utworzone przez Reformowani | maj 20, 2022 | Teologia systematyczna
Rola Sakramentów
Wierzymy, że nasz łaskawy Bóg, mając na uwadze naszą słabość i ułomność, ustanowił sakramenty, aby przez nie przypieczętować swoje obietnice i dał gwarancję dobrej woli i łaskawości względem nas, a także by posilać i wzmacniać naszą wiarę – te złączył On ze Słowem Ewangelii, aby to, co zawarł w Jego Słowie, i to, co wypracowuje w naszych sercach, jeszcze lepiej przemawiało do naszych zmysłów, i aby utwierdzało w nas zbawienie, które nam daje.
Rzym. 4:11 I przyjął znak obrzezania jako pieczęć sprawiedliwości wiary, którą miał przed obrzezaniem, po to, aby był ojcem wszystkich nieobrzezanych wierzących, aby im też poczytana była sprawiedliwość;
.
1 Mojż. 9:13 Kładę na obłoku mój łuk, który będzie na znak przymierza między mną a ziemią.
.
1 Mojż. 17:11 Obrzezacie więc ciało waszego napletka; to będzie znakiem przymierza między mną a wami.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2022 | Egzegezy, Greka Koine, Teologia biblijna
Nietuzinkowe pytanie
Jan 3:16 Tak bowiem Bóg umiłował świat (τὸν κόσμον ton kosmon), że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy (ὁ πιστεύων ho pisteuon), nie zginął, ale miał życie wieczne.
Pewien Bogobojny Brat po szeregu rozmów z przedstawicielami religii opartej o herezję uniwersalnego odkupienia zadał wielce interesujące pytanie:
„Jakie jest znaczenie greckiego słowa κόσμος kosmos czyli „świat”?. Wielu obrońców powszechnego odkupienia używa definicji słownikowej na obronę swojego stanowiska twierdząc, że „świat” oznacza każdą osobę głowa w głowę jaka żyła, żyje i będzie żyć od początku do końca świata. Czy słowo to posiada jedno a może różne znaczenia?”
Językowe zagadnienie, choć w szczególności dotyczy konkretnego słowa, w rzeczywistości odnosi się do ogólnej problematyki interpretacji tekstu dotykając swoim zakresem fundamentalnych dla chrześćijaństwa tematów będących przedmiotem zaciekłej dyskusji:
- Semantyki – rozumianej jako dyscyplina badająca problem znaczenia w języku, a także relacji formy znaku do treści oznaczanej, w ujęciu synchronicznym (tj. aktulane jego znaczenie w danym języku) i diachronicznym (rozwoju i zmiany znaczenia w czasie)
.
- Formalnej wystarczalności Pisma – tj. reguły według której wszystkie doktryny Pisma mogą być zrozumiane przez czytelnika bez udziału zewnętrznej tradycji (ustnej lub pisemnej)
.
- Zasady Scriptura Scripturam interpretarum – czyli interpretacji fragmentów Pisma w świetle innych fragmentów Pisma i w zgodzie z całością nauczania Słowa Bożego (Pismo nie może sobie zaprzeczać)
W artykule, obok teorii analizy jezykowej, przedstawiona zostanie praktyczna aplikacja wynikających z niej zasad.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 18, 2022 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Dzisiejsza ewangelia a Ewangelia Chrystusa
Jer. 8:3 I cała reszta ocalałych z tego przewrotnego rodu będzie wybierać raczej śmierć niż życie
Arminianizm naucza o wolnej woli człowieka umożliwiającej dokonanie mu wyboru między dobrem a złem. To nic innego jak potępiony przez Kościół Pelagianizm, nauczający że ludzka natura nie została dotknięta przez upadek Adama, ale że wszyscy ludzie mają nadal swobodę wyboru dobra lub zła, aby słuchać Boga lub być mu nieposłusznym.
Pelagianizm czerpie garściami z herezji Satornila, przed którą przestrzegali ojcowie Kościoła:
„[Ojciec] posłał na świat Chrystusa dla zbawienia ludzi, którzy w niego wierzą. Mówi, że są dwa rodzaje ludzi i że jedni są dobrzy, a drudzy źli, a ta różnica istnieje w naturze. Ponieważ złe duchy współistnieją ze złymi ludźmi, Zbawca przyszedł – mówi Satornil – pomóc dobrym.” – Teodoret z Cyru, O herezjach, s 30
Szanowny czytelniku, kimkolwiek jesteś. Jeśli wierzysz dzisiejszą ewangelię wolnej woli człowieka, wiedz, że wierzysz w pseudo ewangelię, która jeszcze nikogo nie zbawiła, zamiast tego wysłała do piekła niezliczoną ilość zwiedzionych ludzi.
Spytasz pewnie dla czego? Cóż, jest wiele ku temu powodów.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 17, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Czy Izrael i Kościół to jeden lud?
Gal. 6:15-16 15. W Chrystusie Jezusie bowiem ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, ale nowe stworzenie. 16. A na tych wszystkich, którzy będą postępować według tej zasady, niech przyjdzie pokój i miłosierdzie, to jest na Izraela Bożego.
Trzy pytania dotyczące Izraela i Kościoła.
- Jak wspieramy nasz pogląd, że Izrael i Kościół to ten sam lud Boży w świetle Mateusza 16:18? Chrystus mówi: „zbuduję mój kościół”. Czy nie oznacza to, że w tamtym czasie Kościół jeszcze nie istniał, ale był bytem, który miał nadejść dopiero w przyszłości? Dlatego też starotestamentowy Izrael nie mógł być „kościołem” (wbrew temu co twierdzimy).
.
- Kościół nazywany jest „ciałem” Chrystusa (Kol. 1:18), a wejście do ciała ma nastąpić przez chrzest Duchem (1 Kor. 12:13) – kluczowym elementem jest to, że dzieło chrztu Ducha Świętego umieszcza człowieka w ciele Chrystusa, w którym wybrani Żydzi i poganie są zjednoczeni jako Kościół. Skoro Dzieje 1:5 postrzegają chrzest w Duchu jako przyszłość, podczas gdy Dzieje 11:15-16 łączą go z przeszłością, czy nie jest oczywiste, że Kościół powstał w dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje 2)?
.
- Pewne wydarzenia w historii miały zasadnicze znaczenie dla ustanowienia Kościoła — Kościół nie powstał i nie został ustanowiony, dopóki pewne wydarzenia nie miały miejsca. Przykładem tego jest to, że Kościół nie mógł stać się funkcjonującą jednostką, dopóki Duch Święty nie dostarczył niezbędnych duchowych darów i urzędów (Efez. 4:7-11). Jak więc starotestamentowy Izrael może być Kościołem?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 16, 2022 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Narzędzie diabła
1 Kor. 10:21 Nie możecie pić kielicha Pana i kielicha demonów. Nie możecie być uczestnikami stołu Pana i stołu demonów.
Od czasu niepozbawionego kontrowersji powstania nowożytniego pańśtwa Izrael znajduje się ono w stanie wojny. Wystarczy wspomnieć, że od 1948 roku toczone były na jego terytorium liczne konflikty, których łączny czas trwania to blisko 30 lat.
- 1948 Wojna arabsko-izraelska (wojna o niepodległość) w latach 1947–1949
- Kryzys sueski (wojna sueska) w roku 1956
- Wojna sześciodniowa w roku 1967
- Wojna Jom Kippur (wojna październikowa) 1973
- Pierwsza wojna libańska w latach 1982-2000
- Druga Intifada w latach 2000 – 2005
- Druga wojna libańska w roku 2006
- Wojny w Gazie w roku 2008
- Konflikt z Hamasem w 2023 roku
Rok 2025 to kolejnym rokiem wojny, nowy konflikt rozgrywa się z Iranem. Skutki wojen to nie tylko ofiary wojskowe ale też cywilne, po obu stronach giną kobiety, dzieci, starcy. Ważne pytanie jakie rodzi się w głowie każdego rozsądnie myślącego człowieka jest jak tak zróżnicowane etnicznie i niewielkie, bo liczące 9 milionów mieszkańców społeczeństwo, jest w stanie przez 77 lat istnieć będąc otoczonym w zasadzie przez samych wrogów? Jak kraj, który do 1948 nie istniał, nagle stał się solą w oku Palestyńczyków, i to pomimo braku moralnego i duchowego wsparcia Żydów ortodoksyjnych, zamieszkujących od pokoleń tamte tereny?
Otóż stało się możliwe dzięki syjonizmowi – żydowskiemu ruchowi politycznemu zrodzonemu na wygnaniu, zmyślnie przeniesionemu na kanwę chrześcijaństwa przez teologiczny podstęp zwany dyspensacjonalizmem. W rezultacie włączenia dyspensacjonalizmu do kanonu wiary „chrześcijańskiej”, oraz propagacji tego systemu w kręgach „reformowanych” przez Johna MacArthura, niczym zwiedzeni Koryntianie praktykujący spożywanie posiłków ofiarowanych demonom wiele osób uznając się za „kalwinistów” czy też wyznawców teologii Reformowanej popełnia dramatyczny w konsekwencjach błąd i karmi się naukami spłodzonymi przez diabła. Mowa konkretnie o wrogiej chrześcijaństwu syjonistycznej w swych korzeniach doktrynie dyspensacjonalizmu, systemie eschatologicznym przed którym nasi Refomorwani ojcowie ostrzegali wprost.
Należał do nich między innymi Artur Pink (1886 – † 1952), żywiołowo zwalczający także Arminianizm, za co był odrzucony przez ówczesne kościelnictwo, kalwinista, który bez zbędnego obijania w bawełnę stwierdził:
„Dyspensacjonalizm jest narzędziem przeciwnika, mającym na celu ograbienie dzieci z niemałej części chleba, w który ich niebiański Ojciec zaopatrzył ich dusze; to narzędzie, dzięki któremu przebiegły wąż pojawia się jako anioł światła, udając, że „uczyni Biblię nową księgą”, upraszczając wiele w niej, co wprawia w zakłopotanie duchowo nieuczonych. Przykro jest widzieć, jak wielki sukces odniósł diabeł dzięki tej subtelnej innowacji”. – A. W. Pink, A study of Dispensationalism, źródło
Zapamiętajmy: zgodnie z nauką teologów Reformowanych dyspensacjonalizm to
- narzędzie przebiegłego węża, diabła, przeciwnika Boga
- uproszczony system fałszywych wierzeń
- czyniący Biblię księgą rozumianą w nowy sposób
- dociera w swym przekazie do osób niedouczonych
- jest przyczyną wielu duchowych kłopotów
Zbadajmy jak powstała i skąd się wzięła herezja dyspensacjonalizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 13, 2022 | Teologia systematyczna
Chrystocentryzm zarządzania
Tymczasem wierzymy, że chociaż pożytecznym i korzystnym jest, aby ci, którzy zarządzają Kościołem sami wyznaczali i ustanawiali pewne rozporządzenia dla dobra Kościoła, to jednak powinni oni rozmyślnie dołożyć wszelkich starań, by nie oddalić się od ustanowień Chrystusa, naszego jedynego Pana.
Kol. 2:6-7 6. Jak więc przyjęliście Pana Jezusa Chrystusa, tak w nim postępujcie; 7. Zakorzenieni i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono, obfitując w niej z dziękczynieniem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2022 | Charyzmania, Egzegezy
Wstęp
1 Kor. 12:13 Bo wszyscy przez jednego Ducha zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało, czy to Żydzi, czy Grecy, czy niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni w jednego Ducha.
Po podsumowaniu w naszych dwóch poprzednich artykułach historii „Trzech fal pentekostalizmu” znanego też jako ruch odnowienia od początku XIX wieku (pentekostalizm, charyzmatyzm i neo-charyzmatyzm), a także „Prekursorów wwspółczesnego zielonoświątkowego zwiedzenia” we wcześniejszej historii Kościoła, w tym
- Ruchu Uświęceniowego,
- Johna Wesleya,
- Edwarda Irvinga
- Katolickiego Kościoła Apostolskiego
- Francuskich proroków
- elementów w Anabaptyzmie i Rzymskim katolicyzmie
- oraz Montanizmu
Teraz zwrócimy się do głównych doktryn i praktyk wyróżniających współczesny pentekostalizm. Logicznie zaczniemy od nauczania na temat chrztu Duchem Świętym rozumianego jako drugie błogosławieństwo.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 11, 2022 | Teologia reformowana
Wybranie
Zgodnie z Biblijnymi i Reformowanymi doktrynami Kalwinizmu wierzymy, że przymierze łaski jest przymierzem suwerennej, szczególnej i nieodpartej łaski zakorzenionej w wiecznym, bezwarunkowym wybraniu w Jezusie Chrystusie, ponieważ „wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki” .
Kanony z Dort
Rozdział I, Art.9: Wybranie nie opiera się na przewidywanym uwierzeniu, posłuszeństwie wiary, świętości ani na żadnej dobrej rzeczy bądź skłonności w człowieku, jako uprzednio wymaganej przyczynie bądź warunku, od którego jest ono uzależnione. Ludzie są wybrani do wiary i posłuszeństwu wierze, do świętości, etc. Dlatego też wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim”
.
Efez. 1:4 Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.
Trójjedyny Bóg „utwierdził nowe przymierze” przez „najcenniejszą śmierć swego Syna” dla „wszystkich i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani Mu przez Ojca”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 10, 2022 | Historia chrześcijaństwa
Ewagelizacja antychrysta
1 Jana 2:18 Dzieci, to już ostatnia godzina i jak słyszeliście, że antychryst ma przyjść, tak teraz pojawiło się wielu antychrystów. Stąd wiemy, że jest już ostatnia godzina.
(od maja do grudnia 1518)
Po powrocie z Heidelbergu Luter napisał ponownie, aby wyjaśnić swoje 95 Tez, które, jak sądził, zostały źle zrozumiane. Rezolucję wysłał do sądu najwyższego w Rzymie. Złagodził cios, ale nie rozwodnił doktryny. Stał tak mocno na swoich pierwotnych Tezach jak tylku umiał ale z większą pokorą. W istocie wykazał, że wiara w Chrystusa wystarczy, a kupowane lub sprzedawane odpusty nie są biblijne i nie są potrzebne. Jego celem w tym wszystkim było formalne poinformowanie Kościoła rzymskiego, że potrzebuje reformacji.
Po przesłaniu nowych Rezolucji Luter postanowił wysłać list do papieża wierząc, że ten jest człowiekiem szczerym i sprawiedliwym. W jego liście zawarte zostało szczere pragnienie doprowadzenia Leona do poznania Chrystusa i prawdy. Jednak choć Luter pisał z pokorą, w tym samym czasie kardynał Rafał z Rovera napisał do elektora Fryderyka, ostrzegając go, by nie chronił Lutra. Rzym szykował się na Lutra, podczas gdy Luter próbował pozyskać papieża dla Ewangelii.
Duchowe królestwa w stanie wojny miały teraz linię podziału. Luter stanął na Słowie Bożym, aby określić formę kultu przez Ducha Bożego, a Kościół Rzymski stanął na formie Kościoła, aby walczyć z Duchem i Słowem Bożym. Ta linia nie mogła zostać skompromitowana. Trzeba by nienawidzić jednego lub drugiego i wybrać stronę, po której się stanie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 9, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia reformowana
Niebezpieczna doktryna
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
Istnieje bardzo niebezpieczne tendencja naginania znaczenia Słowa Bożego w celu zaprzęgnięcia tekstu do obrony słusznej sprawy lecz przy pomocy złych środków, tj. źle rozłożonego Pisma.
Oczywistym i praktycznym powodem unikania tej praktyki jest groźba kompromitacji argumentu przez biegłego w egzegezie adwersarza i tym samym osłabienie sprawy, jeśli nawet nie całkowita porażka. Jednak ważniejszym powodem jest ludzka odpowiedzialność człowieka przed Bogiem. Czytamy iż
- Znaczenia tekstu nie wolno fałszować (2 Kor. 2:17; 4:2; 6:7; 1 Tes. 2:3) oraz
.
- Słowo należy właściwie rozkładać (1 Tym.. 4:6; 2 Tym. 2:15; 1 Tes. 2:4; Przysłów 3:6; Mal. 2:7).
I tak o ile słuszną sprawą jest zwalczanie promowanej przez Johna MacArthura legalistycznej herezji „zbawienia panującego Pana” (ang. Lordship salvation), gdzie dobre uczynki przeniesione zostały ze sfery uświęcenia do sfery soteriologicznej (wystarczy przeczytać komentarz MacArthura do Jakuba 4:7-10) o tyle negacja herezji w oparciu o błąd doktrynalny hiper-kalwinizmu jest nie mniejszym złem niż pierwotny błąd:
„Zdezorientowany człowiek nie wie, że Boży gniew jest nieodwołalnie zarezerwowany wyłącznie dla osób przeznaczonych na potępienie (Przysłów 16:4), podczas gdy osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem. Zamiast tego zawsze byli kochani przez Boga przez wszystkie wieki… niezmiennie (Jer. 31:3) i bezwarunkowo (Rzym. 5:8)”
Teza hiper-kalwinistów jest następująca: wybrani do zbawienia nigdy nie podlegali Bożemu gniewowi i zawsze byli kochani przez Boga niezmiennie i bezwarunkowo. O ile supozycja ta zawiera pewne elementy prawdy, przedstawia mimo wszystko niepełny a przez to fałszywy obraz rzeczy.
Czy rzeczywiście osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem? Mówiąc delikatnie, nie jest to biblijna prawda a twierdzenie takie nigdy nie było pozycją Reformowaną.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 6, 2022 | Teologia systematyczna
Porządek wyborów
Wierzymy, że sługi Bożego Słowa, starsi i diakoni powinni być wybierani do sprawowania odpowiednich urzędów na drodze sprawiedliwego wyboru Kościoła, który będzie wzywał imienia Pana, i w takim porządku, jak uczy Słowo Boże.
1 Tym. 5:22 Rąk na nikogo pospiesznie nie wkładaj ani nie bądź uczestnikiem cudzych grzechów. Siebie samego zachowaj czystym.
.
Dzieje. 6:3 Upatrzcie więc, bracia, spośród siebie siedmiu mężczyzn, mających dobre świadectwo, pełnych Ducha Świętego i mądrości, którym zlecimy tę sprawę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Interesująca kwestia
Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, i ja wam dam odpoczynek.
Czyż w powyższym tekście Chrystus nie oferuje łaskawie odpoczynku i zbawienia „wszystkim, którzy pracują i są obciążeni”? Czyż nie wszyscy nienawróceni pasują do tego opisu (zarówno wybrani jak i potępieni) ? Czyż nie wszyscy doświadczają bolesnego pragnienia, brzemienia i przygniatającego ciężaru, powstałego w wyniku ich grzechu?
Kain tego doświadczał
1 Mojż. 4:13 Wtedy Kain powiedział do PANA: Zbyt ciężka jest moja kara, bym mógł ją znieść.
Judasz Iskariota także
Mat. 27:4 Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną.
Czyż Chrystus łaskawie nie woła i mówi do wszystkich: „Przyjdź do mnie”, obiecując wszystkim odpocząć… „jeśli tylko przyjdą do Niego!”?
Nie. Poniżej argumenty
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 4, 2022 | Charyzmania
Wstęp
Mat. 7:18 Nie może dobre drzewo wydawać złych owoców ani złe drzewo wydawać dobrych owoców.
Po przyjrzeniu się „trzem falom pentekostalizmu„w XX wieku do chwili obecnej, a mianowicie zielonoświątkowcom, charyzmatykom i neo-charyzmatykom, musimy teraz zadać takie pytania, jak:
- czy inne grupy przed nimi miały podobne poglądy?
.
- Jakie były tendencje i rozwój tych ruchów?
.
- Jaka była pozycja teologiczna tych, którzy się im sprzeciwiali?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 3, 2022 | Teologia historyczna
Krótki życiorys
Cyprian z Kartaginy (210 – † 258 A.D.) zwany też Caecilius Cyprianus, Thascius z pochodzenia był Berberem i urodził się w bogatej rodzinie, prawdopodobnie w Kartaginie, gdzie też otrzymał klasyczne wykształcenie. Po nawróceniu na chrześcijaństwo i chrzcie w 245 roku rozdał część swojego majątku ubogim.
Wkrótce po chrzcie został diakonem, nastepnie kapłanem by w 248 roku zostać biskupem Kartaginy co wzbudziło zazdrość duchownych o większym stażu. Opozycja towarzyszyła mu przez całe życie.
Cyprian posiadał silne umiejętności duszpasterskie zaś jego stanowcze postępowanie podczas schizmy Nowacjan i wybuchu epidemii dżumy Cypriana (nazwana jego imieniem ze względu na jego opis), a ostateczne męczeństwo w Kartaginie ugruntowało jego reputację jako prawowiernego chrześcijanina.
W pierwszych dniach swego nawrócenia napisał Epistola ad Donatum de gratia Dei i Testimoniorum Libri III, które ściśle trzymają się wzorów Tertuliana, które wpłynęły na jego styl i myślenie. Cyprian opisał swoje nawrócenie i chrzest następującymi słowami:
„Kiedy jeszcze leżałem w ciemności i ponurej nocy, uważałem to za niezmiernie trudne i wymagające, aby czynić to, co mi podpowiada miłosierdzie Boże…. Sam byłem spętany niezliczonymi błędami mojego poprzedniego życia, co do których nie wierzyłem, że mógłbym zostać od nich uwolniony, więc byłem skłonny pogodzić się z moimi wadami i pobłażać moim grzechom… Ale potem, z pomocą wody nowego narodzenia, plamy mojego poprzedniego życia zostały zmyte, a światło z góry, pogodne i czyste, wlało się w moje pojednane serce… powtórne narodziny uczyniły mnie nowym człowiekiem. Potem, w cudowny sposób, wszelkie wątpliwości zaczęły znikać…. Jasno zrozumiałem, że to, co najpierw żyło we mnie, zniewolone przez przywary cielesne, było ziemskie i że to, co Duch Święty uczynił we mnie, było boskie i niebiańskie”
(więcej…)
utworzone przez SebTer | maj 2, 2022 | Egzegezy, Teologia reformowana
Herezja powszechnej łaski
Ezech. 18:23 Czyż ja mam upodobanie w śmierci niegodziwego? – mówi Pan BÓG, a nie raczej w tym, aby się odwrócił od swoich dróg i żył?
Czytelnik pyta:
„Czy ludzie wymienieni w Ezechiela 18 są zarówno wierzącymi i niewierzącymi, czy też, jak zrozumiałem, wierzącymi, którzy prowadzą grzeszne życie i wierzącymi, którzy prowadzą pobożne życie? Myślę, że to ostatnie, ponieważ rozdział wyraźnie wspomina Izraela, lud Boży”.
Choć pytanie dotyczy całego rozdziału, sedno problemu tkwi w wersecie 23. Dobrze jest jednak, aby nasi czytelnicy przeczytali cały rozdział Ezechiela 18. Wielu natychmiast rozpozna, że to był i jest jeden z tekstów cytowanych przez obrońców dobrointencyjnej oferty ewangelii. Ten heretycki pogląd głosi, że wszechmocny i niezmienny Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi i umożliwia każdemu, poprzez dzieło powszechnej łaski, wybór albo dla Jezusa, albo dla świata.
Te słowa Ezechiela zostały wypowiedziane do całego narodu izraelskiego, chociaż tylko do tej jego części, która została przyprowadzona do Babilonu podczas pierwszego uprowadzenia do niewoli pod rządami Jojakina. Nie są wypowiedziane tylko do wierzącego Izraela.
Ezech. 1:2 Piątego dnia tego miesiąca – był to piąty rok od uprowadzenia do niewoli króla Jojakina
Słowa Ezechiela były skierowane do „widzialnego kościoła”, kościoła na ziemi, który przejawia się w ustanowionych zborach. Widzialny kościół składa się z wierzących i niewierzących, którzy słuchają głoszonego Słowa, czy to w czasach Starego czy Nowego Testamentu.
Jednak słuchanie tego głoszenia nie wyraża pragnienia Jahwe, aby zbawić wszystkich ludzi głowa w głowę. Nie oznacza też, że Boży dar łaski umożliwia każdemu dokonanie wyboru za lub przeciw ewangelii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2022 | Ekumenizm
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2022 | Teologia systematyczna
Pastorzy-nauczyciele
Wierzymy, że prawdziwy Kościół musi być zarządzany przez duchowy ustrój, który nasz Pan ustanowił w swoim Słowie, a mianowicie: że potrzeba mu sług czy pastorów, którzy będą wykładali Słowo Boże i sprawowali sakramenty
Efez. 4:11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;
.
1 Kor. 4:1-2 1. Niech więc każdy uważa nas za sługi Chrystusa i szafarzy tajemnic Boga. 2. A od szafarzy wymaga się, aby każdy z nich okazał się wierny.
.
2 Kor. 5:20 Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał was przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.
.
Jan 20:23 Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane.
.
Dzieje. 26:17-18 17. Wybawię cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam; 18. Dla otworzenia ich oczu, aby odwrócić ich od ciemności do światła, od mocy szatana do Boga, aby otrzymali przebaczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie.
.
Łuk. 10:16 Kto was słucha, mnie słucha, a kto wami gardzi, mną gardzi. Kto zaś mną gardzi, gardzi tym, który mnie posłał.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2022 | Chrześcijańska moralność
Trzecia obiekcja: co do podstawy wybrania
Rzym. 9:10-13 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
Elekcja (przeznaczenie do zbawienia) i koniecznie jej towarzysząca doktryna Reprobacji (przeznaczenie na potępienei) stanowią dwie składowe znienawidzonej przez nieodrodzonych ludzi doktryny Predestynacji.
Predestynacja jest związana z doktryną ograniczonego (co do zakresu, lecz nie co do skuteczności czyli celu!) odkupienia, która uczy czterech rzeczy:
- że śmierć Chrystusa jest przebłaganiem za grzech
.
- że to przebłaganie skutecznie osiąga cel, tj. wszyscy ci, za których Chrystus umarł, są naprawdę i całkowicie zbawieni i idą do nieba;
.
- że Chrystus umarł tylko za konkretne osoby a nie za każdą pojedynczą osobę, która żyła lub będzie żyć;
.
- że te konkretne osoby, za które Chrystus umarł, są wybrańcami, czyli tymi, których Bóg wybrał w wieczności, aby byli Jego ludem
W poprzednich częściach artykułu obalone zostały dwa ataki skierowane w świętą doktrynę Predestynacji: zakres Predestynacji (gdzie herezja odrzuca jej osobowy charakter) oraz cel Elekcji (tu heretycy twierdzą iż wybranie jest nie do zbawienia lecz do teokratycznych przywilejów). Oba zarzuty zostały obalone.
Czas na rozważenie trzeciego, którym jest atak w podstawę wybrania. Według Arminian dramatycznie broniących swojego błędnego przekonania o uniwersalnym zadośćuczynieniu predestynacja owszem, ma charakter duchowy, jednakże podstawa wybrania jest warukowa i zależna od uprzedniej wiary / niewiary człowieka.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 27, 2022 | Historia chrześcijaństwa
Interes musi się kręcić
Dzieje 8:20 I powiedział mu Piotr: Niech zginą z tobą twoje pieniądze, bo sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze.
W 1517 roku dpusty ogarniały cały kraj, a John Diezel, czyli Tetzel, dzierżył sztandar Kościoła rzymskiego. Wstąpił do zakonu dominikanów, uzyskał stopień licencjata w 1487 r. i otrzymał liczne odznaczenia za swoją pracę na rzecz Kościoła rzymskiego. Był jednym z głównych handlarzy odpustów i uważał je za drogocenne dary Boga na ziemi.
Tetzel miał wzór, za którym podążał za każdym razem, gdy wchodził do miasta, aby sprzedawać odpusty. Grał na sercach ludzi, jak również na ich przesądach i ignorancji. Oddziaływał zarówno na wzrok, jak i na mowę. Tym, którzy kupią odpust na budowę Bazyliki św. Piotra, obiecał cztery łaski:
- Pełne przebaczenie każdego grzechu,
.
- Prawo wyboru spowiednika, gdy śmierć się zbliżała
.
- Uczestniczenie we wszystkich błogosławieństwach i dziełach Kościoła katolickiego
.
- Odkupienie dusz, które były w czyśćcu
Kupujący odpusty wrzucali pieniądze do skrzyni. Nikomu nie wolno było zabrać pieniędzy, aby ręka odbiorcy nie okazała się niewierna. Kupującemu wręczano certyfikat rozgrzeszenia i „wybaczono” grzechy. Niektórzy historycy odnotowują, że zarządzający skrzynią pieniędzy często wydawali ją w tawernach, kasynach i miejscach „chorej sławy”.
A bezpieczeństwo skarbony zostało podzielone między trzech mężczyzn, którzy mieli trzy klucze, a jednym z nich był Tetzel.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 26, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Podstawa rozważania
1 Kor. 15:29 Bo inaczej co zrobią ci, którzy przyjmują chrzest za zmarłych? Jeśli umarli w ogóle nie są wskrzeszani, po co przyjmują chrzest za zmarłych?
Na przestrzeni wieków religijne akty ocierające się o nekromancję wdzierały się do nominalnego „kościoła” by pod pozorem wspólnoty nazwy, czyli pod płaszczem chrześcijaństwa, nie tylko bluźnić Chrystusowi drwiąc z Jego Prawa (3 Mojż. 19:31; 5 Mojż. 18:10-11) ale także umacniać siły ciemności w kultach nad którymi stanowczo panują. I tak w wielkim skrócie w odstępczych religiach zauważamy istotne wpływy tej demonicznej nauki (1 Tym. 4:1):
- rzymskokatolickie modlitwy do zmarłych i o zmarłych, dawniej też tzw. „danse macabre” czyli korowód ludzi z kościotrupem na czele
.
- zielonoświątkowe odwiedzanie grobów „wielkich proroków i prorokiń” w celu „wysysania namaszczenia” – praktykowane prze Benny Hinna i sektę Betel z Redning w Kaliforni
.
- mormoński chrzest zastępczy gdzie żywy wyznawca tego kultu działając jako pełnomocnik, przyjmuje chrzest przez zanurzenie w imieniu zmarłej osoby tej samej płci
Pismo Święte jest na tyle czytelne, że umożliwia nam właściwe zrozumienie nawet największych Bożych tajemnic (Marek 13:14; 2 Kor. 1:13; Efez. 3:4; 5:17), choć skażeni neo-ortodoksją pseudoreformowani kaznodzieje de facto przecząc formalnej wystarczalności Słowa Bożego przekonują, że odczytanie pierwotnego znaczenia frazy „chrzest za umarłych” jest niemożliwie:
„Uważny i uczciwy interpretator może przeanalizować kilkadziesiąt proponowanych interpretacji, a mimo to nie może być dogmatycznym co do znaczenia tego tekstu.” – John MacArthur, źródło
Czy Apostoł wprowadzał nowy dogmat chrztu zastępczego w miejsce osób zmarłych? A może powołując się na pozabiblijną i heretycką praktykę starał się udowodnić prawdę o zmartwychwstaniu?
Nie podążając za niewiedzą skupmy naszą uwagę na biblijnych faktach aby uczciwie rozważyć co oznacza kontrowersyjna fraza „chrzest za zmarłych”.
(więcej…)
