utworzone przez Reformowani | kwi 25, 2022 | Herezja Remonstrancji
Kobiety głoszące kazania
1 Tym. 2:12 Nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani mieć władzy nad mężczyzną, lecz aby trwała w cichości.
W latach sześćdziesiątych XVII wieku wbrew zakazowi Pisma Świętego (1 Kor. 14:34-35; 1 Tym. 2:11-14; Obj. 2:20-23) kobiety metodystów zaczęły głosić kazania (s. 159-160), a Wesley wyznaczył im zasady (s. 167).
.
Sarah Crosby
„przemierzała prawie 1000 mil rocznie, przemawiając na ponad 200 publicznych spotkaniach i 600 spotkaniach klasowych lub zespołowych” (s. 175).
Mary Bosanquet
Kolejna kobieta kaznodzieja,
„poślubiła w 1781 roku bliskiego przyjaciela i obrońcę Wesleya, Johna Fletchera, i para działała praktycznie jako wspólni kaznodzieje w jego parafii Madeley” (s. 190).
Jak mówi Tomkins, Wesley „był pragmatykiem”; to był „jego najgłębszy instynkt” (s. 160). Pamiętajmy też, że kiedy Wesley był chłopcem, jego matka, Zuzanna
„prowadziła modlitwy i dyskusje oraz czytała kazania” i opowiadania o misjach 200 członkom – w tym mężczyznom – zgromadzenia swojego męża Samuela w ich zatłoczonej plebanii w niedzielne popołudnia, gdy ten wyjeżdżał na konwokację (s. 16).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 22, 2022 | Teologia systematyczna
Święte zgromadzenie
Wierzymy, że skoro to święte zgromadzenie jest zebraniem tych, którzy są zbawieni, a poza nim zbawienia nie ma [1], to nikt – niezależnie od jego stanu czy uwarunkowań – nie powinien od niego odłączyć się, aby być samemu [2]
[1] Kościół zgromadzeniem zbawionych
1 Piotra 3:20 Niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego raz oczekiwała Boża cierpliwość, kiedy budowano arkę, w której niewiele, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
.
Joel 2:32 I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia PANA, zostanie wybawiony, bo na górze Syjon i w Jerozolimie będzie wybawienie, jak powiedział PAN, to jest w resztkach, które PAN powoła.
[2] Konieczność oddzielenia od świata
Dzieje 2:40 W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał ich: Ratujcie się od tego przewrotnego pokolenia.
.
Izaj. 52:11 Odstąpcie, odstąpcie, wyjdźcie stamtąd, nieczystego nie dotykajcie; wyjdźcie spośród niego; oczyśćcie się, wy, którzy nosicie naczynia PANA.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 21, 2022 | Charyzmania
Gdy szaleństwo staje się normą…
Mat. 24:24 Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy i będą czynić wielkie znaki i cuda, żeby zwieść, o ile można, nawet wybranych.
Pentekostalizm jest w naszych czasach bardzo znaczącym ruchem religijnym. Szacuje się, że w roku 2022 na świecie liczba odnowicieli, jak wspólnie nazywani są zielonoświątkowcy, charyzmatycy i neocharyzmatycy, wynosiła 656 000 000, czyli grubo ponad pół miliarda ludzi. [1] Innymi słowy, około jednej dwunastej populacji planety w 2022 roku stanowili zielonoświątkowcy, charyzmatycy lub neocharyzmatycy.
Powszechnie uważa się, że jest to najszybciej rozwijający się sektor chrześcijaństwa. Pewien historyk Kościoła nazwał nawet charyzmatyków
„najszybciej rozwijającą się formą chrześcijaństwa w historii”. [2]
Co więcej, co być może jest najbardziej niepokojące, zmienia się również postrzeganie charyzmatyków i ich poglądów ze strony wielu Protestantów, Kalwinistów i Reformowanych. Kiedyś nazywano ich „świętymi turlaczami”, którzy istnieli na szalonych obrzeżach chrześcijaństwa. Ale teraz oto oni stali się wiernymi braćmi i siostrami w Jezusie Chrystusie!
„Tak”, wielu powie, „mamy z nimi różnice, ale możemy współpracować z zielonoświątkowcami, charyzmatykami i neo-charyzmatykami i możemy się od nich wiele nauczyć”.
Ten artykuł jest ostrzeżeniem i dotyczy bardzo dużego i szybko rozwijającego się ruchu, który w dzisiejszych czasach staje się coraz bardziej akceptowany przez wielu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 20, 2022 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Zgubna droga
Wężowy syk
1 Mojż. 1:2 A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami.
W rezultacie działań jezuickiej agendy protestantyzm został rozbity w teologiczny pył. Niewielka zmiana paradygmatu, zdawałoby się drobne zaledwie naruszenie struktury logicznej sposobu działania Boga Wszechmocnego stało się przyczyną eksplozji fałszywych nauk bewzględnie i systematycznie niszczących chrześcijaństwo, czy też raczej to, co z niego obecnie pozostało.
Cała kwestia rozbija się o niebiblijną doktrynę wolnej woli człowieka, którą wrogowie Chrystusa, kopiując pelagiańskie standardy, dzięki zabiegom Jakuba Arminiusza a nastepnie Johna Wesleya ostatecznie przemycili do teologii protestanckiej.
W nauczaniu chrześcijańskim Bóg nie tylko wie wszystko ale też determinuje całą rzeczywistość (Izaj. 14:24; 25:1; 45:11; 46:9-10; 48:3; Kazn. 3:14; Psalm 33:11; Dzieje 15:18). Koncepcja przeciwna jest niemal identyczna, z tą jedną różnicą, że Bóg przecząc sam sobie (Izaj. 40:13-14; Rzym. 11:34; 1 Kor. 2:16) czyni wszystko w oparciu o ludzką wolną wolę i jej suwerenne wybory. Tym samym odrzucając biblijną perspektywę Bóg został zdetronizowany, a Jego miejsce zajął człowiek eksponujący rozum jako zdolny do odnajdywania duchowej prawdy.
I do czego to doprowadziło? Otóż „wytrenowany” w gramatyce hebrajskiej, upadły umysł domorosłego „teologa” Ducha Świętego uznał za kobietę obnażając tym samym swoje szaleństwo, ciemność i degenerację:
„czy zdajecie sobie sprawę z tego, że gramatyka hebrajska po przez czasowniki – to w jakiej formie/rodzaju (męskim bądź żeńskim) zostały one zapisane pierwotnie w świętych zwojach, oczywiście w odniesieniu do tytułowych zwrotów objawiają skrzętnie skrywane pokłady prawdy o tym kim jest (a przynajmniej kim może być) „Duch Święty” ?! […] w ogromnym skrócie jako forma zapowiedzi tego co będę wam pokazywał wiedzcie już, że pierwszym takim miejscem w Biblii gdzie występuje forma żeńska czasownika odnosząca się do podmiotu którym jest „Duch Boży ” – RUACH ELOHIM רוח אלהים jest drugi werset biblijny, a zatem fragment ten powinien brzmieć … DuchA Boża/Bóg UNOSIŁA SIĘ nad wodami … ” – Szymon Bogunia, Gramatyczne dowody na żeńskość Duchy Świętej
Czy rzeczywiście Duch Święty jest kobietą? Zaprzeczamy stanowczo tej herezji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 19, 2022 | Herezja Remonstrancji
Kult heretyka
W 24 krótkich rozdziałach Stephen Tomkins przedstawił nam interesujący i czytelny życiorys heretyka Johna Wesleya (1703-1791). Książka ta jest tym bardziej wartościowa, że została napisana przez osobę, która sympatyzuje z Wesleyem i jego „ewangelią” wolnej woli człowieka. Wesley był człowiekiem niezwykłym w każdym calu,
„człowiekiem o rzadkich zdolnościach, pasji i zaangażowaniu oraz wyjątkowej energii” (s. 199)
W ciągu 87 lat swojego życia przejechał ponad 250 tys. mil, aby wygłosić ponad 40 tys. kazań (s. 199). Był człowiekiem o nieposkromionej woli, który wstawał o 4 rano każdego dnia i stawiał czoła niepogodzie i wrogim tłumom.
Ze zdumieniem czyta się o jego ucieczkach przed rozwścieczonym tłumem (s. 110-120). Tomkins pisze, że w ostatnich latach życia był powszechnie przyjmowany z „czcią”; w istocie był
„niemal skarbem narodowym” (s. 183).
W 1790 roku w Stanach Zjednoczonych było 61 811 metodystów, a w Wielkiej Brytanii 71 463 (s. 190). Dzisiaj na całym świecie jest około 33 milionów metodystów. W 2003 r. przypadała 300 rocznica urodzin Wesleya i z całego świata napływały pochwały, a niektóre z najbardziej wylewnych pochodziły od rzekomych kalwinistów.
Czy zatem John Wesley był wiernym sługą Boga, oddanym i pochłoniętym sprawą Jezusa Chrystusa?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 15, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Prosty, logiczny przekaz
Izaj. 1:18 Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna.
Ewangelia jest najbardziej rozsądnym i logicznym przesłaniem, jakie lud Boży kiedykolwiek słyszał w swoim życiu. Ewangelia, której używa Duch Boży, jest przesłaniem
- jasnym,
- godnym zaufania,
- popartym obietnicami Boga, który nie może kłamać,
- opartym na niezmiennej, absolutnej prawdzie,
- która jest używana do faktycznego nawrócenia duszy
Duch przekonuje wybranych o doktrynalnych prawdach Ewangelii, a nawrócony grzesznik teraz rozumie i kocha prawdę, a jego pewność zbawienia zostaje wzmocniona w tej Ewangelii, kiedy żyje wiarą
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie rozsądnego (λογικὸν logikon) czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli;
.
Rzym. 1:17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
Hebr. 6:17-20 17.Dlatego też Bóg, chcąc dobitniej okazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojego postanowienia, poręczył ją przysięgą; 18.Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli silną pociechę, my, którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei; 19. Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę; 20.Gdzie jako poprzednik wszedł dla nas Jezus, stawszy się najwyższym kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.
.
2 Piotra 1:3 Jako że jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 14, 2022 | Teologia systematyczna
Jeden Kościół organiczny
Wierzymy i wyznajemy, że jest jeden katolicki czyli uniwersalny Kościół [1], który jest świętym zgromadzeniem szczerze wierzących chrześcijan, którzy oczekują swego zbawienia w Jezusie Chrystusie, obmyci Jego krwią, uświęceni i zapieczętowani przez Ducha Świętego.
[1] Jedność Kościoła
Izaj. 2:2 Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej.
.
Psalm 46:4 Jest rzeka, której strumienie rozweselają miasto Boże, miejsce święte przybytków Najwyższego.
.
Psalm 102:13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
.
Jer. 31:36 Gdyby te prawa ustały przede mną, mówi PAN, wtedy i potomstwo Izraela przestanie być narodem przede mną na wieki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 13, 2022 | Ekumenizm, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura
Piąta kolumna
1 Sam. 16:7 Lecz PAN powiedział do Samuela: Nie patrz na jego urodę ani na jego wysoki wzrost, gdyż go odrzuciłem. PAN bowiem nie patrzy na to, na co patrzy człowiek, bo człowiek patrzy na to, co jest przed oczami, ale PAN patrzy na serce.
Chrystus zapowiedział wielkie odstępstwo w kościele (Dan. 7:25; Mat. 24:24; Łuk. 21:8; 2 Tes. 2:3; 2 Tym. 3:1-7) i to się stało na naszych oczach. Od XVII wieku teologia ulegała powolnej deklinacji prowadząc w ostateczności do anabaptyzacji protestantyzmu. Anabaptyzm jest odstępstwem od prawd przywróconych przez Reformację: oparty o dosłowną interpretację proroctw, milenializm, wolną wolę, powszechną miłość Boga i uniwersalizm soteriologiczny, mówienie niezrozumiałym bełkotem. Anabaptyzm również odrzucał chrzest niemowląt.
Obecnie zbieramy owoce tego procesu. Reformacja nie tylko przestała stanowić awangardę i trzon przemian doktrynalnych w szeroko rozumianym chrześcijaństwie, ale też została zepchnięta do defensywy i walki o przetrwanie. Zjawisko to jest uniwersalne i powszechne, tak że zaledwie garstka wierzących trzyma się mocno prawdy.
Jednym z winowajców takiego stanu rzeczy jest nie kto inny jak Charles Haddon Spurgeon, który w swoim działaniu kierował się tym co było przed jego oczami (a raczej uszami) ignorujac teologiczne implikacje herezji arminianizmu.
„Co? Krytykować Spurgeona? Cóż za zuchwałość! Cóż to za czelność! Skoro Spurgeon to powiedział, to musi być prawda, co nie?[…] Podobnie jak prawosławni, współcześni neokalwiniści mają swoje „ikony”, które działają w jakiś pośredniczący sposób między nimi a Bogiem, a Spurgeon […] jest zwiastowany i przedstawiany z czcią i uwielbieniem dla bohaterów, które rywalizują ze wszystkim widzianym w katolicyzmie lub prawosławiu…” – Kalwin vs Hiper-Spurgeonizm, Brittish Reformed Journal 14, kwiecień 1996 r.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 12, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Podstawa rozważania
Izaj. 65:17-20
.
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
21. Pobudują też domy i będą w nich mieszkać, zasadzą winnice i będą jeść z nich owoce.
22. Nie będą budować, by ktoś inny tam mieszkał, nie będą sadzić, by ktoś inny jadł, bo dni mojego ludu będą jak dni drzewa i moi wybrani długo będą korzystać z dzieła swoich rąk.
23. Nie będą trudzić się na próżno ani rodzić, aby się bać, gdyż są potomstwem błogosławionym przez PANA, oni i ich potomkowie wraz z nimi.
24. I będzie tak, że zanim zawołają, ja się odezwę, gdy jeszcze będą mówić, ja wysłucham.
25. Wilk z barankiem paść się będą razem, lew jak wół będzie jeść słomę i proch będzie pokarmem węża. Nie będą szkodzić ani niszczyć na całej mojej świętej górze, mówi PAN.”
Postmilenialny sen o „schrystianizowanym” świecie w przyszłości opiera się ostatecznie na proroctwie Starego Testamentu o nadchodzącym, chwalebnym królestwie Chrystusa Postmilenializm, który nie znajdując poparcia dla swoich tez w obszernym nauczaniu Nowego Testamentu, gdzie raczej czytamy o odstępstwie od kościoła i prześladowaniu go w dniach ostatecznych (Mat. 24:24; Łuk. 21:8; 2 Tes. 2:3; 2 Tym. 3:1-7), odwołuje się do proroctw Starego Testamentu, ponieważ postmilenializm nalega na dosłowną interpretację tego proroctwa.
Według dosłownej interpretacji Izajasza 65 nastąpi ziemskie wypełnienie proroctwa:
- ziemskie królestwo Chrystusa
- z cielesnymi rozkoszami,
- zwłaszcza długim życiem fizycznym
We wcześniejszych artykułach wykazane zostało, że interpretacja Izajasza 65 nie może być ani nie powinna być dosłowna. Proroctwo musi być interpretowane duchowo i zgodnie z tym ma duchowe wypełnienie.
Jaka jest teraz duchowa interpretacja i wypełnienie tego tekstu?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | kwi 11, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Natura jedności Kościoła
Efez. 4:3-6
.
3. Starając się zachować jedność Ducha w więzi pokoju.
4. Jedno jest ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania.
5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.
Jezus Chrystus jest jedyną Głową Swojego Kościoła. Ponieważ Kościół jest Jego ciałem, jest przez Niego rządzony i ożywiany Jego Duchem. Chrystus jest jednym, a nie dwoma lub więcej; dlatego kościół jest jeden. Chrystus jest całkowicie poświęcony Bogu; dlatego kościół jest święty. Chrystus jest Chrystusem powszechnym; dlatego kościół nie jest zawężony i regionalny, ale uniwersalny.
Jan 19:19-20 19. Sporządził też Piłat napis i umieścił na krzyżu. A było napisane: Jezus z Nazaretu, król Żydów. 20. Napis ten czytało wielu Żydów, bo miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było to napisane po hebrajsku, po grecku i po łacinie.
Chrystus jest nikim innym, jak Tym, który objawił się w natchnionych pismach Apostołów (których użyto do skompletowania jednego Słowa Bożego danego po raz pierwszy w Starym Testamencie); dlatego Kościół jest apostolski.
Kościół organiczny posiada wszystkie te atrybuty doskonale w Chrystusie, zgodnie z odwiecznym Bożym postanowieniem i ostatecznym celem. Kościół instytucjonalny, na który składają się wszystkie prawdziwe zgromadzenia chrześcijańskie, musi zatem dążyć do utrzymywania i zachowania jedności, jaką ma w Chrystusie.
Efez 4:3 Starając się zachować jedność Ducha w więzi pokoju.
Innymi słowy, jedność Kościoła organicznego wymaga jedności Kościołów instytucjonalnych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 8, 2022 | Historia chrześcijaństwa
Wczesne lata
Mat. 25:24 Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent i powiedział: Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem surowym: żniesz, gdzie nie posiałeś i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś.
Marcin Luter urodził się w 1483 roku jako syn biednego drwala i górnika. Jego rodzice (Jan i Małgorzata) nazwali go Marcin, ponieważ urodził się 10 listopada, w wigilię Dnia Świętego Marcina. Gdy tylko Marcin dorósł, rodzice zapragnęli wychować go w bojaźni Pańskiej i napomnieniu o cnotach chrześcijańskich. Wiązało się to z biciem go od czasu do czasu do krwi, wierząc, że mu w ten sposób pomagają, chociaż później znajdujemy odbicie tego w postrzeganiu Boga przez Lutra, którego wyobrażał sobie jako niekochającego okrutnika. Jego ojciec nie był poddany edukacji w szkole i dlatego pragnął tego dla swojego syna, ostatecznie wysyłając go na prawnika.
W szkole Marcin spotykał się z chłostą tak samo jak w domu, ale spotykał się też z nauką. Uczył się
- Katechizmu,
- Wyznania,
- Dziesięciu Przykazań,
- Modlitwy Pańskiej,
- hymnów i gramatyki łacińskiej.
Jednak to nie pomogło mu znaleźć kochającego Chrystusa, ale wywarło piętno Boga sądu w jego umyśle i sercu. Ponieważ Jan Luter pragnął, aby Marcin został uczonym, po ukończeniu szkoły podstawowej wysłał go do szkoły franciszkańskiej w Magdebergu. Musiał żebrać o jedzenie i każdego dnia nieśmiało siedział przed swoimi mistrzami-nauczycielami, aby otrzymać nauki. Miał tylko czternaście lat.
Przyjęła go życzliwa rodzina w Magdebergu, Cottas, gdzie zapewnił sobie miejsce na nocleg i jedzenie podczas studiów. Była to dla niego ulga pod wieloma względami, różna od klasztoru franciszkanów i pod wieloma względami inna niż jego własny dom. Jego umysł był bardziej spokojny. Tutaj zrobił szybkie postępy w łacinie, w elokwencji i poezji, i przywiązał się do jednego profesora, który nazywał się Jan Treboniusz.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 7, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Sabatarianie i legaliści
Podstawa rozważania
Gal. 2:17 A jeśli my, szukając usprawiedliwienia w Chrystusie, sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest sługą grzechu? Nie daj tego Boże!
Apostoł Paweł w powyższym fragmencie wyraził ogromny, intelektualny i emocjonalny sprzeciw (gr. μὴ γένοιτο me genoito – przenigdy tak się nie stanie) wobec domniemanego zarzutu względem Chrystusa. Jednak co to znaczy i do czego się odnosi stwierdzenie „być sługą grzechu”?
- Czy Chrystus zbawiając grzeszników stał się w pewnym sensie ich sługą i przez to grzeszny?
.
- A może też Chrystus znosząc prawo ceremonialne oraz sądownicze tym samym zaakceptował antynomianizm, czyli bezprawie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 6, 2022 | Teologia systematyczna
Jedyny Pośrednik
Wierzymy, że nie mamy żadnego innego dostępu przed oblicze Boga, jak tylko przez jedynego Pośrednika i Orędownika – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego, [1] który stał się człowiekiem, zjednoczywszy w jednej osobie natury boską i ludzką, abyśmy mieli dostęp przed oblicze Bożego Majestatu, który w przeciwnym razie byłby dla nas zasłonięty.
[1]
1 Tym. 2:5 Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus;
.
1 Jana 2:1 Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
.
Rzym. 8:33 Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia.
Jednak ten Pośrednik, którego Ojciec wyznaczył do mediacji między sobą a nami, nie powinien w żaden sposób trwożyć nas swoim majestatem, ani też sprawiać w nas chęci szukania innego według naszego upodobania [2].
[2]
Oz. 13:9 Zniszczyłeś się sam, Izraelu, ale we mnie jest twoja pomoc.
.
Jer. 3:13 Tylko uznaj swoją nieprawość, że odstąpiłaś od PANA, swego Boga, i biegałaś swoimi drogami do obcych pod każde zielone drzewo, a mojego głosu nie słuchaliście, mówi PAN.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 5, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Zakręty dosłowności
Izaj. 65:17-20
.
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
Dosłowna interpretacja proroctw Starego Testamentu kończy się na cielesnym królestwie mesjańskim. Dosłowna interpretacja proroctwa Izajasza 65, popierana przez postmillenialistyczny, chrześcijański rekonstrukcjonizm, kończy się ziemskim królestwem Chrystusa.
Poza tym konsekwentnie dosłowna interpretacja prowadzi do absurdu. Nawet najbardziej zagorzały zwolennik i praktykujący dosłowną interpretację może to zrozumieć, jak wykazano w poprzednim artykule.
Ale starotestamentowe proroctwo o nadchodzącym mesjańskim królestwie nie może być interpretowane dosłownie. Zrobienie tego oznacza w najlepszym razie stanie się premilenialistą w systemie dyspensacyjnym, zamieniając eschatologię w odbudowę starotestamentowego Izraela i jego ziemskiej chwały, a w najgorszym, jak ostrzegał nas Herman Bavinck, popadnięcie w judaizm.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | kwi 4, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Teologia reformowana
Herezja dyspensacjonalizmu
Hebr. 8:7-13
.
7. Gdyby bowiem to pierwsze było nienaganne, to nie szukano by miejsca na drugie.
8. Tymczasem, ganiąc ich, mówi: Oto nadchodzą dni, mówi Pan, gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze.
9. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, ja też przestałem o nich dbać, mówi Pan.
10. Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Dam moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
11. I nikt nie będzie uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich.
12. Będę bowiem łaskawy dla ich występków, a ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę.
13. A gdy mówi „nowe”, uznaje pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.
Jak odpowiedzieć dyspensacjonalistom, którzy wskazują na fakt, że Boże przymierze jest nazywane „nowym przymierzem” w odróżnieniu od przymierza starej dyspensacji, które nazywa się „starym”?
Należy rozumieć, że dyspensacjonaliści muszą dokonać rozdziału między przymierzem Boga z Izraelem w starej dyspensacji a Jego przymierzem z Jego ludem w nowej dyspensacji, kościołem zgromadzonym nie tylko z Żydów, ale także ze wszystkich narodów pogan. Szukają wsparcia w odmowie chrztu niemowląt.
Dyspensacjonaliści przyznają, że chrzest jest znakiem przymierza, ale zaprzeczają, że przymierze Boga z Abrahamem jest zasadniczo tym samym, co przymierze Boga ustanowione w nowej dyspensacji.
Oba przymierza mają różne znaki:
- w starej dyspensacji przymierze miało za swój znak obrzezanie,
.
- a nowe przymierze ma za znak chrzest.
To pierwsze to „stare” przymierze; to drugie to „nowe” przymierze. Stąd według dyspensacjonalistów, chociaż nasieniem Abrahama, z którym zostało ustanowione stare przymierze, był naród izraelski, to nowe przymierze zawiera się tylko z wierzącymi. A niemowlęta nie mogą być wierzącymi. Nawet starotestamentowe obietnice przymierza dotyczyły tylko narodu izraelskiego; nowe przymierze ma różne obietnice — tak samo dzieje się z argumentem dyspensacjonalizmu.
Pytanie to, jest kluczowe w odniesieniu do całej herezji dyspensacjonalizmu. Czy słowa „stare” i „nowe” odnoszą się do zupełnie różnych przymierzy, niezwiązanych ze sobą i całkowicie różniących się od siebie? A może odnoszą się do tego samego przymierza?
Dyspensacjonaliści zawieszają swoje stanowisko na złamanym haku. Cały system dyspensacjonalizmu zależy od tego, czy Biblia mówi o dwóch fundamentalnie różniących się od siebie przymierzach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 1, 2022 | Charyzmania, Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Podstawa rozważania
Dzieje 2:16-21
.
16. Ale to jest to, co zostało przepowiedziane przez proroka Joela:
17. I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny.
18. Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.
19. I ukażę cuda na niebie w górze i znaki na ziemi na dole, krew, ogień i kłęby dymu.
20. Słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie ten dzień Pański, wielki i okazały.
21. I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.
Pogaństwo, mające swoje źródło w doktrynach ojca kłamsta (Jan 8:44; 1 Jana 2:22), to wróg chrześcijaństwa, które jako jedyne jest prawdziwą religią Boga tak prostą, że, jak mówi Izajasz, nawet głupcy na niej nie pobłądzą (Izaj. 35:8-9; Mat. 11:27; Jan 10:1; 14:6; 2 Jana 1:10).
Na tej prostej drodze dziełem Ducha Świętego jest udzielić nam dostępu do Ojca (Efez. 2:18) stąd oczywistym jest, że fałszywy, zwodniczy duch nie tylko tego przystępu nie udziela ale też, poprzez szereg kłamliwych doktryn, prowadzi na zatracenie (Mat. 7:13; 1 Jana 4:1; 1 Tym. 4:1-2; 2 Piotra 2:3; 3:16; Obj. 16:13).
Zapamiętajmy: do fałszywego chrystusa prowadzi fałszywy duch, zaś fałszywy duch rozpoznawany jest po fałszywej doktrynie i fałszywych darach rzekomo uwiarygadniających fałszywą doktrynę.
Każdy spłodzony przez diabła ruch będzie odrzucał prawdę Ewangelii na rzecz obłędu, który określony został jako moce, znaki i cuda szatana (2 Tes. 2:9-12, 5 Mojż. 13:1-5). Tak więc temat jaki zostanie poruszony w niniejszym rozważaniu jest najwyższej wagi i nie można przejść nad nim po prostu obojętnie, lekceważąc wieczne konsekwencje trwania w zwiedzeniu. Aby właściwie rozłożyć zagadnienie koniecznym jest odpowiedź na dwa zasadnicze pytania:
- Pierwszym, barzdziej ogólnym pytaniem jakie należy zadać jest: czy szeroko rozumiany ruch zielonoświątkowy rzeczywiście jest w posiadaniu cudownych darów-znaków apostolskich, jak twierdzą o tym ich rozmaite „wyznania wiary” opierając się przy tym, między innymi, na tekście Dziejów 2?
.
- Drugim, bardziej szczegółowym pytaniem jest: czy tekst Dziejów 2 naucza iż cudowne apostolskie dary-znaki będą towarzyszyć przez cały okres istnienia Kościoła?
.
- Trzecim, pobocznym pytaniem jest: czy dyspensacjonalizm ma prawo twierdzić iż tekst Dziejów 2 jest proroctwem podwójnej referencji i częściowo wypełnić się w dniu pięćdziesiątnicy, następnie znaki i cuda miałyby ulec czasowej cesacji do momentu powstania rzekomego milenijnego królestwa?
Negujemy powyższe alegacje fanatyków i entuzjastów we wwszystkich przypadkach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 31, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Duchowy wpływ Antychrysta
Obj. 13:2 A bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, a jej łapy jak u niedźwiedzia, a jej paszcza jak paszcza lwa. I dał jej smok swoją moc, swój tron i wielką władzę.
Czytamy, że bestia otrzymuje moc od smoka. Trzeba to oczywiście rozumieć nie w absolutnym znaczeniu tego słowa, jako że wszelka władza należy tylko do Boga, a bez Niego nawet Antychryst nie ma władzy
Psalm 22:28 Do PANA bowiem należy królestwo (הַמְּלוּכָ֑ה melukach – władza) i on panuje nad narodami.
.
Psalm 24:1 Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia i to, co ja napełnia, Świat i ci, którzy na nim mieszkają.
.
Psalm 135:6 Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.
.
Dan. 4:35 A wszyscy obywatele ziemi jako za nic poczytani są. Według woli swojej postępuje, z wojskiem niebieskiem i z obywatelami ziemi, a niemasz, ktoby wstręt uczynił ręce jego i rzekł mu: Cóż to czynisz?.
Trzeba to raczej rozumieć w duchowym znaczeniu tego słowa. Antychryst jest sługą diabła i spełnia jego wolę. W Antychryście diabeł zdaje się urzeczywistniać swoje własne panowanie, a przez niego szatan jest rzeczywiście księciem tego świata.
Jan 14:10 Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata, a on we mnie nic nie ma.
.
Jan 12:31 Teraz odbywa się sąd tego świata, teraz władca tego świata będzie wyrzucony precz.
.
Jan 5:19 Wiemy, że jesteśmy z Boga, a cały świat tkwi w niegodziwości.
W imperium antychrześcijańskim wszyscy czynią wolę szatana… z wyjątkiem świętych. Dlatego mówi się, że bestia ma usta, by wypowiadać bluźnierstwa przeciwko Bogu,
- Jego imieniu,
- Jego przybytkowi
- i mieszkańcom nieba.
I wszyscy podziwiają i czczą bestię, z wyjątkiem świętych. Dla nich będzie to czas prześladowań i wielkiego ucisku.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 30, 2022 | Teologia biblijna
Pytanie
2 Tym. 2:15 Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy.
Nie na darmo Apostoł Paweł zalecił swojemu ukochanemu uczniowi (1 Kor. 4:17; Filip. 2:19-20; 2 Tym. 1:2) prawidłowe rozkładanie Słowa Bożego, ponieważ zła interpretacja przynosi nauczycielowi jedynie wstyd (Jakuba 1:19;3:1). Słowo Boże można także zinterpretować w tak wysoce skażony sposób, że uzyskane z procesu analizy informacje prowadzą na zatracenie (2 Piotra 3:15-16).
Jednym z podsatwowych błędów interpretacyjnych skutkujący szeregiem doktrynalnych wypaczeń jest reprezentowane przez dyspensacjonalistów uznanie historyczno-gramatycznej, dosłownej interpretacji za jedyną metodę i narzędzie stosowane do analizy wszystkich Ksiąg oraz wszystkich rodzajów tekstów Pisma Świetego.
Rozważając to niełatwe i ważne zarazem zagadnienie skupimy się na proroctwach, gdzie generalną (oprócz tekstów zawierających w sobie wyjaśnienie znaczenia jak np. wizja Daniela 2) zasadą jaką możemy przyjąć jest
- dosłowne intepretowanie proroctw odnoszących się do dyspensacji Starego Testamentu (gdy np. Bóg zapowiada wojnę z Asyrią mowa o kraju Asyria, który napadnie na Izrael, por. Izaj. 10:4-5); dosłowne wypełneinie można zaplikować na sposób duchowy – w tym przypadku przekaz brzmi: Bóg karci swój lud za grzech oraz jest absolutnym Suwerenem.
.
- duchowe interpretowanie proroctw odnoszących się do dyspensacji Nowego Testamentu (gdy np. mowa 70 tygodniach nie chodzi o 483 lata lecz raczej o 70 „siódemek” symbolizujących spełnione przymierze, por. Dan. 9:23-27); duchowego wypełnienia nie można zaplikować na sposób dosłowny
A co z tekstami proroczymi, które dotyczą kilku dyspensacji? Niniejszy artykuł postara się odpowiedzieć na to pytanie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | mar 29, 2022 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Prima Scriptura
Przedmowa
Mat. 23:8-9 8. Ale wy nie nazywajcie się Rabbi. Jeden bowiem jest wasz Mistrz, Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. 9. I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie.
Zła eklezjologia prowadzi do wypaczeń i grzechów idących w ślad za złymi liderami, które zgodnie z zapowiedzią Słowa Bożego, prędzej czy później wychodzą na jaw i zostaną osądzone. (Mat. 10:26; 1 Tym. 5:24).
Niestety, ponieważ w naturze ludzkiej leży bardzo silna potrzeba posiadania „nieomylnego” przywódcy, grzechy te często są skrzętnie tuszowane i ukrywane przez wyznawców owych liderów, tak przez najbliższe otoczenie, które w bezpośredni sposób czerpie korzyści (też finansowe) z wysokiej pozycji złego przywódcy, jak i przez dalszych akolitów, ślepo oddanych „mądrości” autarchy.
Owoce złego przywódctwa i złej organizacji zboru to symonia (kupczenie stanowiskami), nepotyzm (faworyzowanie rodziny np. poprzez intratne kontrakty), tyrania zamordyzmu, jednakże najgorszym ze wszystkich jest zniszczenie krytycznego sądu, co prowadzi znowóż do pogłębienia intelektualnego uzależnienia od opinii duchowego autokraty.
Przywilej swobodnego myślenia staje się dobrem ekskluzywnym i dostępnym jedynie „elicie” najwierniejszych popleczników herszta, który osobiście decyduje co jest prawdą a co nią nie jest.
Tak właśnie wygląda definicja prima Scripturalizmu, postawy akceptującej wykładnię Pisma Świętego jedynie wtedy, gdy czyniona jest przez (względnie) nieomylnych interpretatorów, „ojców wiary” Polskim odpowiednikiem tego pojęcia będzie
„Parafianin to osoba bezwzględnie i na ślepo słuchająca swojego duchowego przełożonego wbrew temu co mówi Pismo Święte, wykonuje polecenia nawet wbrew Bogu” – źródło
Problem tyranii szczególnie widoczny jest wśród nauczycieli kładących nacisk na teologię „panującego Pana”, idei nader często zamienianej na „panowanie Pastora”. Stąd, szanowni prima Scripturalni neo-ewangeliccy i pseudokalwińscy parafianie, ponieważ lektura Pisma Świętego, aby była skuteczna w waszym przypadku, musi być czyniona przez wielkie biblijne autorytety, oddajemy wam do rąk kazanie Artura Pinka odnoszące się właśnie do tego zagadnienia z nadzieją, że wysoce ceniony ludzki autorytet przemówi wam do rozsądku.
Pozostawiamy was zatem z dylematem: kto ma rację – Pink, czy mój ulubiony samowywyższony mały papież?
(więcej…)
utworzone przez SebTer | mar 28, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wina
Psalm 51:5 Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.
Pewien czytelnik pisze:
„Kaznodzieje Ewangelii podkreślają, że wszyscy jesteśmy niegodnymi grzesznikami, którzy zasługują na spędzenie wieczności w piekle. Jednak można argumentować, że nie jesteśmy niegodni (Psalm 51:5).
.
Nigdy nie zdecydowałem się ukształtować w nieprawości ani aby moja matka poczęła mnie w grzechu. Po pierwsze nigdy nawet nie zdecydowałem się urodzić. Lepiej w ogóle się nie urodzić, niż spędzić wieczność w piekle”.
Argument czytelnika jest następujący: tak naprawdę nie jesteśmy winni naszych grzechów, ponieważ urodziliśmy się grzesznikami i nie mieliśmy w tej sprawie wyboru. Dlatego nie jesteśmy „niegodnymi grzesznikami”.
Krótka historia Psalmu 51 pomoże nam w zrozumieniu tekstu. Nagłówek psalmu brzmi: „Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, gdy do niego przyszedł prorok Natan po tym, jak on wszedł do Batszeby.”. Historia ta jest zapisana w 2 Sam. 11-12. Ten Psalm został napisany po upamiętaniu się Dawida z grzechu cudzołóstwa i morderstwa.
Oczywiście jest częścią Pisma Świętego i dlatego jest nieomylnie natchniony. W rzeczywistości adresowany jest do „przewodnika chóru”, gdyż miał być śpiewany przez chóry świątynne w ramach kultu Boga w Jego sanktuarium. Odkąd Dawid napisał te słowa, znalazł swoje miejsce w liturgii Kościoła, ponieważ jest to wyznanie, które wypływa z serca każdego dziecka Bożego.
(więcej…)
