utworzone przez Reformowani | lut 27, 2022 | Chrześcijańska moralność
Tekst po polsku
Jakuba 1:27 Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu i zachować samego siebie nieskażonym przez świat.
.
5 Mojż. 10:17-18 17. Gdyż PAN, wasz Bóg, jest Bogiem bogów i PANEM panów, Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, który nie ma względu na osoby i nie przyjmuje darów. 18. On wymierza sprawiedliwość sierocie i wdowie i miłuje przybysza, dając mu chleb i odzież.
.
Psalm 146:9 PAN strzeże przychodniów, wspomaga sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę niegodziwych.
Drodzy Bracia i Siostry,
Dziękuję bardzo za wszystkie wasze modlitwy i przesłania wsparcia w ciągu ostatnich kilku dni.
Ponad 120 tysięcy Ukraińców uciekło już ze swojego kraju do Polski. Nasz kościół (Kościół Chrystusa Zbawieciela w Krakowie) wraz z wieloma innymi będzie oferował wsparcie jak największej liczbie przybyłych w nadchodzących dniach i tygodniach. Spodziewamy się w ciągu najbliższych kilku godzin kobiet i dzieci z naszych partnerskich kościołów na Ukrainie i przygotowujemy się także do późniejszego zaspokojenia potrzeb jak największej liczby uchodźców.
Sytuacja uchodźców jest bardzo trudna po wielodniowych kolejkach na granicy i konieczności rozdzielenia od mężów i ojców (mężczyźni w wieku 18-60 lat nie mogą opuszczać kraju). Wiemy, że będzie realna potrzeba zakwaterowania (w tym wynajmu mieszkań) i wsparcia w zorganizowaniu transportu do innych części Europy, gdzie być może uchodźcy mają już rodzinę lub przyjaciół.
Członkowie naszego kościoła wnoszą wkład finansowy. Aby zaspokoić pełną skalę tej potrzeby, bylibyśmy naprawdę wdzięczni za wsparcie finansowe od naszych przyjaciół na całym świecie. Datki można wysyłać na nasz kościelny system PayPal (ale tam, gdzie to możliwe, bylibyśmy wdzięczni za bezpośrednie przelewy bankowe na nasze konta w euro, dolarach amerykańskich lub funtach szterlingach).
Szczegóły poniżej:
PayPal: kosciolzbawiciela@gmail.com Parafia Ewangelicko-Prezbiteriańska w Krakowie ul. Smolki 8, 30-513 Krakow BIC/SWIFT: BREXPLPWMBK
Przelewy bankowe
PLN: PL30 1140 2004 0000 3802 8200 9665 z dopiskiem: UKRAINA.
USD: PL63 1140 2004 0000 3512 1477 3537
EUR: PL56 1140 2004 0000 3112 1477 3859
GBP: PL69 1140 2004 0000 3012 1465 6401
Jeszcze raz bardzo dziękuję i prosimy o kontakt, jeśli masz jakiekolwiek pytania. (Udostępnienie tego posta byłoby bardzo mile widziane!).
Aleksander Saško Nezamutdinov
Wikariusz Parafii Ewangelicko-Prezbiteriańskiej
Chrystusa Zbawiciela w Krakowie
Kontakt: https://www.kosciolzbawiciela.pl/pl/contact/
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 25, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Wstęp do rozważania
Izaj. 65:17-20
./
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
Tekst Izajasza jest bardzo ważny z punktu widzenia eschatologicznego i zarazem to jeden z najtrudniejszych fragmentów do zinterpretowania. Niezależnie bowiem od przyjętej pozycji, amilenializmu, premilenializmu czy też postmilenializmu, nastręcza on wielu problemów, ponieważ pozornie zdaje się on nie pasować do żadnego z systemów (owa „pozorność” jest oczywiście sztuczna co wykaże dogłębne studium tekstu).
„Zarówno premilenialiści, jak i postmilenialiści często odwołują się do Izajasza 65 w obronie królestwa Chrystusa tu na ziemi, albo po przyjściu Chrystusa (premilenializm), albo przed przyjściem Chrystusa (postmilenializm). Obie interpretacje są błędne.Obie nie biorą pod uwagę typologicznego charakteru Pism Starego Testamentu;tj. w szczególności obie nie uznają, że Izrael w Starym Testamencie był typem całego kościoła Chrystusowego zebranego od początku do końca czasów, a Kanaan był starotestamentowym obrazem nieba.” – Herman Hanko, Is there Death in Heaven? źródło
Rozważmy zatem fragment Izajasza stosując do tego właściwą metodę interpretacji.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 24, 2022 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Czym jest sprawiedliwość?
Pozycja heretycka:
.
„Wielu ludzi uważa, że usprawiedliwiony oznacza” tak, jakbym nigdy nie zgrzeszył”. Innymi słowy, Bóg mówi:„Zaliczam cię do sprawiedliwych, chociaż tak naprawdę sprawiedliwym nie jesteś.” Prawdą jest, że Bóg składa takie oświadczenie, ale istnieje również rzeczywistość prawości [przed Bogiem]. Nie tylko jesteśmy uznani za prawych; jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi” – John MacArthur, Usprawiedliwienie przez wiarę, s. 98
Jedna z największych debat wśród tych, którzy twierdzą, że są „chrześcijanami”, wśród różnych denominacji, brzmi:
czy jesteśmy zbawieni na podstawie przypisanej sprawiedliwości, udzielonej sprawiedliwości, czy też kombinacji obu?
Ten problem można łatwo rozwiązać, jeśli polegamy na Słowie Bożym i kłaniamy się przed nim.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 23, 2022 | Egzegezy, Historia chrześcijaństwa, Trynitologia
Bezpodstawne alegacje
Obj. 4:9-11
9. A gdy stworzenia oddawały chwałę i cześć, i dziękczynienie zasiadającemu na tronie, żyjącemu na wieki wieków;
10. Upadło dwudziestu czterech starszych przed zasiadającym na tronie i oddało pokłon żyjącemu na wieki wieków, i rzucało swoje korony przed tronem, mówiąc:
11. Godzien jesteś, Panie, wziąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ ty stworzyłeś wszystko i z twojej woli trwa i zostało stworzone.
Religijny fanatyzm, w najgorszym słowa tego znaczeniu, zawsze będzie mówił przeciwko Duchowi Świętemu. Świadectwo Ducha znajdziemy nigdzie indziej jak tylko w spisanym Słowie (2 Tym. 3:8, 16; 2 Piotra 1:21; Dzieje 7:51; 13:8; Mat. 12:31; Tyt. 1:16) i wiemy z całą pewnością iż dalekie jest ono od niejasności czy niejednoznaczności co do Istoty Boga. Bóg został objawiony w Piśmie i może być poznany, choć prawdę przekazywaną przez Słowo nieodrodzony umysł odrzuca (1 Kor. 2:14; Jan 14:17; Judy 1:19).
Martwy duchowo ludzie starając się zrozumieć istotę Boga będzie raczej poszukiwać analogii w świecie stworzonym a prawdę objawioną dopasować do obserwowanej zmysłami analogii (stąd oczywistym jest iż w takim ujęciu mamy do czynienia z dwoma źródłami prawdy którymi są objawienie i zmysły, prekursorem czego był nie kto inny jak Tomasz z Akwinu).
Często spotykanym zarzutem religijnych fanatyków jest twierdzenie, że koncepcja trójjedynego Boga ma swoje źródła w pogaństwie i została ustanowiona przez Konstantyna na Soborze w Nicei w 325 roku, co, jak zostanie wykazane w ostatniej części artykułu, jest absurdem.
I tak w miejsce prawdy zwodziciele głoszą co do Syna Bożego, albo że jest tylko człowiekiem, który swoim postępowaniem zasłużył na boskość albo też wcielonym Ojcem. Nie mogąc zaś podać wiarygodnego dowodu rzekomego pogańskiego źródła doktryny trójjedyności odstępcy przeoczają fakt, iż żadna religia na świecie nie naucza o współistotności trzech hipostaz, o tym że jedna nieskończona Boska istota współdzielona jest przez trzy różne od siebie Osoby.
Owszem, natkniemy się na koncepcje oparte o zrównanie definicji istoty i osoby, zawierające się pomiędzy skrajnościami:
- trzech odrębnych istot i trzech odrębnych osób (tryteizm)
.
- jednej istoty objawiającej się naprzemiennie (lecz nigdy naraz) poprzez trzy różne osoby (modalizm)
Ale żadną miarą ani tryteizm ani modalizm ani też zadna pośrednia herezja nie są tożsame z chrześcijańską wiarą w Boga trójjedynego, którą dowodzimy na podstawie atrybutów opisujących jedną i tą samą istotę trzech Osób: Ojca, Syna oraz Ducha Świętego
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 22, 2022 | Teologia systematyczna
Pełne zadośćuczynienie niewinnego Arcykapłana
Wierzymy, że Jezus Chrystus jest zaprzysiężony na wiecznego Arcykapłana według porządku Melchizedeka i że wydał się za nas Ojcu, aby uśmierzyć Jego gniew przez pełne zadośćuczynienie, kiedy ofiarował się na drzewie krzyża i przelał swoją drogą krew, aby oczyścić nasze winy, jak to przepowiedzieli prorocy.
Gdyż jest napisane: „Lecz On zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia i jego ranami jesteśmy uleczeni. Prowadzono Go jak jagnię na rzeź i do przestępców był zaliczony,” zaś Poncjusz Piłat skazał Go jak złoczyńcę, choć nie znalazł w Nim żadnej winy.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 21, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Istota suwerenności
2 Sam. 9:1-3
.
1. Wtedy Dawid zapytał: Czy pozostał jeszcze ktoś z domu Saula, abym mógł okazać mu miłosierdzie ze względu na Jonatana?
2. A z domu Saula był sługa imieniem Siba. Został on wezwany do Dawida i król zapytał go: Czy ty jesteś Siba? Odpowiedział: To ja, twój sługa.
3. Król pytał dalej: Czy nie ma jeszcze kogoś z domu Saula, abym mógł okazać mu miłosierdzie Boże? Siba odpowiedział królowi: Jest jeszcze syn Jonatana, chromy na nogi.
Saul, król ludu, został odrzucony przez Boga za nieposłuszeństwo i bunt;
1 Sam. 15:26 Lecz Samuel odpowiedział Saulowi: Nie zawrócę z tobą, ponieważ odrzuciłeś słowo PANA, a PAN odrzucił ciebie, abyś nie był już królem nad Izraelem.
Dawid, człowiek według Bożego serca, panował teraz nad całym Izraelem.
1 Sam. 13:14 Lecz teraz twoje królestwo się nie ostoi. PAN wyszukał sobie człowieka według swego serca i PAN ustanowił go wodzem nad swoim ludem, gdyż nie zachowałeś tego, co ci PAN rozkazał.
Jednym z pierwszych czynów Dawida jako króla było pytanie: „Czy pozostał jeszcze ktoś z domu Saula, abym mógł okazać mu miłosierdzie ze względu na Jonatana?” Tam, gdzie jest słowo króla, jest władza, autorytet i całkowita suwerenność. Nie ma tu rady, konferencji ani negocjacji. Król przemawia ze swojego suwerennego tronu, a to, co zarządzi, zostanie wykonane.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 18, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Oskarżyciel w niebie
Hiob 1:6 Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży przybyli, aby stanąć przed PANEM, że też szatan pojawił się wśród nich.
Bóg wezwał „synów Bożych”, w tym przypadku odnosi się to do aniołów, z nimi przyszedł również i szatan. Jak grzeszny szatan może wejść do nieba, kiedy „grzesznik” nie może tego zrobić? Wiemy, że Bóg jest suwerenny i może robić, co chce, ale czy to nie splugawiłoby nieba?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 17, 2022 | Teologia biblijna
Pluralizm tradycji tekstowych
5 Mojż. 12:32 Cokolwiek wam nakazuję, pilnie wypełniajcie. Nic do tego nie dodasz ani od tego nie ujmiesz
Żydowski uczony zgadza się: Żydzi z I wieku przyjęli tekst masorecki i odrzucili Septuagintę. Pytanie brzmi: dlaczego?
Korzenie MT [tekstu masoreckiego] i jego popularność sięgają I wieku naszej ery. Przed tym okresem tylko ruch proto-rabiniczny (faryzejski) posługiwał się Tekstem Masoreckim, podczas gdy inne nurty judaizmu korzystały z innych hebrajskich tradycji tekstowych. Innymi słowy, przed I wiekiem mamy do czynienia z pluralizmem tekstowym wśród Żydów, z wieloma formami tekstu uważanego za „Biblię” lub Pismo Święte, w tym z hebrajskim źródłem, na którym opierał się starożytny grecki przekład Biblii Hebrajskiej, Septuaginta (LXX).
Tekst masorecki to Biblia hebrajska wraz z uwagami krytycznymi. Oznacza to, że tekst zawiera notatkę, gdy istnieje różnica tekstowa w znanym rękopisie.
.
Septuaginta to tłumaczenie greckie zawierające dodatkowe księgi, które nie są uważane za część Biblii hebrajskiej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 16, 2022 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Świadkowie Jehowy
Solus Christus
Hebr. 1:8-10 8. Lecz do Syna mówi: Twój tron, o Boże (ὁ Θεὸς ho Theos), na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa. 9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił cię, o Boże (ὁ Θεὸς ho Theos), twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy. 10. Oraz: Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk.
Chwała jaką Ojciec oddaje Synowi jest wyraźna. Ojciec nazywa Syna Bogiem obdarowanym szczególnym uczuciem nieskończonej miłości wyrażonej przez radość, jaką Ojciec rezerwuje wyłącznie dla Syna. Ponadto Syn zasiada na tronie, miejscu wyniosłości, splendoru i chwały gdzie gloryfikowana jest Jego wieczność oraz sprawiedliwość. Tekst Hebrajczyków cytuje Psalm 45, w którym zauważamy rozwinięcie doksologii, gdzie autor wypowiada się w odniesieniu do Króla (tj Mesjasza), że:
- jest najpiękniejszym z synów ludzkich, wers 1
.
- jest mocarzem pełnym chwały, wersy 2-3
.
- panuje nad narodami jednym błogosławiąc innym wymierząjąc sprawiedliwość, wers 4
.
- środkiem panowania jest Jego słowo, Ewangelia, wers 5
.
- jest także Bogiem zasiadającym na tronie, wers 6
.
- szczególnie namaszczonym przez Boga, wers 7
Te błogosławione prawdy o Synu, wcielonym Bogu, negowane są przez upadłe umysły w oparciu o kruchy argument gramatyczny. Otóż fraza ὁ Θεὸς ho Theos w j. greckim zapisana jest w mianowniku, co niestrudzonym w niszczeniu prawdy Chrystologicznej zwodzicielom z Brooklynu dało podstawy do tłumaczenia: „Bóg jest twoim tronem na wieki” (wers 8) oraz „Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem” (wers 9)
Tym samym Ciało Kierownicze wykluczyło Boskość Syna zwodząc na zatracenie blisko 9 milionów cżłonków organizacji oraz dając pożywkę wszelkim antrytrynitarnym odszczepieńcom. Okazuje się jednak, że interpretacja chołubiona przez antytrynitarnych kacerzy obok negacji najbliższego kontekstu, pozbawiona jest znajomości języka greckiego co łatwo udowodnić:
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 15, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Czterej jeźdźcy
Obj. 6:1-4
.
1. I zobaczyłem, gdy Baranek otworzył pierwszą z pieczęci, i usłyszałem pierwsze z czterech stworzeń mówiące jakby głosem gromu: Chodź i zobacz.
2. I zobaczyłem, a oto biały koń, ten zaś, który na nim siedział, miał łuk. I dano mu koronę, i wyruszył jako zwycięzca, żeby zwyciężać.
3. A gdy otworzył drugą pieczęć, usłyszałem drugie stworzenie mówiące: Chodź i zobacz.
4. I wyszedł inny koń, rudy, a temu, który na nim siedział, pozwolono odebrać ziemi pokój, aby ludzie zabijali się nawzajem. I dano mu wielki miecz.
Czterej jeźdźcy w Objawieniu 6:1-8 stanowią jedność w obrębie siedmiu pieczęci. W przeciwieństwie do pozostałych trzech, pierwsze cztery pieczęcie dotyczą koni. Każdy koń jest określonego koloru: biały, rudy, czarny i płowy. Każdy koń ma jeźdźca, a każdy jeździec ma broń lub narzędzie. Pierwszy z nich nosi łuk, drugi miecz, a trzeci trzyma zestaw odważników lub wagę. Nieco inaczej jest w przypadku czwartego konia: „a temu, który na nim siedział, było na imię Śmierć, a Piekło szło za nim” (w.8).
W odróżnieniu od pozostałych trzech, w pierwszych czterech pieczęciach każdy z czterech koni wraz ze swymi jeźdźcami jest przedstawiony przez „stworzenie” słowami: „Chodź i zobacz” (w.1, w.3, w.5, w.7). Kiedy słuchamy uderzeń kopyt białego,rudego, czarnego i płowego konia wysłanych przez Baranka, słuchamy czterech różnych zestawów kopyt.
Dlaczego konie i ich jeźdźcy? Są używani w Piśmie Świętym, aby mówić o potężnych i tajemniczych Bożych opatrznościach, jak w Księdze Zachariasza 1 i 6. Konie to stworzenia o imponującej sile i odwadze. Tak więc Pan zapytał Hioba:
Hiob 39:19-20 19. Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję? 20. Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy jest straszne.
Dlaczego na rumakach z Objawienia 6:1-8 jeżdżą jeźdźcy? Konie bez jeźdźców idą tam, gdzie chcą, ponieważ ich moc nie jest wykorzystywana. Ale koń z jeźdźcem jest zarządzany i kierowany — odpowiedni obraz potężnej i głębokiej opatrzności Jahwe.
Rozważmy teraz kolejno każdego z czterech koni, zaczynając od białego konia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 14, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji
Neo-ewangelikalny mit
Psalm 26:5 Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i z niegodziwymi nie usiądę
Odrzucamy powszechną łaskę na podstawie Słowa Bożego. Powszechna łaska uczy, że Bóg miłuje potępionych, ale Pismo Święte głosi, że Bóg brzydzi się chciwymi: Bo bezbożny chlubi się pragnieniem swego serca, i błogosławi chciwców, którymi brzydzi się Pan (Psalm 10:3)
Psalmista mówi o Bogu: Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość (Psalm 5:5). Nie jest prawdą, że Bóg „nienawidzi grzech, ale miłuje grzesznika”! Co więcej, PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie (Psalm 11:5)
Oto intensywność Bożej niechęci do potępionego: Jego dusza — wszystko, czym Bóg jest — nienawidzi grzeszników. To dlatego Jahwe „spuści na niegodziwych deszcz sideł, ognia i siarki” (Psalm 11:6)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 11, 2022 | Historia chrześcijaństwa
Nieco historii
Mat. 28:19-20 19. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; 20. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.
42 Artykuły Religii zostały napisane w 1553 roku przez Thomasa Cranmera, gdy kalwinizm osiągnął największe wpływy za Edwarda VI, ale nigdy nie zostały wprowadzone w życie ze względu na sukcesję Krwawej Maryi.
Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę, że 39 Artykułów Wiary Kościoła Anglikańskiego w czasie pierwszej ich publikacji składało się pierwotnie z 42 Artykułów, Niewielu także wie, że sformułowanie różniło się w kilku miejscach od ich obecnej formy. Gdy na tron wstąpiła Krwawa Maryja, papistka i morderczyni protestantów, Artykuły Wiary zostały zniesione a Thomas Cranmer, ich autor, spalony na stosie. Aresztowanie i egzekucja Cranmera jako heretyka pod wodzą rzymsko katolickiej Krawej Maryi miało pomścić jego udział w rozwodzie Katarzyny Aragońskiej, matki Maryi, z Henrykiem VII.
Królowa Elżbieta I przywróciła Artykuły Wiary w skróconej, 38 punktowej wersji. Jak można było się tego spodziewać za Elżbiety I Artykuły zostały sformułowane na nowo w niejednoznacznym języku, co pozwalało na szeroką definicję wiary. Powód tego był prozaiczny: polityka. Elżbieta I starała się zebrać ludzi ze swojego królestwa pod jednym parasolem wiary, który pozwalał na indywidualne zróżnicowanie, ale mocno ugruntował prymat kościoła anglikańskiego, z nią na czele.
Tym sumptem zaprzepaszczona została szansa na całkowite oczyszczenie anglikanizmu z doktrynalnych błędów. Z czasem ten niegdyś wspaniały Kościół stał się odstępczy z jego
- akceptacją dla ordynacji kobiet na pastorów,
- powszechną akceptacją ideologii LGBTQ+,
- odrzuceniem autorytetu Pisma
- oraz dalekoidącą ekumenią z watykańską Wielką Nierządnicą.
Dlatego też warto poznać Artykuły Wiary w ich pierwotnej liczbie i brzmieniu. Uwaga: wielu dyspensacjonalistów zostanie zaskoczonych artykułem 41 🙂
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 10, 2022 | Teologia systematyczna
Zadośćuczynienie
Wierzymy, że Bóg, który jest doskonale miłosierny i sprawiedliwy, zesłał swego Syna, aby przyjął tę naturę, która dopuściła się nieposłuszeństwa, aby też przez nią zadośćuczynić i ponieść karę za grzech przez niewypowiedziane męki i śmierć.
Hebr. 2:14 Ponieważ zaś dzieci są uczestnikami ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła;
.
Rzym. 8:3 Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele;
.
Rzym. 8:32-33 32. On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich, jakże nie miałby z nim darować nam wszystkiego? 33. Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 9, 2022 | Egzegezy, Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Śladami złotoustego zwodziciela
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi (ὁ … ἀπειθῶν ho apeithon – nie jest posłuszny), nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
Artykuł XX Bóg zamanifestował sprawiedliwość i miłosierdzie w Chrystusie
.
Wierzymy, że Bóg, który jest doskonale miłosierny i sprawiedliwy, zesłał swego Syna, aby przyjął tę naturę, która dopuściła się nieposłuszeństwa, aby też przez nią zadośćuczynić i ponieść karę za grzech przez niewypowiedziane męki i śmierć [Hebr. 2:14; Rzym. 8:3; 8:32-33]. Bóg zatem zamanifestował Swoją sprawiedliwość przeciwko swojemu Synowi, kiedy złożył na Niego nasze grzechy [Izaj. 53:6; Jan. 1:29; 1 Jana 4:9], których byliśmy winni i z powodu których zasługiwaliśmy na potępienie, i wylał na nas swoje miłosierdzie i dobroć przez swą prostą i doskonałą miłość, wydając swojego Syna na śmierć za nas i wzbudzając go z martwych dla naszego usprawiedliwienia [Rzym. 4:25], abyśmy przez Niego mogli posiąść nieśmiertelność i życie wieczne.
Nasz tekst informuje nas o zbawczej wierze w Chrystusa oraz o wierze Chrystusowi. Zrozumienie, czym jest wierzenie Chrystusowi nie powinno dla nikogo stanowić trudności. Chrystus wielokrotnie wzywał swoich słuchaczy do wiary w Niego samego, do wiary w Ewangelię.
Jan 8:24 Dlatego wam powiedziałem, że umrzecie w swoich grzechach. Bo jeśli nie uwierzycie, że ja jestem, umrzecie w swoich grzechach.
Jan 14:1 Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie.
Jan 14:11 Wierzcie mi, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie. Przynajmniej z powodu samych dzieł wierzcie mi.
Wiara Chrystusowi jest wypełnieniem przez chrześcijanina nakazu wiary w Chrystusa, jedynego zbawiciela, jedyną nadzieję grzesznika na zbawienie. To wiara w Chrystusa jako Mesjasza – wcielonego Boga ratującego swój wybrany lud od potępienia.
Ale pomimo biblijnego nauczania, jasnym jest, że dla legalisty istotą wiary będą dobre uczynki człowieka, stąd słowa Jana w fałszywym systemie teologicznym nie odnoszą się do posłuszeństwa ewangelicznemu wezwaniu czy też do upamiętania (gr. μετάνοια metanoia – zmiana myślenia) i tym samym przyjęcia historycznej prawdy o skończonym dziele Chrystusa.
Dla legalisty słowa Chrystusa w Jana 3:36 wezwaniem do wypełniania woli Bożej rozumianej jako uczynki zakonu odniesione do usprawiedliwienia. Dokładnie w ten sposób tekst Jana interpretuje John MacAarthur, największy teolog naszych czasów i zarazem, jak się okazuje, złotousty zwodziciel:
„…osoba, która uwierzyła, będzie tęsknić za posłuszeństwem. Ponieważ zachowujemy ślady grzesznego ciała, nikt nie będzie doskonale posłuszny, ale pragnienie czynienia woli Bożej będzie zawsze obecne w prawdziwych wierzących. To dlatego wiara i posłuszeństwo są tak ściśle powiązane w całym Piśmie. Koncepcja wiary, która nie prowadzi do poddania się woli, psuje przesłanie zbawienia. Paweł mówił o ewangelii jako o czymś, czego należy przestrzegać. […] Rezultatem, którego [Paweł] szukał w swojej posłudze ewangelizacyjnej, było „posłuszeństwo przez słowo i uczynek” […] Jasne jest, że biblijna koncepcja wiary jest nierozerwalnie związana z posłuszeństwem. „Wierzyć” jest traktowane tak, jakby było równoznaczne z „posłuszeństwem” Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne;ale kto nie jest posłuszny Synowi, nie ujrzy życia – John MacArthur, Ewangelia według Jezusa, s. 190
Zgodnie z tą interpretacją wiara i posłuszeństwo stanowią zakresowo jedną kategorię semantyczną dlatego też zbawienie osiągane jest przez wiarę oraz przestrzeganie ewangelii. Niestety MacArthur ewangelię definiuje jako przestrzeganie przykazań Prawa ponieważ rozumie wiarę jako uczynki. Łatwo udowodnić to prostym wnioskowaniem:
→ wiara jest związana z posłuszeństwem
→ posłuszeństwo to poddanie się woli Bożej
→ posłuszeństwo woli Bożej to przestrzeganie ewangelii
→ przestrzeganie ewangelii to posłuszeństwo w słowie i uczynkach
→ uczynki definiowane są przez Prawo
→ istotą wiary jest przestrzeganie przykazań Prawa
→ zbawienie wynika z wiary, która jest posłuszeństwem Prawu
→ zbawienie wynika z posłuszeństwa Prawu
Według legalistów wiara została zdefiniowana na nowo i nie jest całkowitym przeświadczeniem co do prawdziwości oraz pełną akceptacją historycznego, skończonego dzieła Chrystusa, który:
Nowa definicja wiary to przestrzeganie przykazań Prawa. Stąd ten, kto nie przestrzega przykazań Prawa nie ujrzy życia, lecz gniew Boży pozostaje na nim. Czy tego właśnie naucza tekst Jana?
Odrzucamy stanowczo tę herezję.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 8, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Błogosławieństwa
Efez. 1:3-4 3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Reformatorzy wybranie nazywali cor ecclesiae, sercem lub źródłem kościoła, a Wycliffe i Hus mówili o kościele Chrystusa jako o „towarzystwie predestynowanych”
Wybranie jest nie tylko źródłem kościoła, ale jest także źródłem wszystkich jego błogosławieństw. Nasz Katechizm Heidelberski oświadcza, że
„Kościół [jest] wybrany do życia wiecznego”.
Kanony z Dort stwierdzają, że
„wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim„.
Słowo „źródło” użyte tutaj w Kanonach i ogólnie w tradycji Reformowanej, przedstawia nam bardzo atrakcyjny obraz. Mamy wyobrażać sobie wszystkie liczne i bogate błogosławieństwa Kościoła, które tryskają i przelewają się z łaskawego i wiecznego źródła wybrania przez Boga.
To cudowne źródło przynosi wszelkie błogosławieństwa tobie, wierzącemu, i każdemu członkowi kościoła Chrystusowego!
Taka jest nauka Efezjan 1:3-4, która mówi, że wszystkie błogosławieństwa kościoła (wers 3) spływają na nas według tego, jak nas wybrał w nim [tj. w Chrystusie] przed założeniem świata (wers 4)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 7, 2022 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd
Słowem wstępu
1 Moż. 1:3 I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.
Rozkwit nauki podczas rewolucji przemysłowej, postawił przed naukowcami nowe wyzwania, otworzył także nowe horyzonty. Nauka stawała się powoli formą praktyki religijnej bez jednej spójnej doktryny. W ujęciu współczesnym można by system naukowy porównać do ruchu New Age, gdzie nie poszukuje się prawdy lecz każdy odkrywca ma swój obraz rzeczywistości (presupozycję), który, mimo, że nie jest spójny z obrazami pozostałych naukowców, podobnie jak każdy inny jest w pewien sposób prawdziwy. Powodem takiego stanu rzeczy jest swoisty rodzaj oświecenia (czytaj: relatywizm).
Osobliwym tryumfem rozumu nad sercem [tak, jakby religia chrześcijańska nie była rozumna], nauki nad religią, stać się miała opisana przez Karola Darwina teoria ewolucji, opublikowana w dziele „O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego.” Teoria ta podzieliła naukowców, stała się wyzwaniem dla przedstawicieli kościołów i nurtów filozoficznych.
Przyjmując pewien system religijny, filozoficzny, etyczny, zwłaszcza, jako konwertyta, człowiek stara się, w swoim zachłyśnięciu, udowodnić samemu sobie, jak i społeczeństwu, jego słuszność, prawdziwość i wyjątkowość. To samo dotyczy wyznawców koncepcji ewolucji. Chciałbym w niniejszym tekście skupić się nie tyle na polemice z Darwinem, co na wykazaniu, że sama filozofia ewolucji spotkała się z wyznawcami, gotowymi nie tylko naginać prawdy i odkrycia naukowe, ale nawet je świadomie promować mimo posiadanej wiedzy o nierzetelności i celowym fałszowaniu wyników odkryć.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | lut 4, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Herezja dobrointencyjnej oferty
Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja wam dam odpoczynek.
Czy Jezus zaprasza nas, czy nakazuje nam przyjść do Siebie?
Tekst, o którym mowa, jest często (choć niesłusznie) cytowany przez obrońców łaskawej i dobrointencyjnej oferty ewangelii dla wszystkich. Słowa Jezusa są interpretowane jako oznaczające, że Chrystus zaprasza wszystkich ludzi, aby przyszli do Niego. Tekst nie jest więc nakazem, ale zaproszeniem. Jest to zaproszenie, w którym Chrystus łaskawie wyraża swoje pragnienie, aby wszyscy ludzie, głowa w głowę, przyszli do Niego, aby otrzymać zbawienie.
Ta interpretacja uczy, że ponieważ tekst jest zaproszeniem, przyjście do Chrystusa jest dziełem człowieka, który decyduje się na przyjście. W końcu zaproszenie można przyjąć lub odrzucić. Jednakże łaskawa i dobrointencyjna oferta ewangelii jest sprzeczna z Pismem Świętym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 3, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Rozkosz Prawa
Psalm 119:97 O, jakże miłuję twoje prawo! Przez cały dzień o nim rozmyślam.
Dlaczego ktoś miałby kochać Prawo Boże? Dlaczego mielibyśmy kochać to, co
- nieustannie nam mówi, jakimi jesteśmy nędznikami,
.
- codziennie wytyka wszystkie nasze niedociągnięcia,
.
- nieustannie przypomina nam o wszystkich naszych grzechach zasługujących na śmierć
.
- i rzuca nas na kolana, pozostawiając nas wołających o pomoc?
Prawda jest taka, że nie każdy kocha Prawo Boże, lecz tylko ci, którzy zostali wyzwoleni przez naszego nadającego, przestrzegającego Prawo i wyzwalającego od Prawa Zbawiciela.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 2, 2022 | Bohaterowie wiary, Historia chrześcijaństwa, Rzymski katolicyzm
Thomas Cranmer: ręka obrazy
Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;
Pochodzący ze starożytnej rodziny i urodzonyw wiosce Arselacton w hrabstwie Northampton Thomas Cranmer (2 lipca 1489 – 21 marca 1556) miał na na własnej skórze (i to dosłownie) przekonać się o prawdziwośći zapowiedzi Mesjasza.
Cranmer był arcybiskupem Canterbury oraz wykładowcą w Cambridge, którego zasadą było osądzanie kwalifikacji studentów na podstawie wiedzy, jaką posiadali z Pisma Świętego, a nie ze starożytnych ojców i dlatego wielu papieskich kapłanów zostało przez niego odrzuconych. Będąc pod wielkim wpływem teologii Lutra i Kalwina napisał szereg dzieł, ich celem było przeniesienie teologii Reformowanej na łono Anglikanizmu. Ddzieła te to m.in.
- Homilie (1547),
- Modlitewnik powszechny (1552)
- Czterdzieści Dwa Artykuły Wiary (1553)
Jednak zaproponowane przez Cranmera reformy zostały wkrótce odrzucone w okresie rządów Krwawej Maryi (z domu Tudor), papistki która w latach 1553–1558 przywróciła odprawianie łacińskiej mszy i wymusiła podległość Anglii papieżowi rzymskiemu mordując przykładnie dwustu siedemdziesięciu protestantów, wśród nich Thomasa Cranmera.
Gdy Krwawa Maryja została królową Anglii oskarżyła go o herezję za jego protestanckie poglądy. Po dwóch latach więzienia i pod wielkim naciskiem władz Cranmer ustąpił. Jednak królowa odmówiła jakiegokolwiek miłosierdzia, stwierdzając:
„nieprawość i upór Cranmera były tak wielkie w stosunku do Boga, że łaska i miłosierdzie nie mogły mieć dla niego miejsca”
Cranmer żałował decyzji i odwołał swoje wyrzeczenie się Reformowanej wiary. W nagrodę 21 marca 1556 roku został spalony na stosie przez zbrodniczy rzymskokatolicki reżim. Ponieważ przepełnione miłością do Boga i Kościoła serce Cranmera było przy Chrystusie tuż przed egzekucją nie zawahał się wypowiedzieć znamienitych słów, godnych zapamiętania przez wszelkiej maści pseudochrześcijan, neo-ewangelików i ekumenistów:
„Co do papieża, odrzucam go, jako nieprzyjaciela Chrystusa i Antychrysta, z całym jego błędnym nauczaniem”
Naoczny świadek powiedział, że Cranmer zmarł z cierpliwością i odwagą:
„Cranmer podszedł do stosu z pogodnym obliczem i ochoczym umysłem… Gdy został mu przyłożony ogień, wyciągnął prawą rękę (rękę obrazy, tą, która podpisała wyrzeczenie) i wepchnął ją w płomień i trzymał ją tam dobry czas, zanim ogień dotarł do jakiejkolwiek innej części jego ciała […] krzycząc: „Ta ręka obraziła”. Gdy tylko ogień się podniósł, bardzo szybko zmarł, nie poruszając się ani nie krzycząc nawet przez chwilę”.
Według niektórych świadectw na stosie Cranmer zawołał donośnym głosem:
„Ręka, która zdradziła Chrystusa niech spłonie pierwsza„.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 1, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Wstęp
Jan 17:11b-12 Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my. Gdy byłem z nimi na świecie, ja zachowywałem ich w twoim imieniu. Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.
Istnieje straszny sąd Boży nad fałszywą ewangelią zbawienia z woli i uczynków grzesznika. Ten sąd Boży nad tą fałszywą ewangelią to strach zarówno nauczycieli tej fałszywej ewangelii, jak i ich uczniów, że mogą odpaść od Chrystusa i zginąć na wieki. To jest strach wszystkich katolików. Jest to dogmat rzymskokatolicki, że nikt nie może wiedzieć z całą pewnością, że będzie trwał w zbawieniu i będzie zbawiony na wieki.
Strach przed odejściem od Chrystusa i wieczną śmiercią jest także strachem Arminian. Przypominam nam w tym miejscu, że chociaż bardzo niewielu dzisiaj nazywa siebie Arminianami, to jednak większość tak zwanych ewangelików, a także fundamentalistów i charyzmatyków jest całkowicie Arminianami w swoim głoszeniu i nauczaniu. Wszyscy boją się, że chociaż dziś uważają się za zbawionych, mogą w końcu odpaść i zginąć na zawsze.
(więcej…)
