utworzone przez Reformowani | wrz 25, 2017 | Teologia reformowana
Przedmowa
Doktryna całkowitej, czy też absolutnej / totalnej deprawacji zakłada, iż w wyniku upadku człowieka każda osoba rodzi się w niewoli grzechu i bez działania nieodpartej łaski, pozostaje całkowicie niezdolna do wyboru sprawiedliwości i dobra, w wyniku czego zawsze wybiera niesprawiedliwość i zło. Dlatego też człowiek w stanie naturalnym, nie ma możliwości, aby wybrać służbę Bogu i posłuszeństwo wobec Jego panowania, którego zasady wyraża prawo Boże. Zatem wszelkie „dobre uczynki”, jakie osoba nieodrodzona podejmuje, są w rzeczywistości złe, grzeszne i podyktowane chęcią osiągnięcia korzyści własnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 25, 2017 | Rzymski katolicyzm, Teologia historyczna
Życiorys
Mat. 16:18 Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go nie przemogą.
Augustyn przez wielu jest uważany za najważniejszego teologa w pierwszych 1 200 latach historii Kościoła. Żaden inny ojciec nie miał tak daleko idącego wpływu na teologię Kościoła jak Augustyn, którego autorytet w epoce patrystycznej i średniowieczu jest niezrównany. Od końca czwartego wieku aż do swojej śmierci w roku 430 był biskupem Hipponny w Północnej Afryce. William Jurgens tak komentuje jego doniosłość: (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 22, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Ekspozycja 1 listu do Koryntian oparta zostala o hermeneutyczne zasady: dosłowności, historyczną, gramatyczną, syntezy, praktyczną W pracy użyto przekładu opartego o Textus Receptus (Uwspółczeniona Biblia Gdańska). Oryginalne słowa greckie pochodzą z Ewangelicznego Przekładu Interlinearnego Biblii. Egzegeza Daniela 9 i Zachariasza 13 oparta o prace Douglasa Judish. Do wnikliwej analizy tekstu przysłużyły się następujące ekspozycje biblijne: Barnes’ Notes, Vincent’s Word Studies, Bengel’s Gnomon, Calvin’s Commentaries, Guzik Bible Commentary oraz Matthew Henry Consise.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2017 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Czy mowa tu o warunku zbawienia?
Mat. 6:12 I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili.
Marek 11:25-26 25. A gdy stoicie, modląc się, przebaczcie, jeśli macie coś przeciwko komuś, aby i wasz Ojciec, który jest w niebie, przebaczył wam wasze przewinienia. 26. Bo jeśli wy nie przebaczycie, to i wasz Ojciec, który jest w niebie, nie przebaczy wam waszych przewinień.
Czy Marek 11 to fragment soteriologiczny (warunek osiągnięcia zbawienia) czy też dotyczy doktryny uświęcenia? Innymi słowy, czy Marek mówi, że osiągnięcie zbawienia zależne jest od odpuszczenia grzechów bliźnim, czy raczej o tym, że Bóg karci zbawionych chrześcijan, kiedy ci trwają w grzechu nieprzebaczenia?. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2017 | Charyzmania
Postprawda i postteologia
Rozważania należy zacząć od przedstawienia definicji nowopowstałego słowa postprawda. Na informację można się natknąć na stronie internetowej zwiedzenie.blogspot.no
„Postprawda” – określa sytuację w której to nie fakty, ale ludzkie emocje mają największe znaczenie dla życia ludzi. Prawda jako obiektywne kryterium oceny rzeczywistości przestaje mieć znaczenie.
Wychodząc z tej definicji, możemy zdefiniwać kolejne pojęcie
„Postteologia” – określa zestaw wierzeń, w których to nie prawda Słowa Bożego, lecz ludzkie emocje mają największe znaczenie dla życia wierzących. Pismo Święte jako obiektywne kryterium oceny teologii przestaje mieć znaczenie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2017 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia przymierza
Przymierze z Izraelem – ok. 1500 lat
Po upadku człowieka w grzech Bóg ogłosił ludzkości plan zbawienia. Przedstawił, że potrzebna będzie ofiara zastępcza, która będzie musiała być dokonana przez bezgrzesznego Mesjasza. Mesjasz będzie samym Bogiem. Tak było do czasu potopu, gdzie praktycznie cała ludzkość odwróciła się od Boga za co została unicestwiona (prócz Noego jego rodziny).
W czasie potopu Bóg uśmiercił całą ludzkość z wyjątkiem ośmiu dusz. W ciągu ok. 437 po potopie lat ludzkość rozmnożyła się, Bóg zbawiał w tym czasie wybranych. Po IV wiekach w swojej pysze stworzenie ponownie zbuntowało się przeciw Stwórcy ustanawiając odstępczą religię Babilonu dającą fałszywą nadzieję na lepsze życie po śmierci. Bóg pomieszał języki, podzielił ludzkość na narody i rozproszył po całym świecie.
Potem nadszedł czas przymierza z Abrahamem i powołania do istnienia szczególnego ludu, narodu wybranego, w którym Bóg będzie zbawiał tak samo jak zawsze. Ofiarowanie przez Abrahama jedynego syna, Izaaka, stanowiło ilustrację ofiary Jedynego Syna Boga, jaka będzie złożona za grzechy wszystkich wierzących a nieprzechodnie kapłaństwo Melchisedeka symbolizowało trwałe kapłaństwo Chrystusa nieustannie wstawiającego się za zbawionymi do Boga. Abraham jest nazwany ojcem wszystkich wierzących, a ponieważ obrzezka została dana po zawarciu przymierza, nie tylko Żydzi ale i poganie będą włączeni do przymierza z Bogiem
. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2017 | Teologia systematyczna
Poniżej przedstawiony został przebieg wydarzeń, jakie miały miejsce na górze Tabor, która wznosi się na płaskowyżu Esdraelon.
Na podstawie harmonii ewangelii Mateusza 17, Marka 9, Łukasza 9
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2017 | Egzegezy, Trynitologia
Pytanie o stworzenie
1 Mojż. 1:1 Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
Chrześcijanin spytany, kto stworzył wszechświat, odpowie: Bóg wszechmogący.
Wszystko co istnieje we wszechświecie zawarte jest w tym pierwszym wersie. Cała otaczająca nas rzeczywistość, widzialna i niewidzialna została stworzona w pierwszym wersecie Pisma Świętego. Wszystko to zostało stworzone przez Boga. Bóg nie stworzył sam siebie. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 21, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Interpretacja zielonoświątkowa
1 Tes. 5:19-20 19. Ducha nie gaście. 20. Proroctw nie lekceważcie.
Według doktryny neomontanistów (czyli szeroko pojętych zielonoświątkowców) Duch Święty ciągle przemawia do ludzi poprzez nowe proroctwa. Przekonanie to między innymi opierają na kilku wyrwanych z kontekstu wersetach.
Neomontaniści interpretują „gaszenie Ducha” jako zabranianie prorokowania, w znaczeniu pozabiblijnego przekazu od Boga do człowieka. Dlatego też zachęcają oni do wsłuchiwania się w „wewnętrzny głos”, który uznają za słowa pochodzące od Ducha Świętego.
. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 20, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Teza heretyków
Nie ma bezpośredniego wersetu w Piśmie o tym, że cudowne dary Ducha zanikną. Są wersety, na podstawie których można by domyślać się, że mogą to oznaczać. Ale to jest rzecz tak wielkiej wagi że napisana byłaby wprost i to wielokroć. – wypowiedź zaczerpnięta z głębin internetu
To bardzo ciekawe zagadnienie. Rozważmy je.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 20, 2017 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia przymierza
Przymierze z Abrahamem – ok. 430 lat
Po upadku człowieka w grzech Bóg ogłosił ludzkości plan zbawienia. Przedstawił, że potrzebna będzie ofiara zastępcza, która będzie musiała być dokonana przez bezgrzesznego Mesjasza. Mesjasz będzie samym Bogiem. Tak było do czasu potopu, gdzie praktycznie cała ludzkość odwróciła się od Boga za co została unicestwiona (prócz Noego jego rodziny).
W czasie potopu Bóg uśmiercił całą ludzkość z wyjątkiem ośmiu dusz. Po potopie, w ciągu ok. 437 lat ludzkość rozmnożyła się, Bóg zbawiał w tym czasie wybranych. Po IV wiekach w swojej pysze stworzenie ponownie zbuntowało się przeciw Stwórcy ustanawiając odstępczą religię Babilonu dającą fałszywą nadzieję na lepsze życie po śmierci. Bóg pomieszał języki, podzielił ludzkość na narody i rozproszył po całym świecie.
Nadszedł czas przymierza z Abrahamem i powołania do istnienia szczególnego ludu, narodu wybranego, w którym Bóg będzie zbawiał tak samo jak zawsze. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 20, 2017 | Charyzmania
Kryteria oceny
Prawdziwy prorok wypowiada słowa od Pana. Autentyczne proroctwo, zgodnie z definicją, posiada nieodłączny autorytet. To nie żadne przypuszczenie. Jeśli to prawdziwe proroctwo i zawiera nakazy, te nakazy są wiążące. Jeśli zawiera napomnienie, to jest poważne. Jeśli zawiera ostrzeżenie, lepiej się wystrzegać.
W Piśmie Świętym posiadamy trzy kryteria, według których możemy ocenić, czy dana osoba jest prawdziwym czy też fałszywym prorokiem.
- Doktrynalna ortodoksja (5 Mojż. 13:1-5, 2 Piotra 2:1)
- Ucziwość moralna „proroka” (Jer. 23:16-17, 2 Piotra 2:1-3)
- Dokładność przepowiedni (5 Mojż. 18:21-22, Ezech. 12:25, Jer. 28:9, Izaj. 44:26)
Zatem prawdziwi Boży prorocy głoszą doktryny, które są słuszne i prawdziwe. Nowe Objawienie jest zawsze w zgodzie z poprzednio objawioną prawdą. Prawidziwych Bożych proroków cechuje osobista świętość. Ci, którzy twierdzą, że mowią w imieniu Boga muszą także żyć według prawd, które głoszą. Prawdziwi Boży prorocy przepowiadają przyszłe wydarzenia lub objawiają ukryte rzeczy zawsze ze 100 procentową dokładnością.
Jedno odstępstwo od powyższych reguł sprawia, że osoba podająca się za „proroka” głoszącego bezpośrednie Boże objawienie okazuje się być w rzeczywistości fałszywym prorokiem. Żaden ze współcześnie żyjących „proroków” nie spełnia wszystkich powyższych krytieriów, to prorocy samozwańcy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 20, 2017 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Trynitologia
Bóg z Boga
W wielu miejscach Pisma Świętego znajdujemy bezpośrednie wypowiedzi o Boskości Jezusa. Mówią tak Apostołowie, świadkowie, przeciwnicy, Chrystus sam o sobie, a nawet Bóg Ojciec.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 20, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Cuda a wiara
Jan 2:23-25 23. A gdy był w Jerozolimie podczas Paschy w święto, wielu uwierzyło (ἐπίστευσαν episteusan) w jego imię, widząc cuda, które czynił. 24. Ale Jezus nie powierzał (ἐπίστευεν episteuen) im samego siebie, bo on znał wszystkich;
.
πιστεύω pisteuó – wierzyć, mieć wiarę
Czytając powyższy tekst Pisma Świętego obserwujemy kilka arcyciekawych przesłanek:
- Wiele osób widząc cuda jakich dokonywał Jezus uwierzyło, że Jezus jest prorokiem, ponieważ dokonuje cudów.
.
- Wszechwiedzący Bóg Chrystus znał serca wszystkich ludzi.
.
- Dlatego wiedział, że wiara tych ludzi nie jest zbawiającą wiarą, lecz wiarą w cuda i znaki.
.
- Chrystus nie wierzył w wiarę tych, którzy przyszli do wiary przez prawdziwe cuda i znaki.
.
- Tym bardziej dzisiaj nikt nie powinien mieć wątpliwości, że wiara budowana przez fałszywe cuda i znaki ruchu zielonoświątkowego nie jest wiarą zbawiającą.
Wnioski, do jakich dochodzimy są takie: cuda nie przyprowadzały ludzi do zbawiającej wiary. Było tak za czasów Jezusa, w czasach apostolskich, tak jest i dzisiaj.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2017 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Ostrzeżenie Pisma
Jakuba. 3:6 Język też jest ogniem i światem nieprawości. Język jest tak ułożony wśród naszych członków, że kala całe ciało i zapala bieg życia, i jest zapalony przez ogień piekielny.
Pismo Święte naucza aby chrześcijanie wystrzegali się wulgaryzmów, nieczystej mowy, nieprzyzwoitych podtekstów..
.
- Kol. 3:8 Lecz teraz i wy odrzućcie to wszystko: gniew, zapalczywość, złośliwość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa (αἰσχρολογίαν aischrologian) z waszych ust.
αἰσχρολογία aischrologia – plugawe mówienie, obsceniczna mowa, od słów
αἰσχρός aischros – prostacka, haniebna,
αἰσχύνομαι aischunó – jestem zawstydzony, przynieść wstyd, uczynić dyshonor, oraz
λέγω lego – mówić,
αἰσχρολογία aischrologia posiada niemalże identyczne znaczenie z wyrażeniem λογος σαπρος logos sapros (zgniłe słowo) użytym w Efez. 4:29
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2017 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Od potopu do wieży Babel i Abrama – 427 lat.
Po upadku człowieka w grzech Bóg ogłosił ludzkości plan zbawienia. Przedstawił, że potrzebna będzie ofiara zastępcza, która będzie musiała być dokonana przez bezgrzesznego Mesjasza. Mesjasz będzie samym Bogiem. Tak było do czasu potopu, gdzie praktycznie cała ludzkość odwróciła się od Boga za co została unicestwiona (prócz Noego i jego rodziny). Po potopie Bóg ciągle głosi dobrą nowinę upadłemu rodzajowi ludzkiemu. (więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2017 | Egzegezy, Teologia reformowana
Przyczynek
2 Mojż. 32:32 Teraz tedy, albo odpuść grzech ich, albo jeźli nie, wymaż mię proszę z ksiąg twoich, któreś napisał.
Obj. 3:5 Kto zwycięży, będzie ubrany w białe szaty i nie wymażę jego imienia z księgi życia, lecz wyznam jego imię przed moim Ojcem i przed jego aniołami.
Czy powyższe fragmenty dają podstawę nauce o utracie zbawienia? Czy Bóg w przeszłej wieczności ustanowił Księgę Życia, z której nieustannie wymazuje tysiące i miliony osób, ponieważ nie wytrwały w wierze do końca? Czy Bóg, który większy jest niż wszyscy (Jan 10:28-29) nie ma mocy zachować nas swoją ręką od przyszłego sądu?
Mówiąc jeszcze prościej, czy jest to groźba czy obietnica?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2017 | Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Definicja papistów
Hebr. 10:14 Jedną bowiem ofiarą uczynił doskonałymi na zawsze tych, którzy są uświęceni.
Nie ma większego bluźnierstwa na tym świecie niż zaprzeczenie wystarczalności przypisanej grzesznikowi sprawiedliwości Chrystusa jako wystarczającej do całkowitego usprawiedliwienia i uniewinnienia grzesznika przed Bogiem Sędzią. Posłuchajmy papistów:
Katechizm katolickiego kościoła definiuje czyściec jako „oczyszczenie, służące osiągnięciu świętości niezbędnej aby wejść do radości nieba” Jest ono doświadczane przez „tych, którzy umierają w stanie Bożej łaski i przyjaźni, lecz ciągle nie są doskonale oczyszczeni.” (KKK 1030).
Pismo Święte naucza nas o doskonałym uświęceniu grzesznika przez ofiarę Chrystusa. Papiści zaprzeczają temu twierdząc, że konieczne jest dodatkowe oczyszczenie przez ogień czyśćcowy. W ten sposób obalają ofiarę Chrystusa.
Słowo człowieka, herezję rzymskiego katolicyzmu obalimy Słowem Bożym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 19, 2017 | Charyzmania, Egzegezy
Tekst źródłowy
Dla przeciętnego wyznawcy doktryn Parhama powyższy tekst oznacza, że Bóg zawsze będzie dawał swoim wyznawcom dary języków, uzdrawiania przez nałożenie rąk, prorokowania, wykładania języków, wyganiania demonów (ale już nie koniecznie picia trucizn bez ponoszenia szkody czy brania węży w ręce…)
Logika charyzmatyka jest następująca: skoro nieodwołalne są dary i powołania Boże, to po pierwsze cudowne dary zawsze będą istniały w kościele bo Bóg ich z kościoła nie odwoła, a po drugie człowiek posiadający te dary nigdy ich nie utraci. Logika ta jest błędna, ponieważ nie uwzględnia kontekstu wersu 29. Poniżej zwrócimy uwagę na to o jakich darach i powołaniach mowa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 18, 2017 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Ważne pytanie
Luk. 13:23 I ktoś go zapytał: Panie, czy mało jest tych, którzy będą zbawieni? On zaś im odpowiedział:
Pytanie tego rodzaju zaprzątało ludzkie umysły między innymi w apokryficznym objawieniu, znanym szerzej jako Druga Księga Ezdrasza, napisanym prawdopodobnie w czasach Nerona, Domicjana, lub Trajana. To ludzkie dzieło odzwierciedla doskonale i w pełni gorączkę i niepokój myśli, jakie posiadali tak Żydzi jak i poganie, a wśród tych myśli żadna nie miała tak prominentnego statusu jak idea, że „wielu jest stworzonych, lecz niewielu zbawionych”.
(więcej…)
