Boże łaskawe zaopatrzenie okrywające naszą grzeszną hańbę

utworzone przez Reformowani | lis 15, 2017 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu

Upadek

1 Mojż. 3:1-21

1 A wąż był chytrzejszy nad wszystkie zwierzęta polne, które był uczynił Pan Bóg; ten rzekł do niewiasty: Także to,  że wam Bóg rzekł: Nie będziecie jedli z każdego drzewa sadu tego?

2 I rzekła niewiasta do węża: Z owocu drzewa sadu tego pożywamy;  3 Ale z owocu drzewa, które jest w pośród sadu, rzekł Bóg: Nie będziecie jedli z niego, ani się go dotykać będziecie,
byście snać nie pomarli. 

4 I rzekł wąż do niewiasty: Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie;

5 Ale wie Bóg, że któregokolwiek dnia z niego jeść będziecie, otworzą się oczy wasze; a będziecie jako bogowie, znający dobre i złe.

6 Widząc tedy niewiasta, iż dobre było drzewo ku jedzeniu; a iż było wdzięczne na wejrzeniu, a pożądliwe drzewo dla nabycia umiejętności, wzięła z owocu jego, i jadła; dała też i mężowi swemu, który z nią był; i on też jadł. 

7 Zatem otworzyły się oczy obojga, i poznali, że byli nagimi; i spletli liście figowe, a poczynili sobie zasłony.

8 A wtem usłyszeli głos Pana Boga chodzącego po sadzie z wiatrem dniowym; i skrył się Adam, i żona jego od oblicza Pana Boga między drzewa sadu.

9 I zawołał Pan Bóg Adama, i rzekł mu: Gdzieżeś?

10 Który odpowiedział: Głos twój usłyszałem w sadzie, i zlękłem się dla tego, żem nagi, i skryłem się.

11 I rzekł Bóg: Któż ci pokazał, żeś jest nagim? izaliś nie jadł z drzewa onego, z któregom zakazał tobie, abyś nie jadł?

12 Tedy rzekł Adam: Niewiasta, którąś mi dał, aby była ze mną, ona mi dała z tego drzewa, i jadłem.

13 I rzekł Pan Bóg do niewiasty: Cóżeś to uczyniła? i rzekła niewiasta: Wąż mię zwiódł, i jadłam.

14 Tedy rzekł Pan Bóg do węża: Iżeś to uczynił, przeklętym będziesz nad wszystkie zwierzęta, i nad wszystkie bestyje polne; na brzuchu twoim czołgać się będziesz, a proch żreć będziesz po wszystkie dni żywota twego.

15 Nieprzyjaźń też położę między tobą i niewiastą, i między nasieniem twoim, i między nasieniem jej; to potrze tobie głowę, a ty mu potrzesz piętę.

16 A do niewiasty rzekł: Obficie rozmnożę boleści twoje, i poczęcia twoje; w boleści rodzić będziesz dzieci, a wola twa poddana będzie mężowi twemu, a on nad tobą panować będzie.

17 Zaś rzekł do Adama: Iżeś usłuchał głosu żony twojej, a jadłeś z drzewa tego, o któremem ci przykazał, mówiąc: Nie będziesz jadł z niego; przeklęta będzie ziemia dla ciebie, w pracy z niej pożywać będziesz po wszystkie dni żywota twego.

18 A ona ciernie i oset rodzić będzie tobie; i będziesz pożywał ziela polnego.

19 W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

20 I nazwał Adam imię żony swej Ewa, iż ona była matką wszystkich żywiących.

21 I uczynił Pan Bóg Adamowi, i żonie jego odzienie skórzane, i oblókł je

Dwa oblicza świata

Żyjemy w bardzo pomieszanym świecie. W świecie w którym jest straszna przemoc, okropne okrucieństwo,  nienawiść i śmierć na każdym rogu, gdzie są ludzie którzy cierpią, chorują, są pogrążeni w smutku bądź bólu. Jednak w tym samym czasie podziwiamy świat gdzie jest tyle piękna, który jest tak zawiły i złożony, w którym jest wiele dowodów na Bożą moc w projekcie, w stworzeniu. Mamy więc poczucie dwóch stron świata w którym żyjemy. Tej okropnej, i tej która jest wybitnie wspaniała i piękna. I oczywiście tylko Biblia pomaga nam zrozumieć dlaczego rzeczy są takie jakie są.

Ten rozdział mówi nam dlaczego harmonia, która przepełniała wszystko kiedy Bóg stworzył wszechświat jest teraz tak rozbieżna. Dlaczego jest tak, że wszystko jest dotknięte tym co jest dowodem na zło, kiedy początkowo wszystko było dowodem na dobro. Biblia nam mówi, że powodem tego wszystkiego jest grzech, Pyszne nieposłuszeństwo człowieka przeciw Bogu. Nasza arogancja w dążeniu by być takimi jakim jest Bóg i brak chęci by być posłusznym Bogu. Te nieposłuszeństwo i pycha Adama i Ewy została tak utrwalona przez wieki, iż dzisiaj wciąż widzimy tę samą pyszną arogancję ludzkiego serca.
.

(więcej…)