utworzone przez Reformowani | sie 1, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Filip. 4:13 Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia.
Zielonoświątkowa interpretacja
Wyrwanie cytatu z kontekstu jest przyczną wielu blednych nauka a nawet herezji. Otóż pozbawienie przez zielonoświątkowców kontekstu powyższego fragmentu może prowadzić do następujących fałszywych nauk:
- mogę grzeszyć bo wszystko mi wolno
- mogę czynić cuda większe niż Jezus i Apostołowie
- jeśli jestem osobą werzącą mogę dokonywać dzieł jakie tylko przyjdą mi do głowy
- mogę prorokować nowe objawienie, itd.
W konsekwencji zielonoświątkowiec jest wewnętrznie przekonany, że moc jaką rzekomo posiada jest nawet większa od mocy Jezusa, wystaczy tylko, żeby samemu się odpowiednio silnie zmotywować do wiary. A gdy przychodzi moment konfrontacji z rzeczywistością okazuje się, że
- cuda jakie rzekomo czyni nie tylko nie są większe od cudów Jezusa i Apostołów, ale nawet mniejsze nie są; z cudami jako takimi nie mają absolutnie nic wspólnego; to raczej efekt samozwiedzenia i wiary w kłamstwo, to żadne cuda (zobacz Większe cuda niż Jezus)
.
- rzekome proroctwa są produktem hardości serca, nie sprawdzają się, teologia pochodząca z tego źródła jest antybiblijna (zobacz Zachęcający do fałszywego prorokowania, strzeżcie się)
.
- szereg niepowodzeń skutecznie uczy, że nie wszystko co przyjdzie do głowy, nie każde przedsięwzięcie może zostać zrealizowane (zobacz Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa)
.
- życie w grzechu czyli antynomianizm, to prosta droga do wielu problemów duchowych a nawet do zatracenia
Wychodzi na to, że wszystko, o jakim mowa w Liście do Filipian posiada o wiele węższy zakres znaczeniowy niż podaje to interpretacja neomontanistów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 30, 2018 | Egzegezy
Kol. 1:1 Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa z woli Boga, i Tymoteusz, brat;
…Paweł…
Należał do plemienia Beniamina. Był to człowiek prawdopodobnie niskiego wzrostu (przydomek mały) i o urodzie poniżej przeciętnej (2 Kor. 10:10). Najwcześniejszy wizerunek Apostoła Pawła znajduje się na medalionie z cmentarza Domitilla z trzeciego wieku. Jego głowa jest nieco łysawa, posiada bujną kędzieżawą brodę wysokie czoło i wydatny nos. W apokryficznych Dziejach Pawła i Tekli Tytus podaje oczekującemu na Pawła taki oto opis Apostoła:
„mały, łysy, z długimi nogami, dobrze zbudowany, z brwiami, które się spotkały, raczej z długim nosem i pełen łaski.”
Pochodził z Tarsu, był Żydem, wykształconym w zakonie przez najbardziej szanowanego nauczyciela z faryzeuszy, Gamaliela (Dzieje 5:34-35), mówił płynnie po grecku oraz ze strony ojca był obywatelem Rzymu. Był także członkiem najostrzejszego stronnictwa religijnego wśród Żydów, czyli faryzeuszy.
Dzieje 22:3 Jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście, u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w prawie ojczystym
.
Dzieje 21:37 A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zapytał dowódcę: Czy wolno mi coś do ciebie powiedzieć? A on odpowiedział: Mówisz po grecku?
.
Dzieje 22:27-28 27 Dowódca podszedł i zapytał go: Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem? A on odpowiedział: Tak. 28 I powiedział dowódca: Ja kupiłem to obywatelstwo za wielką sumę. Paweł zaś rzekł: A ja mam je od urodzenia.
Tars: Było to najważniejsze rzymskie miasto Cylicji, położone na brzegu rzeki Kydnos, niedaleko granicy z Azją Mniejszą oraz Syrią. Stanowiło ważne centrum handlu i edukacji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 30, 2018 | Egzegezy
Geografia
Kolosy znajdowały się w Frygii, w Azji Mniejszej 15 km na południowy wschód od Laodycei na drodze przez dolinę Lycus między Sardeis i Celaenae. Stolicą tego terytorium był Efez, położony w pobliżu zachodniego wybrzeża półwyspu. Około 190 km w głębi lądu znajdowały się trzy miasta:
- Laodycea
- Hierapolis
- Kolosy
Kolosy były położone w dolinie rzeki Lycus. Laodycea i Hierapolis stały po przeciwnych stronach doliny, około 10 km od siebie. Kolosy znajdowały się około 20 km dalej na wschód, nad samą rzeką.
W książce o Kolosach Herodot opisuje, w jaki sposób „rzeka Lycos wpada do otworu ziemi i znika z widoku, a następnie po upływie około pięciu stadiów pojawia się ponownie, a ta rzeka również wpływa do Maiandera.” Pomimo zdradziecko niejednoznacznej kartografii i historii, Kolosy wyraźnie odróżniono we współczesnych badaniach od pobliskiej Chonae (Χῶναι), obecnie nazywanej Honaz. Ruiny Kolosów leżą 3 km na północ od tej miejscowości.
2440 metrów nad Kolosami wznosiła się góra Kadmos.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 27, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Zielonoświątkowa interpretacja
Obj. 19:10 I upadłem mu do nóg, aby oddać mu pokłon, lecz powiedział mi: Nie rób tego, bo jestem sługą razem z tobą i twoimi braćmi, którzy mają świadectwo Jezusa. Bogu oddaj pokłon, bowiem świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.
Posiadający ducha neomontanizmu zielonoświątkowcy wierzą, że wszyscy zbawieni przez Jezusa powinni prorokować. Zdolność ta jest rozumiana jako:
- głoszenie nowej, objawionej przez Ducha Świętego pozabiblijnej teologii
- objawienie prawidłowej interpretacji tekstu Pisma bez potrzeby jego studiowania
- przepowiadanie przyszłych wydarzeń
Przejawianie tych zdolności jest w ich mniemaniu dowodem na zbawienie. Kto ma ducha proroctwa, ten ma Jezusa. Kto prorokuje, ten jest zbawiony. Z drugiej strony kto nie prorokuje, ten nie ma Ducha Świętego i nie jest zbawiony.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 26, 2018 | Ekumenizm, Zgubna droga
Kościół a bramy piekieł
„Prawdopodobnie najgorszą rzeczą jaką można zrobić w świetle faktu, że czasami doktryna wprowadza podziały, to odrzucić doktrynę. To tak, jakby powiedzieć: prawda Boża się nie liczy i broń Boże abyśmy mieli kiedykolwiek posiadać doktrynę w kościele ponieważ jeśli ktoś się przez nią zdenerwuje lub zostanie przez nią urażony, będziemy mieli podział w kościele. Kościół, który nigdy się nie troszczy o doktrynę jest martwym kościołem.” –R.C. Sproul
Świat będący pod panowaniem uzurpatora czyli szatana jest wrogiem wszystkiego co zwiąane ze świętym Bogiem a Kościół będący oblubienicą Chrystusa jest szczególnie przez przeciwnika znienawidzony. Dopóki istnieje Kościół na ziemi, dopóty będzie on zaangażowany w bezpardonową walkę. Będzie narażony na ataki doktrynalne, fałszywych nauczycieli, fałszywych przywódców, odszczepieństwa oraz prześladowania niejednokrotnie prowadzące do eksterminacji całych populacji chrześcijańskich, jak ma to miejsce chociażby w krajach muzułmańskich. Ale nie tylko to. Jezus przepowiedział, że chrześcijanie będą zabijani przez odstępcze religie, które w swoim mniemaniu służą Bogu Jahwe.
Oto bramy piekieł
Źródło prześladowań
Obj. 12:17 i (smok – szatan) odszedł, aby walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy zachowują przykazania Boga i mają świadectwo Jezusa Chrystusa
.
Herezje
2 Piotra 2:1 wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia
.
Więzienie za wiarę
Obj. 2:10 Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli doświadczeni, i będziecie znosić ucisk
.
Morderstwa na tle religijnym
Obj. 2:13 Znam twoje uczynki i wiem, gdzie mieszkasz – tam, gdzie jest tron szatana – a trzymasz się mojego imienia i nie wyparłeś się mojej wiary nawet w dniach, gdy Antypas, mój wierny świadek, został zabity u was, tam, gdzie mieszka szatan.
.
2 Kor. 4:11 Zawsze bowiem my, którzy żyjemy, jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa,
.
Jan 16:2 owszem, nadchodzi godzina, że każdy, kto was zabije, będzie sądził, że pełni służbę dla Boga.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 24, 2018 | Teologia reformowana
Walka ignoranta z chochołem
Dave Hunt nie zwalcza Kalwinizmu lecz nauki, które sam wymyślił i nadał im nazwę Kalwinizm. W swojej ignorancji nawet nie pofatygował się aby przeczytać argumentacji reformatorów.
James White: Myślę, że pierwszą kwestią, którą musimy dziś omówić na żywo, jest kwestia monergizmu i synergizmu. Monergizm to pogląd, twierdzący że istnieje jedna siła, która doprowadza do zbawienia a przeciwny mu jest synergistyczny punkti widzenia, który postrzega zbawienie jako współpracę opartą na współdziałaniu dwóch sił: człowieka i Boga. I powód, dla którego podniosłem to Dave, jak wspomniałem w moim liście jest taki, że pan Sungesis reprezentując perspektywę rzymsko-katolicką bardzo mocno zaatakował reformowany nacisk na suwerenność łaski Bożej. I myślę, że moje pierwsze pytanie jest, w świetle twojego artykułu i faktu, że twój artykuł bardzo mocno odrzuca ideę nieodpartej łaski, (a my zajmiemy się czytaniem niektórych sekcji tutaj i zachęcam cię przeczytać te sekcje, które chcesz przeczytać, w świetle tego, że ty i ja reagujemy na jeden z kluczowych problemów Reformacji w w inny sposób) – w istocie moje pierwsze pytanie brzmiałoby: czy myślisz, że reformatorzy Marcin Luter i Jan Kalwin popełnili błąd, podkreślając śmierć człowieka w grzechu i absolutną konieczność – nie tylko konieczności, ale wystarczalność łaski Bożej, aby doprowadzić człowieka do zbawienia?
Dave Hunt: Po pierwsze James, jestem bardzo nieświadomy reformatorów. Nie miałem czasu, aby ich przeczytać. Zapisali tony stronic jak mniemam. Lubię udawać, że wróciliśmy do czasów Apostołów, zanim te wszystkie rzeczy zostały napisane i lubię iść do Biblii. Zatem czy Reformatorzy powiedzieli to, czy tamto, nie wiem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 22, 2018 | Greka Koine
Lekcja 4 – Przymiotniki drugiej deklinacji , Pozycje atrybucyjne i orzecznicze , Przymiotniki jako rzeczowniki, Zasada Granvile Sharpa
Przymiotniki
Przymiotnik …
- może być męski, żeński lub nijaki
- zgadza się z rzeczownikiem, który modyfikują pod względem liczby, przypadku i rodzaju
- są odmieniane w podobny sposób jak rzeczowniki
Konwencja o zapisywaniu przymiotników w leksykonie
Podobnie jak w przypadku rzeczowników, po każdym przymiotniku występuje kilka liter.Ale znaczenie tych liter jest inne w przypadku przymiotników.Pierwszy przymiotnik na liście słów wygląda następująco:
ἀγαθός, -όν
Słowo to ἀγαθός . Jest rodzaju męskiego, w mianowniku, liczbie pojedynczej. Jednak przy modyfikowaniu rzeczownika rodzaju nijakiego miałby on końcówkę rodzjau nijakiego ἀγαθόν . Wskazuje na to końcówka -όν.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 20, 2018 | Rzymski katolicyzm
Imiona ludzkiego idola
„Tam, gdzie panuje kłamstwo i oszustwo, nie ma Kościoła.”– Jan Kalwin, Instytuty IV, 2:1
Rzymski katolicyzm twierdzi, że jest prawdziwym kościołem Boga. Jego członkowie mają być posłuszni biskupowi Rzymu, który nazywany jest
- Ojcem Świętym
.
to przywłaszczenie imienia Boga
Jan 17:11 A nie jestem już na świecie, ale oni są na świecie, a ja idę do ciebie. Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my.
.
to złamanie nakazu Pańskiego
Mat. 23:9 I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem. Jeden bowiem jest wasz Ojciec, który jest w niebie.
.
- Następcą Świętego Piotra
.
według Pisma Apostołowie (a konkretnie przekazana przez nich nauka), byli fundamentem, na którym Kościół został założony; fundament kładzie się raz i nie ma mowy o kładzeniu fundamentu na kolejnych piętrach budowli – zatem urząd Apostoła był wyjątkowy i należał wyłącznie do okresu wczesnochrześcijańskiego; nie ma mowy o sukcesji apostolskiej
Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus
.
Efez. 3:4-5 4 Dlatego czytając to, możecie zrozumieć moje poznanie tajemnicy Chrystusa; 5 Która w innych wiekach nie była znana synom ludzkim, jak teraz została objawiona jego świętym apostołom i prorokom przez Ducha;
.
- Księciem Apostołów
.
to złamanie zasady równości braterskiej
Mat. 23:8 Ale wy nie nazywajcie się Rabbi. Jeden bowiem jest wasz Mistrz, Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi.
.
to złamanie struktury Biblijnego zarządzania Kościołem
Łuk. 22:25-26 25 Lecz on powiedział do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy sprawują nad nimi władzę, nazywani są dobroczyńcami.26 Wy zaś tak nie postępujcie. Lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jak najmniejszy, a kto jest przełożonym, niech będzie jak ten, kto służy.
.
Mat. 25:26 Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą
.
- Zastępcą Chrystusa
.
To przywłaszczenie sobie roli Ducha Świętego
Jan 16:17 Lecz ja mówię wam prawdę: Pożyteczniej jest dla was, abym odszedł. Jeśli bowiem nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, a jeśli odejdę, poślę go do was.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 18, 2018 | Egzegezy
Wstęp
Dzieje Apostolskie to natchniona przez Ducha Świętego Księga spisana około roku 62 A.D. przez Łukasza, który był towarzyszem Apostoła Piotra i Apostoła Pawła. Sam Łukasz był z zawodu lekarzem (Kol. 4:14), którego praktyka wymagała umysłowej błyskotliwości, dobrej pamięci i dokładności. Sam Łukasz daje świadectwo trafności i sumienności przekazywanych przez niego informacji, tak w Ewangelii jak i w Dziejach, które były adresowane do tej samej osoby, tj. Teofila. Pisze on, że swoje badania przeprowadził z dokładnością i wszystkie historie pochodzą z pierwszej ręki, prosto od naocznych świadków zdarzeń i są one poukładane w chronologicznej kolejności.
Łuk. 1:1-4 1 Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność; 2 Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa; 3 Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu; 4 Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono.
Mając zatem na uwadze po pierwsze natchnienie Ducha Świętego uniemożliwiające popełnienie błędu oraz po drugie wyuczoną skwapliwość i skrupulatność autora tekstu, musimy uznać, że materiał dowodowy przedstawiony przez Łukasza jest wiarygodny.
Zatem, czy Saul, który następnie został Apostołem Pawłem, pomylił się w swoim świadectwie nawrócenia?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 17, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Trynitologia
Świadkowie Jezusa
Rolą Boga-Ducha Świętego jest prowadzenie wybranych do Chrystusa. Duch Święty, podobnie jak Bóg-Ojciec i Bóg-Syn, eksponują Chrystusa (Ojciec Świadczy o Chrystusie, Duch świadczy o Chrystusie, Syn świadczy o sobie). Idąc w ślady swojego Wielkiego Boga, kościół, małżonka Chrystusa, również jest świadkiem Chrystusa. Obserwując świat duchowy, jesli chodzi o świadczenie, zauważamy pozycjonalną podrzędną względem Boga-Syna rolę:
- Boga Ojca
- Boga Ducha Świętego
- Kościoła
- Proroków Starego Testamentu
- Pisma Świętego
- Aniołów
- Upadłych aniołów
- Wszelkiego stworzenia, w tym upadłej ludzkości
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 15, 2018 | Charyzmania
Prolog
18 listopada minie 40 lat od tragicznych wydarzeń z Jamestown w Gujanie, gdzie ponad 900 członków sekty Świątynia Ludu popełniła samobójstwo przez wypicie uprzednio przygotowanej trucizny, mordując wcześniej część amerykańskiej delegacji z kongresmenem Ryanem na czele. W niniejszym artykule postaram się opisać co doprowadziło do tych wydarzeń, jak do się stało, że setki dorosłych ludzi dało się omamić przywódcy sekty i jaki to ma związek ze współczesnym chrześcijaństwem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 15, 2018 | Greka Koine
Lekcja 3 – Liczba , Przypadek , Rodzaj, Rzeczowniki drugiej deklinacji, Przedimek określony, Łączniki, Enkliktyki i Proklitkyki
Liczba
Różnice między rzeczownikami w liczbie pojedynczej i liczbie mnogiej są nam znane. Mówimy zabawka (w liczbie pojedynczej) i zabawki (w liczbie mnogiej). Mówimy dziecko (w liczbie pojedynczej) i dzieci (liczba mnoga). Podobnie w języku greckim zobaczymy różne formy rozróżniające rzeczowniki w liczbie pojedynczej od rzeczowników w liczbie mnogiej. Podobnie jak w angielskim, czasownik grecki musi się zgadzać z jego podmiotem. Oznacza to, że jeśli podmiotem zdania jest liczba mnoga, czasownik musi być w liczbie mnogiej. (Jest wyjątek, który wskażemy później).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 13, 2018 | Charyzmania
Gal. 2:4-5 4 A to z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. 5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.
Fałszywi bracia a wystarczalność Pisma
Wyznajemy, że „całe Pismo (i wszystkie jego poszczególne części) jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu” (2 Tym. 3:16-17).
Wierzymy, że Chrystus wybrał świadków swojego nauczania i zmartwychwstania (Apostołów). Oni są autorami Nowego Testamentu. Bóg uwierzytelnił ich autorytet poprzez „cuda, przedziwne znaki, różnorakie moce i udzielanie Ducha Świętego według swej woli” (Hebr. 2:3-4).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 11, 2018 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Prosta a jednak niezgłębiona
Dziewiętnastowieczny teolog z Princeton Charles Hodge powiedział:
„Ewangelia jest tak prosta, że małe dzieci mogą ją zrozumieć i jest tak głęboka, że studia najmądrzejszych teologów nigdy nie wyczerpią jej bogactw.”
Ewangelia jest absolutnie fundamentalna dla wszystkiego w co wierzymy i znajduje się w samym sercu tego kim jesteśmy jako chrześcijanie. Jednak wielu wyznających chrześcijan zmaga się z odpowiedzią na proste pytanie: czym jest Ewangelia? Kiedy nauczam jestem zdumiony tym jak wielu moich uczniów nie jest w stanie dostarczyć dokładnego biblijnego wyjaśnienia tego, czym jest Ewangelia, a co więcej, czym ewangelia nie jest.
Jeśli nie wiemy, czym jest Ewangelia jesteśmy ludźmi godnymi politowania. Jeśli bowiem nie potrafimy wyjaśnić Ewangelii, nie możemy głosić Ewangelii i tym samym nie możemy ewangelizować tak, aby grzesznicy mogli zostać zbawieni, a my sami w rzeczywistości możemy zbawieni nie być.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 7, 2018 | Greka Koine
Więcej o czasownikach tutaj
Lekcja 2 – Czas, Strona, Tryb, Teraźniejszy i Przyszły Czynny Oznajmujący, Ruchome ν
Czas
W Grece czas wskazuje nie tylko na czas czynności, lecz bardziej szczegółowo na rodzaj czynności (aktionsart).
W tej lekcji zostaną przedstawione czasy Teraźniejszy i Przyszły. Wyraźnie zauważymy różnicę czasu czynności reprezentowaną przez te dwa czasy. Jednakże od samego początku chcemy odnotować ważność rodzaju czynności. W absolutny sposób czas wskazuje czas czynności tylko w trybie oznajmującym. W innych trybach może wskazywać na czas czynności w sposób pośredni. Jednakże czas jest powiązany z rodzajem czynności we wszystkich trybach.
Niemieckie słowo „Aktionsart,” oznaczające “rodzaj czynności” często jest używane w odniesieniu do tego, na co wskazuje czas czasownika. Istnieją zasadniczo trzy rodzaje czynności:
Pierwszy to liniowy. Zwany także trwjącym, ciągłym, lub progresywnym. Może być reprezentowany graficznie przez linię. W tym przypadku mówca pojmuje czynność jako dziejącą się. Czas Teraźniejszy wskazuje na ten rodzaj czynności.
Drugi to punktowy i może być reprezentowany przez punkt. W tym przypadku mówca ma na myśli czynność bez rzadnej idei kontynuacji. Ten rodzaj czynności jest powiązany z czasem Przyszłym. Zwróć baczną uwagę na to, że czas przyszły nie sugeruje, że czynność dzieje się natychmiastowo. Raczej powinniśmy powiedzieć, że mówca ma na myśli fakt działania bez wskazania ciągłości.
Trzeci rodzaj działania to skutek trwający poprzedniej czynności, i może być reprezentowany graficznie przez linię wychodzącą z punktu. W tym przypadku mówca ma na myśli czynność jako będącą trwającym rezultatem poprzedniego wydarzenia.
Czytaj więcej o liniowym Aktionsart czasu Teraźniejszego.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lip 4, 2018 | Charyzmania, Rzymski katolicyzm, Świadkowie Jehowy
Definicja
Henoteizm (z gr. ἑνός henos – „jeden”, θεός theos – „bóg”) – forma przejściowa religii pomiędzy politeizmem a monoteizmem. W henoteizmie uznaje się wielkość wielu bogów przy jednoczesnym wywyższeniu jednego bóstwa (najczęściej jest to stojący na czele panteonu bóg). W odróżnieniu od monoteizmu pomniejsze bóstwa mogą być uznawane za hipostazy najwyższego, ale nie stanowią z nim jedności. Uczeni preferują termin monolatryzm od henoteizmu, aby dyskutować o religiach, w których jeden bóg jest centralny, ale nie odmawia się istnienia ani pozycji innych bogów.
Monolatryzm (gr. μόνος monos – jednolity i λατρεία latreia – kult), jest wiarą w istnienie wielu bogów, ale z konsekwentnym kultem tylko jednego bóstwa
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 30, 2018 | Egzegezy, Teologia reformowana
2 Kor. 5:14-15 14 Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. 15 I umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
Za kogo umarł Chrystus?
Czy wiara w to, że Chrystus przelał swoją świętą i bezcenną krew za wszystkich ludzi na świecie ma sens? Czy cierpiał On za te miliardy, które pójdą na wieczne zatracenie do jeziora ognistego? Czy przez trzy godziny, w czasie których Boży gniew został wylany na Boga-Syna cierpał on na marne, bo i tak rzesze będą cierpieć i płacić za te same grzechy w piekle przez wieczność? Czy ofiara Pana Jezusa była rzeczywista, wystarczająca i faktycznie dokonała zbawienia konkretnych ludzi, czy też potencjalna, umożliwiając warunkowe zbawienie i niekompletna, ponieważ to od człowieka zależy wytrwanie?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 28, 2018 | Świadkowie Jehowy, Teologia reformowana
Jehowa vs Jahwe
Gdy napotkamy na ulicy wyznawców Strażnicy Russella warto spytać ich, czy Bóg wiedział, że Adam i Ewa zgrzeszą. Najszczęściej odpowiedzą że nie, ponieważ w takim przypadku musiałby odebrać im wolność wyboru dobra i zła.
No cóż. Najwyraźniej Jehowa jest dość ograniczony jeśli chodzi o postrzeganie rzeczywistości. Warto wtedy skonnfrontować ich z kilkoma fratmentami Pisma wykazując. że Jahwe Biblii jest wszystko wiedzący. Np. Pan Jezus wiedział, że Judasz go zdradzi.
Jan 6:64 Jezus bowiem wiedział od początku, którzy nie wierzyli i który go zdradzi
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 28, 2018 | Charyzmania
Psalm 139:19-22 19 Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi; 20 Którzy mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą twoje imię. 21 Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają? 22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam ich za wrogów.
Nie bełkoczcie!
Pan Jezus, jeszcze podczas swojej ziemskiej posługi, przestrzegał przed mówieniem bez zrozumienia wypowiadanych słów.
Mat. 6:7A modląc się, nie bądźcie paplajcie (βαττολογησητε – battologēsēte bełkotajcie) jak poganie; oni bowiem sądzą, że ze względu na swoją wielomówność (πολυλογια – polylogia) będą wysłuchani.
.
βαττολογησητε battologēsēte – zwrot utworzony od słów
battos – onomatopeja, której odpowiednikiem w języku polskim jest słowo ”bla bla” oznaczająca bezmyślny potok dźwieków nie posiadających sensu
logos – słowo
πολυλογια polylogia – zwrot utworzony od słowa polýs (mnogość, wielość) i logos (słowo).
Zatem interpretacja powyższego wersetu jest następująca: „A modląc się, nie bełkoczcie bez zrozumienia jak poganie; oni sądzą, że ze względu na wielość wypowiadanych słów (których nie rozumieją) zostaną wysłuchani.”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | cze 26, 2018 | Sabatarianie i legaliści
Istota problemu
5 Mojż. 4:13-14 13. Wówczas oznajmił wam swoje przymierze, które nakazał wam wypełniać, dziesięć przykazań, które napisał na dwóch kamiennych tablicach. 14. W tym czasie PAN rozkazał mi nauczać was nakazów (חֻקִּ֖ים huqqim – ustaw) i praw (וּמִשְׁפָּטִ֑ים umiśpatim – wyroków), abyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, aby ją wziąć w posiadanie.
Prawo moralne jest w Torze wyraźnie odróżnione od prawa cywilnego i ceremonialnego. Dziesięć Przykazań kategorycznie różni się od innych praw. W Księdze Powtórzonego Prawa obecne jest wyraźne rozróżnienie między
Te trzy odmienne prawa jako wyszczególnione kategorie znajdują się w jeszcze jednym miejscu:
5 Mojż. 6:1 A oto przykazania (הַמִּצְוָ֗ה hammiswah), nakazy (הַֽחֻקִּים֙ hahuqqim – ustawy) i prawa (וְהַמִּשְׁפָּטִ֔ים wehamiśpatim – wyroki), których PAN, wasz Bóg, nakazał was nauczyć, żebyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, by ją posiąść;
W tym tekście
- „przykazania” (מִצְוָה mitsvah), zgodnie z leksykonem Brown-Driver-Briggs, odnoszą się do „kodeksu prawnego”
- „ustawy” (חֹק hoq) wskazują na akty prawne,
- „wyroki” (מִשְׁפָט mishpat) wskazują na wykonanie orzeczeń.
Tak więc mitsvah, hoq i mishpat nie są językowo takie same. Nawet LXX dowodzi, że te trzy prawa nie są identyczne
αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα
ai entolai kai ta dikaiomata kai ta krimata…
W Septuagincie, ponieważ spójnik kai „i” jest łącznikiem, a nie kopulą wzmacniającą, te trzy prawa są semantycznie odrębne, a nie tożsame. Stąd też prawo moralne z łatwością może zostać wyodrębnione jako osobny element prawa, na które dodatkowo składają się jeszcze inne jego aspekty. Unieważnienie jednego aspektu prawa, nie unieważnia pozostałych aspektów. Np. zniesienie prawa ceremonialnego nie znosi prawa moralnego.
Oto decyzja ważnego zgromadzenia kościelnego, Synodu w Dort. Wśród innych działań tego wielkiego Synodu było przyjęcie oświadczenia doktrynalnego na temat sabatu. W swoim Tractaat van den Sabbath (Traktat o sabacie) Abraham Kuyper informuje nas, że sformułowanie i przyjęcie tego oświadczenia miało miejsce w ciągu około trzech godzin 17 maja 1619 roku. Stanowisko Dort w sprawie szabatu wyrażone było w sześciu punktach:
1) W czwartym przykazaniu Prawa Bożego znajduje się element ceremonialny i moralny.
.
2) Odpoczynek w siódmym dniu po stworzeniu i ścisłe przestrzeganie tego dnia, którym naród żydowski był szczególnie obciążony, miało charakter ceremonialny.
.
3) Że określony i wyznaczony dzień został odłożony na służbę Bogu i że w tym celu wymagany jest taki odpoczynek, jaki jest konieczny do służby Bożej i do uświęconej kontemplacji; ten element jest moralny.
.
4) Sabat Żydów został odłożony na bok, a chrześcijanie mają obowiązek uroczyście obchodzić Dzień Pański.
.
5) Dzień ten był zawsze zachowywany w pierwotnym Kościele od czasów Apostołów.
.
6) Dzień ten powinien być tak poświęcony służbie Bożej, aby w nim ludzie odpoczywali od wszelkich prac służebnych, z wyjątkiem tych, które są wymagane przez dobroczynność i bieżące potrzeby, a także od wszelkich takich rozrywek, które uniemożliwiają służbę Bożą.
Konieczność spotkań w Dzień Pański, czyli pierwszy dzień tygodnia, niedzielę, nie jest nigdzie wyraźnie wyrażona przykazaniem, jednakże szereg fragmentów Pisma Świętego wskazuje na konieczność takiej praktyki.
Przesłanka 1: Chrystus zmartwychwstał w niedzielę Marek 16:9 A Jezus, gdy zmartwychwstał wczesnym rankiem pierwszego dnia po szabacie,
Przesłanka 2: kościół zgromadzał się w niedzielę (por. Jan 20:19, 26) A pierwszego dnia po szabacie, gdy uczniowie zebrali się na łamanie chleba, Paweł, który miał nazajutrz odjechać, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy. (Dzieje 20:7)
Przesłanka 3: kościół zbierał kolektę w niedzielę: Każdego pierwszego dnia tygodnia niech każdy z was odkłada u siebie, stosownie do tego, jak mu się powodzi, (1 Kor. 16:2)
Przesłanka 4: istnieje zakaz opuszczania zgromadzeń Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, (Hebr. 10:25)
Wnioski: ponieważ Chrystus zmartwychwstał w niedzielę, kościół zgromadzał się w niedzielę, w tym dniu zbierano fundusze na działanie kościoła oraz istnieje zakaz opuszczania zgromadzeń, chrześcijanie mają obowiązek uczestniczyć w życiu instytucjonalnego kościoła, szczególnie zaś w niedzielę.
(więcej…)
