziela
Kiedy dorastałem, nie lubiłem chodzić do kościoła. Dla młodego chłopca z wioski kościół był nudny, kazania długie, wypełniony był starszymi ludźmi śpiewającymi stare piosenki. Wolałem grać lub oglądać piłkę nożną. Była jednak jedna niedziela każdego miesiąca,na którą z niecierpliwością oczekiwałem – ta pierwsza niedziela.
Pierwsza niedziela była niedzielą Wieczerzy Pańskiej. Starsze panie z kościoła ubierały się na biało. Pastor nosił swoją białą szatę. Ołtarz, zwykle bez nakrycia był przyozdobiony białym obrusem pod którym znajdował się chleb i wino. Byłem pod wrażeniem ceremonii i dbałości z jaką przygotowywano stół do Wieczerzy Pańskiej. Widać było ostrożność w rozprowadzaniu elementów. Diakoni nosili białe rękawiczki, a tace przekazywano między sobą z uwagą i czcią. Naprawdę cieszyłem się na myśl o celebracji Wieczerzy Pańskiej. Niestety przy całej ostrożności skierowanej na elementy komunii, podobnej ostrożności nie podjęli uczestnicy,Ci, którzy otrzymywali komunię.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 6, 2018 | Charyzmania
Tyt. 3:10 Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj
Pytanie: Co sądzić o osobach reformowanych, które dodają i twierdzą że otrzymują szczególne objawienie, bezpośrednie objawienie od Boga, mając na uwadze ich służbę,
- Czy to są apostaci?
- Czy to heretycy?
- Czy powinniśmy wspierać ich służbę,
- Czy mamy promować ich studium bilijne?
R.C. Sproul: TAK, jeśli chodzi o dwie pierwsze odpowiedzi, NIE, jeśli o dwie pozostałe
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 6, 2018 | Teologia historyczna
Rys historyczny
Pełny tytuł dzieła to Nauczanie Pana do narodów przekazane przez dwunastu apostołów. Po grecku brzmi: διδαχὴ κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν (didache kuriou dia ton dodeka apostolon tois ethnesin).
Jest jednym z pism wczesnochrześcijańskich; być może sięga do czasów, w których zostały napisane ewangelie. Dzieło było przedmiotem wielkiej czci, w pewnym okresie Kościoła odczytywana wraz z Listami. Jest to podsumowanie i synteza nauki apostolskiej.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 6, 2018 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wstęp
Większość tych, którzy szydzą dziś z jeziora ognistego, czyni to prawdopodobnie z kilku powodów. Najważniejszym z nich jest pragnienie aby podążać ich własnymi grzesznymi drogami, bez obciążania swego sumienia konsekwencjami ich czynów. Nie chcą oni słyszeć, że to co czynią, myślą, zamierzają, chcą – jest złe, jest zawsze i ustawicznie złe.
Nie chcą słyszeć, że za swój grzech poniosą karę.
Często słyszy się: „czy miłosierny i kochający Bóg, może skazać kogokolwiek na wieczne męki w piekle?” Niezrozumienie Bożego charakteru i niezrozumienie natury grzechu łatwo może prowadzić do postawienia takiego błędnego pytania.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 5, 2018 | Charyzmania
Wstęp
Od czasu do czasu, kiedy wyrażałem swoją dezaprobatę dla nauk Ruchu Wiary agresywnie wkraczających do kościołów, spotykałem się z zarzutem że ograniczam, więcej, że ‘puszkuję’ Pana Boga.
Skąd się to wzięło?
Nauki te wychodzą z założenia, że Bóg jest o wiele większy niż to, co objawił o sobie w Biblii i może działać inaczej, niż to, co objawił o swoim działaniu w Biblii.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | cze 4, 2018 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Groza piekła
Mat. 13:49-50 49 Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych; 50 I wrzucą ich do pieca ognistego. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów
Biblijna nauka o piekle ognistym, jest jedną z najbardziej lekceważonych nauk z całego Pisma Świętego. Kiedy dzisiaj wspomina się o piekle, to tylko z ironicznym uśmieszkiem na ogół podśmiewa się, jak gdyby sama myśl o istnieniu wiecznego piekła ognistego o którym tak jasno naucza Pan Jezus Chrystus w Swoim Słowie, była tak „staroświecka”, że tylko ktoś naiwny, albo prostak mógłby wierzyć, że takie miejsce naprawdę istnieje. Nie tak trudno taką postawę zrozumieć.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 3, 2018 | Trynitologia
Pan jest jeden
Izaj. 43:11 Ja, ja jestem PANEM i oprócz mnie nie ma zbawiciela
Bóg Jahwe tłumaczy się jako Pan, czyli władca wszechrzeczy. Zastanowić każdego powinno, że Bóg mówiąc o sobie używa potrójnego odniesiennia. Zwróćmy uwagę na dosłowne brzmienie tekstu Izajasza
Czyli: Jam, Jam, Jam Pan, poza mną nie ma zbawiciela. Takie jest dosłowne znaczenie powyższego fragmentu. Bóg mówiąc o sobie przedstawił swoją osobę potrójnie. O czym to świadczy? Jest oczywistym, że Bóg posiada boską istotę. Jednak gdyby Bóg istniał również jako jedna osoba, nie używałby potrójnego Ja w odniesieniu do siebie samego.
- Osoba to podmiot o rozumnej naturze posiadający swoją rolę, pełniący funkcję.
- Istota bytu jest tym, co sprawia, że byt jest taki jaki jest, albo że w ogóle jest.
Nawet używając upadłej i ograniczonej ludzkiej logiki możemy łatwo zrozumieć, że może istnieć jedna istota, esencja, jestestwo o określonych atrybutach i cechach wyrażona w więcej niż jednej osobie. To prawda, Bóg – najwyższy i niepojęty Stwórca, który jako istota jest święty, wszechmocny, wszechobecny i wszechwiedzący, istnieje w trzech osobach, Ojca, Syna i Ducha.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 1, 2018 | Rzymski katolicyzm
Płodni Apostołowie
1 Tym. 4:1-3 1 A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów; 2 Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie; 3 Zabraniając wstępować w związki małżeńskie
Apostołowie mieli żony. Piotr był żonaty, gdyż wiemy, że Pan Jezus uzdrowił jego teściową
Mat. 8:14-15 14 A gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zobaczył jego teściową, która leżała w gorączce. 15 Dotknął więc jej ręki i opuściła ją gorączka. Ona zaś wstała i usługiwała im.
O żonie Piotra (Kefasa) wspomniał Apostoł Paweł, pisząc:
1 Kor. 9:5 Czy nie wolno nam zabierać z sobą żony chrześcijanki, jak czynią pozostali apostołowie i bracia Pańscy, i Kefas?
(więcej…)
