utworzone przez Reformowani | gru 12, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Trynitologia
Znaczenie terminu
Termin „spiracja” oznacza tchnąć i został wprowadzony przez Kościół łaciński dla określenia sposobu procesji Ducha Święteg, kiedy nasz Pan przekazał Ducha Świętego swoim uczniom, Jan 20:22 tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego.
W dalszej części artykułu zostaną przedstawione argumenty o spiracji Ducha Świętego tak od Ojca jak i od Syna. Tym samym potwierdzone zostaną
- Boskość i wieczność Ducha Świętego
- Boskość i wieczność Syna
- Odrębność osób Ojca, Syna i Ducha Świętego
- Trynitarne zrozumienie istoty Boga
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 11, 2018 | Rzymski katolicyzm, Teologia historyczna
Centrum katolickiego systemu
Doktryna rzeczywistej obecności jest prawdopodobnie najważniejszą doktryną dla dzisiejszych katolików, ponieważ jest jądrem katolickiej mszy. Doktryna podkreśla, że eucharystyczne elementy chleba i wina stają się uwielbionym ciałem i krwią Chrystusa, gdy tylko zostaną pobłogosławione przez kapłana. Doktryna dalej twierdzi, że substancja chleba i wina nie jest już obecna i pozostają tylko rzeczy uboczne (cechy lub wygląd). Tak więc nazwa wywodząca się z wyjaśnienia staje się przeistoczeniem (transsubstancjacja – zmiana substancji). Jest to wiara, która zmusza pobożnych katolików do czczenia chleba eucharystycznego (umieszczonego w monstrancji w celu adoracji), ponieważ wierzą, że chleb jest uwielbionym Chrystusem.
Doktryna twierdzi również, że podczas ostatniej wieczerzy, w której Jezus ustanowił pamiątkę Jego Męki, chleb, po pobłogosławieniu przez Jezusa, stał się dosłownie Jego uwielbionym ciałem. Istnieje bardzo poważny problem z tym twierdzeniem – mianowicie Jezus nie był jeszcze uwielbiony, gdy dzielił się posiłkiem paschalnym ze Swoimi uczniami. Dowód tego znajduje się wyraźnie w dwóch miejscach,
Jan 7:39 A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w niego. Duch Święty bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
.
Jan 17:5. A teraz ty, Ojcze, uwielbij mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim powstał świat.
Doktryna nie ma sensu dziś i nie miała sensu 2000 lat temu, a idea ta była niespotykana we wczesnym Kościele.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 7, 2018 | Teologia reformowana
Definicja hiper-kalwinizmu
Przesadny lub niezrównoważony typ reformowanej teologii związanej z rygorystycznymi i szczególnymi baptystami pochodzenia angielskiego oraz z holendersko-amerykańskimi grupami reformowanymi. Posiada swe korzenie w XVIII wieku i zawsze była teologią mniejszości, grupa i dziś jest niezwykle mała. Jest to system teologiczny skonstruowany tak, aby wywyższyć honor i chwałę Boga, a czyni to ostro minimalizując moralną i duchową odpowiedzialność grzeszników.
Podkreśla nieodpartą łaskę do tego stopnia, że wydaje się, że nie ma rzeczywistej potrzeby ewangelizowania;
Cechy religii
- Porzucenie nakazu ewangelizacji
- Zaprzeczenie potrzeby wzywania do upamiętania i wiary
- Błędnie interpretowana Boża suwerenność
- Źle pojęta chwała Boża
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 6, 2018 | Ekumenizm
1 Kor. 3:17 A jeśli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg, bo świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Co zabija chrześcijaństwo?
W dzisiejszym rozważaniu zastanowimy się co zagraża chrześcijaństwu we współczesnym świecie. W XVI wieku Marcin Luter powiedział,
„Chrześcijaństwo ma dwóch wrogów: papiestwo i Turka. Podczas gdy ten pierwszy zabija ludzkie dusze poprzez swoje niebiblijne nauki, to ten drugi zabija ciało mieczem”
Zastanówmy się co dzisiaj zabija chrześcijaństwo? Współcześnie również mamy w Europie muzułmanów. I dzisiaj muzułmanie również wywołują wiele problemów. Watykan również ma się dobrze i prowadzi aktywną działalność np. na rzecz emigrantów z bliskiego wschodu, ale to co najbardziej moim zdaniem szkodzi chrześcijaństwu to protestanccy liderzy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 5, 2018 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
4 Mojż. 31:17 Zabijcie więc teraz wszystkich chłopców spośród dzieci, zabijcie też każdą kobietę, która obcowała z mężczyzną
Pytanie
Z 4 Mojż. 31:17 pojmuję dlaczego oszczędzanie tylko dziewiczych kobiet ma jakiś sens w kontekście, ale zabijanie maluczkich? Co się tam dzieje? Mogę sobie wyobrazić, że tak jak wiele rzeczy, raportowanie wydarzenia to nie to samo, co aprobowanie go. Czy Mojżesz posuwa się za daleko? Ale znowu, w kontekście Pan wydaje się być cytowany w otaczających tekstach jako dający wskazówki dotyczące użycia i podziału łupów. Chociaż wydaje się, że powiedziałby nie zabijajcie dzieci. Co mamy z tym zrobić?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 4, 2018 | Egzegezy
Kol. 1:4 Odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusa Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych;
Odkąd usłyszeliśmy
Tekst dowodzi, że Paweł nigdy wcześniej nie odwiedzał Kolosów a jego wiedza dotycząca tamtejszego kościoła bierze się prawdopodobnie od Epafrasa, współpracownika Pawła, który założył tam lokalny zbór. Epafras w czasie pisania Listu znajdował się przy Pawle (rok 60 – 62 a.d.).
Kol. 1:7 jak też nauczyliście się od naszego umiłowanego współsługi Epafrasa, który jest wiernym sługą Chrystusa dla was;
Kol. 4:12 Pozdrawia was Epafras, który pochodzi spośród was,
Ciekawym jest, że Epafras, który założył zbór w Kolosach między 53 a 55 a.d. w momencie pisania Listu znajdował sie w więzieniu razem z Pawłem, czego dowód znajdujemy w Liście do Filemona, który był napisany dokładnie w tym samym czasie. Czytamy tam że Epafras, (to) mój współwięzień w Chrystusie Jezusie (Filem. 1:23). Uwięzienie Epafrasa nie było związane z wielkim prześladowaniem Kościoła, które miało miejsce dopiero w 64 a.d., należy je zatem rozumieć jako element lokalnego prześladowania w Rzymie.
Samo imię Epafras jest skrótem od Epafrodyt jednak mało prawdopodobnym jest, aby był to ten sam Epafrodyt z Filip. 2:25 i 4:18, ponieważ pierwszy był więźniem, drugi wysłannikiem, zatem posiadał swobodę poruszania się (choć istnieje możliwość, że wyrok ograniczenia wolności zbliżał się właśnie ku końcowi).
Służba modlitewna nie zna zatem granic i może być sprawowana nawet z więzienia. Epafras założył zbór w Kolosach oraz nazywany jest sługą Chrystusa dla Kolosan – najwyraźniej sprawował w zborze urząd jednego z biskupów. Będąc jednak czasowo uwięziony w odległym o ponad 2 000 km Rzymie nie mógł zarządzać zborem w sposób bezpośredni. Pozostawały oczywiście listy i modlitwa jako wielka nadzieja w Bogu wszechmocnym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | gru 3, 2018 | Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Herezje o Duchu Świętym
1 Kor. 2:9 Ale głosimy, jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.
Bóg przygotował dla wszystkich prawdziwie wierzących mądrość, którą ci z radością przyjmują i chwytając się jej jak pochodni, biegną wytrwale do celu, którym jest zbawienie. Biegną do swojego Boga, objawionego w Piśmie (które nie może być naruszone, Jan 10:35) jako Jeden Bóg lecz trzy Osoby.
Tej objawionej przez Ducha a spisanej w Biblii mądrości nie są w stanie przyjąć idący na zatracenie. Dlatego też wiele mitów i herezji powstało w odniesieniu do Osoby Ducha Świętego. Niektórzy nauczają, że Duch został stworzony, inni że jest tylko jedną z części składowych Boga, czyli Bogiem niepełnym, inni jeszcze, że bezosobową mocą, jeszcze inni, że jedną z możliwych form Boga. A wszystkie one powstają w upadłych umysłach nienarodzonych z góry ludzi, którzy czytając Słowo Boże na siłę starają się Boga w jakiś sposób zrozumieć na zasadzie analogii, przyrównując Stwórcę do stworzenia.
Zwróćmy uwagę na główne aberacje doktryny w odniesieniu do naszego wspaniałego Boga Ducha Świętego
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 28, 2018 | Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Serce wiary chrześcijańskiej
Żadna doktryna nie jest ważniejsza dla teologii ewangelicznej niż doktryna usprawiedliwienia tylko przez wiarę — zasada Reformacji sola fide (zbawienie tylko z wiary). Marcin Luter nazwał to artykułem, który określa, czy Kościół stoi, czy też upada. Historia dostarcza wielu obiektywnych dowodów potwierdzających ocenę Lutra. Kościoły i denominacje, które mocno trzymają się sola fide, pozostają ewangeliczne. Ci, którzy chcą się poddać w tym punkcie, nieuchronnie
- kapitulują wobec liberalizmu,
- powracają do pośrednictwa ludzkiego kapłaństwa
- lub przyjmują jeszcze gorsze formy apostazji.
Dlatego historyczny ewangelikalizm zawsze traktował usprawiedliwienie przez wiarę jako centralną, biblijną, wyróżniającą się — jeśli nie najważniejszą doktrynę, aby wstąpić na drogę prawości. Nie byłoby daleko od prawdy zdefiniowanie ewangelicznych chrześcijan jako tych, którzy wierzą w usprawiedliwienie tylko przez wiarę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 26, 2018 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Czcisz Boga czy bożka?
Artykuł II Remonstrancji stwierdza o nieograniczonym odkupieniu, to jest że Chrystus umarł za wszystkich ludzi na całym świecie jacy kiedykolwiek żyli bez wyjątku, w tym wszystkich idących do piekła na zatracenie wieczne
„Że, zgodnie z tym, Jezus Chrystus, Zbawiciel świata, umarł za wszystkich ludzi i za każdego człowieka, tak że przez swoją śmierć na krzyżu wyjednał dla nich odkupienie i przebaczenie grzechów; ale że nikt tak naprawdę nie skorzysta z tego przebaczenia grzechów, z wyjątkiem wierzącego…” – źródło
Chrystus, ktróry umarł za wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek żyli na świecie, umarł także za wszystkich idących na wieczne zatracenie do jeziora ognistego, w tym za Judasza Iskariotę i Antychrysta. Jego ofiara zastępcza była niewystarczająca, przelana przez Niego krew nie wystarcza do uśmierzenia Bożego gniewu. W rzeczywistości ofiara Chrystusa ne ma żadnej wartości dopóki w centrum nie pojawi się człowiek dokonujący własciwej decyzji „przyjęcia zbawienia”. Oto idol i rzeczywisty suweren tego systemu: człowiek i jego wolna wola.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 23, 2018 | Egzegezy, Sabatarianie i legaliści
Pozycja zakonolubnych fanatyków
Izaj. 66:17 I ci, którzy się uświęcają i oczyszczają w środku ogrodów, jeden za drugim, którzy jedzą mięso wieprzowe oraz inną obrzydliwość, a także myszy, wszyscy razem zginą – mówi Jahwe.
Są na świecie ludzie, dla których Chrystus jest stworzeniem a ewangelia jest równoznaczna z obowiązkiem przestrzegania przepisów dotyczących strojów, zachowywania dni, oraz restrykcji żywieniowych. Przykładowo do wymagań tutaj zaliczać się będą:
- noszenie brody
- jarmułka
- szabas czyli sobota jako dzień święty
- zakaz spożywania wieprzowiny
Obowiązek wstrzymywania się od pokarmów nieczystych zakonolubni fanatycy znajdują chociażby w tekście Izajasza, gdzie mowa o zniszczeniu wszystkich tych, którzy spożywają świninę oraz myszy, czyli to, co zostało przez Torę zdefiniowane jako pokarm nieczysty. Tekst ten uznają za normatywny i obowiazujący po wsze czasy, zatem dotyczy on każdego ucznia Mesjasza i dziś.
Czy mają rację? Głębsza analiza historyczno-kulturowa fragmentu Izajasza obali wiarę tych, którzy w zakonie pokładają swe nadzieje.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 22, 2018 | Teologia biblijna
Autorytet a tradycja
Mówiąc wprost, Biblia po pierwsze i przede wszystkim jest Boską księgą. Bóg jest autorem Pisma, i z tego powodu Biblia posiada Boski autorytet. Twórcy Wyznania Chicagowskiego starali się wyrazić bezkompromisową Protestancką deklarację dotyczącą natury Pisma. Oficjalne oświadczenie stwierdza:
„Ten Artykuł, podobnie jak Artykuł II, czyni oświadczenie wyłącznie protestanckim. Wprawddzie kościół rzymsko-katolicki konsekwentnie i historycznie utrzymywał wysoki pogląd na Pismo Święte, pozostają jednak nierozwiązane problemy unikalności i wystarczalności biblijnego autorytetu w kościele.”
Dlatego stwierdzono:
„Wyznajemy, że Pismo Święte ma być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boże. Zaprzeczamy idei, że Pismo Święte uzyskuje swój autorytet od kościoła, tradycji, czy jakiegokolwiek innego źródła.”
Pismo posiada swój autorytet od samego Boga
2 Tym. 3:16-17 16 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; 17 Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 21, 2018 | Teologia historyczna
Bezcielesny Chrystus gnostycyzmu
1 Jana 4:1-4 1 Umiłowani, nie wierzcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na świat. 2 Po tym poznacie Ducha Bożego: każdy duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. 3 Każdy zaś duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że nadchodzi, i już teraz jest na świecie.
Apostoł Jan nauczał, że każdy kto zaprzecza, iż Chrystus przyszedł w ciele i to dosłownie, jest fałszywym prorokiem. Nauki jakie Apostoł refutował były doketyzm oraz gnostycyzm. zaprzeczające wcieleniu Boga w osobie Jezusa. Odrzucenie wcielenia to odrzucenie ewangelii która naucza o rzeczywistej śmierci Mesjasza jako owcy ofiarnej czyli ofiary zastępczej w miejsce wybranych do zbawienia grzeszników. Zadośćuczynienie wymagało rzeczywistej śmierci ciała, nie iluzorycznej. Również Chrystus aby móc sprawować rolę pośrednika między Bogiem a ludźmi musiał przyjąć na siebie drugą rzeczywistą i ludzką naturę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 14, 2018 | Egzegezy, Teologia biblijna
Pozycja heretyków
2 Tes. 2:15 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o których zostaliście pouczeni czy to przez mowę, czy przez nasz list.
„Sola scriptura? Zacznijmy od tego, że zasada tylko Biblia jest niezgodna z Biblią! Bo widzicie! św. Paweł w 2 Tes 2,15 stwierdził 15… Przeto, bracia stójcie niewzruszenie i trzymajcie sie tradycji, o której zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu.”
Według rzymskich katolików należy trzymać się przede wszystkim ludzkiej, ustnie przekazywanej tradycji, następnym w kolejności jest spisane Słowo Boże.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 12, 2018 | Ekumenizm
Nie wstydzę się bowiem ekumenii z Rzymem, ponieważ jest ona mocą Papieży ku zatraceniu dla każdego, kto się jej podda, najpierw pastorów, potem i zwykłych wiernych – 1 List Mateusza do Baptystów 1:16
W przepaść zatracenia, ale za to razem!
Polska Rada Ekumeniczna wspólnie z katolicką szlachtą wzięła udział w pogańskiej i bałwochwalczej uroczystości. Jego Ekscelencja ksiądz Mateusz Wichary jest ekumenicznym zdrajcą i faryzeuszem a jego poplecznicy cierpią na duchową ślepotę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 11, 2018 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Gdy grzech wchodzi na scenę
Mat. 18:15-20 15 Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, idź, strofuj go sam na sam. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś twego brata. 16 Jeśli zaś cię nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, aby na zeznaniu dwóch albo trzech świadków oparte było każde słowo. 17 Jeśli ich nie usłucha, powiedz kościołowi. A jeśli kościoła nie usłucha, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. 18 Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie. A cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. 19 Mówię wam też: Jeśli dwaj z was na ziemi będą zgodnie prosić o cokolwiek, otrzymają to od mego Ojca, który jest w niebie. 20 Gdzie bowiem dwaj albo trzej są zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich.
Czasami chrześcijanin odejdzie od wspólnoty innych wierzących i zostanie uwikłany w grzech przez ignorancję lub umyślne nieposłuszeństwo. Wówczas niezbędnym jest aby Kościół, a szczególnie jego pasterze aktywnie starali się doprowadzić do upamiętania i odnowy tego chrześcijanina. Jako pasterze trzody starsi kochają owce i są również odpowiedzialni przed Bogiem za ich dobro duchowe, w tym za wędrówkę owiec. Tak, jak w przypowieści Jezusa w Ewangelii Łukasza, kiedy wędrujący chrześcijanin prawdziwie żałuje jest to czas radości, zarówno w niebie, jak i w kościele.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 9, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Świadkowie Jehowy
Świadkowie Jehowy
Izaj. 45:10-11 10 Wy jesteście moimi świadkami, mówi Jahwe, i moim sługą, którego wybrałem, abyście poznali mnie i wierzyli mi, i zrozumieli, że to ja jestem. Przede mną nie został stworzony żaden Bóg ani po mnie nie będzie. 11 Ja, ja jestem Jahwe i oprócz mnie nie ma zbawiciela. 12 Ja ogłaszałem, wybawiałem i opowiadałem, gdy nie było wśród was żadnego obcego boga. Wy jesteście moimi świadkami, mówi Jahwe, że ja jestem Bogiem.
Niewolnicy nauk T.Z. Russella oraz jego następców twierdzą, że są jedyną na świecie prawdziwą religią, która ma korzenie w naukach Starego Testamentu. Piszą oni na swojej stronie: „Wiele osób myśli, że Świadkowie Jehowy to jakaś nowa religia. Ale słudzy jedynego prawdziwego Boga zostali nazwani Jego „świadkami” już przeszło 2700 lat temu”. Tym samym teologia jaką głoszą uzurpuje sobie prawo do bycia jedyną właściwą interpretacją Słowa Bożego. O szkodliwych skutkach takiego podejścia przekonamy się za moment.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 6, 2018 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Biblijna struktura zarządzania kościołem
Każdy lokalny kościół zrządzany jest przez pluralizm przywódców (ἡγέομαι hegomai, od tego słowa bierze swoje źródło ἡγεμών hegemon (por. Hebr. 13:7, 17, 24), którzy w Piśmie nazwani są także:
- πρεσβύτερος presbuteros – starszy, termin wskazuje na doświadczenie w wierze chrześcijańskiej, (por. Tyt. 1:5, Jakub 5:14, 1 Tym. 5:17-19, 1 Piotra 5:1-5)
.
- ποιμήν poimen – pasterz, ktoś, kogo Bóg wzbudza, aby dbać o całkowite dobro Jego owczarni, termin wskazuje na zadanie, którym jest nauczanie Słowa Bożego w kongregacji, (por. Efez. 4:11, 1 Piotra 5:2)
.
- ἐπίσκοπος episkopos – biskup, człowiek powołany przez Boga, aby dosłownie „pilnować” Jego trzody, (por. Dzieje 20:28; 1 Tym. 3:2; Filip. 1:1; Tyt. 1:7)
Powyższe trzy terminy nie określają trzech różnych urzędów w kościele lecz stanowią opis jednego i tego samego urzędu. Każdy starszy to pasterz i biskup. Jeden kościół posiada wielu przywódców, którzy są odpowiedzialni za naukę Słowa, dyscyplinę oraz zarządzają nim kolegialnie, jednak nie na zasadzie większości głosów (jak w demokracji) lecz poprzez aklamację, czyli pełną duchową zgodność.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 4, 2018 | Egzegezy, Teologia reformowana
Oto ostateczny powód, dla którego Dave Hunt i ludzie do niego podobni odrzucają prawdę Pisma. Jest to powód prozaiczny. Oni nie chcą słuchać tego, co jest w Piśmie objawione. Zamiast tego będą uparcie wczytywać do Świętego tekstu swoje z góry ustalone ludzkie doktryny.
Jan 6:37-40; 44
37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.
38 Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał.
39 A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.
40 I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
44 Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
- Wszyscy dani Jezusowi przez Ojca przyjdą do niego bez wyjątku, wers 37
- To co czyni Jezus jest wolą Ojca, wers 38
- Wolą Ojca jest to, żeby nikt, kto został Chrystusowi dany przez Ojca, przez Chrystusa nie został utracony, wers 39
- Każdy kto jest dany Synowi przez Ojca musi do Niego przyjść, nie zostanie przez Niego utracony, w konsekwencji posiada życie wieczne, wers 40
- Wszyscy, którzy przychodzą do Syna muszą być pociągnięci przez Ojca, nikt inny nie jest tego w stanie uczynić, wers 44
- Ojciec oddaje Synowi wybranych zanim ci do Niego przychodzą
Konkluzja: Wybrani do zbawienia na pewno osiągną życie wieczne ponieważ z całą pewnością nikt się nie może oprzeć powołaniu Bożemu. Powołani do zbawienia nie są wszyscy lecz konkretna grupa ludzi. Wszyscy wybrani na pewno przyjdą do Jezusa, żaden z nich nie będzie mógł się temu oprzeć. Wszyscy wybrani zostaną wskrzeszeni w dniu ostatenczym.
JW: Wierzę Dave, że ten fragment bardzo wyraźnie naucza, że Ojciec dał i wybrał ludzi dla Syna, że dawanie Ojca poprzedza przyjście osoby do Chrystusa, że jest to gramatycznie w tekście. Nie ma sposobu, aby argumentować, że dawanie Ojca nie następuje przed przyjściem człowieka do Chrystusa, a werset 39 mówi nam, że wolą Ojca dla Syna jest to, że z tego, co mu zostało dane, nic nie traci. Wierzę, że to dowodzi, że Jezus jest potężnym Zbawicielem, który ratuje wszystkich, których zbawia, i nie ma czegoś takiego, jak próba zbawiania. Jak rozumiesz Jana 6:37-39?
DH: Cóż, James, jak powiedziałbyś w swoich rozmowach z katolikami, mormonami lub kimkolwiek innym, musimy zrozumieć, Pismo w kontekście całego Pisma. I wierzę, że to co nam mówi, na przykład, to że są wybrani zgodnie z uprzednią wiedzą Boga, przedwiedzą Boga, przewidział, których przeznaczył i tak dalej …
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 2, 2018 | Egzegezy, Teologia reformowana
Definicja doktryn łaski
Aby zobaczyć jak wspaniała prawda wszystkich doktryn łaski ukazana została w rozważanym fragmencie Pisma potrzebujemy najpierw zdefiniować czym one są.
- Obecne od czasów Apostolskich, widoczne elementy współczesnego Kalwinizmu zawarte były tak w pismach Ojców Apostolskich jak i wczesnych Ojców Kościoła.
.
- Augustyn rozwinął te doktryny tak, że w 529 roku herezja Pelagianizmu została ostatecznie obalona na synodzie w Orange a Jan Kalwin przywrócił je Kościołowi po okresie ciemnowiecza Rzymskiego katolicyzmu.
.
- W XII wieku doktryny te były pielęgnowane przez Waldensów, ówczesnych „protestantów” prześladowanych przez Rzymski katolicyzm.
.
- W XVII wieku kościół reformowany, w odpowiedzi na herezję Arminian zwanych Remonstrancją, w latach 1618 -1619 uporządkował 5 doktryn łaski nadając im nazwy tak, aby utworzyły akronim TULIP.
T otalna deprawacja – nikt nie jest w stanie przyjść z własnej woli do Boga
U silna i bezwarunkowa elekcja – Bóg wybrał do zbawienia konkretnych ludzi nie zwracając uwagi na ich zasługi czy chęci
L imitowane odkupienie – zbawieni zostali tylko wybrani do tego
I nieodparta łaska – wszyscy będący w Bożym planie zostaną efektywnie zbawieni
P rzetrwanie świętych – wszyscy, którzy zostali zbawieni nigdy wiary nie utracą, przez to mają pewność osiągnięcia celu zbawienia, społeczności z Bogiem
Jeden urywek Pisma zawiera odniesienie do wszystkich powyższych doktryn. Jest nim tekst 1 i 2 rozdziału Listu do Efezjan.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lis 1, 2018 | Ekumenizm
Izaj. 56:10-12 10 Jego stróżowie są ślepi wszyscy, nic nie wiedzą, wszyscy są niemymi psami, nie mogą szczekać; są ospali, leżą, kochają drzemać. 11 A są to psy żarłoczne i nienasycone; są to pasterze niezdolni do zrozumienia. Wszyscy udali się w swoją drogę, każdy w swoim miejscu szuka własnego zysku, mówiąc: 12 Przyjdźcie, wezmę wino i upijemy się mocnym napojem; jutro będzie tak jak dziś i jeszcze bardziej obficie.
Ilustracja owczarni
Chrystus to Arcypasterz (1 Piotra 5:4), Kościół to Jego owce (Jan 10:27), za które On oddał swoje życie (Jan 10:11). Stadem Chrystusa mają zajmować się wybrani przez Niego pasterze (1 Piotra 5:2) i strzec przed wilkami, które podszywają się pod owce
Mat. 7:15 Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami.
Wilk zatem będzie udawał owcę, będzie do czasu zachowywać się jak ona. Jednak w odpowiednim momencie zaatakuje aby pożreć. Przeciwstawić się takim łże-owcom mają pasterze.
Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
A co najciekawsze wilki będą udawać pasterzy. Rozumiemy zatem, że tak jak fałszywy nauczyciel przyrównany jest do wilka tak dobry nauczyciel będzie porównany do psa pasterskiego.
Dzieje 20:29 Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada.
Owce nie mają możliwości bronić się przed wilkiem. Musi to czynić za nie pies pasterski a stawką jest życie owiec. Jeśli psy pasterskie nie potrafią rozpoznać wilka i nie umieją z nim walczyć, jeśli boją się wilka i kulą przed nim swoje ogony, rozpoczyna się rzeź owiec.
(więcej…)
