utworzone przez Reformowani | lut 20, 2020 | Charyzmania, Egzegezy, Rzymski katolicyzm, Teologia biblijna
Śmiertelne zagrożenie
Jan 2:22 Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus
Z pewnością wielu apologetów religii odrzucających zasadę Sola Scriptura z radością zacytuje powyższy fragment dowodząc, iż depozyt wiary zawarty jest tak w spisanym Słowie jak i ustnie przekazanej tradycji (rzymscy katolicy) czy też pozabiblijnym objawieniu (zielonoświątkowcy).
Reprezentanci pierwszej grupy będą argumentować, iż właściwa interpretacja Pisma dostarczona została świętej Matce Kościołowi przez samego Ducha Świętego, dzięki czemu Watykan uzyskał wyjątkowy status jedynej instytucji uprawnionej do ogłaszania dogmatów wiary, jednolitych dla ponad miliarda wyznawców skupionych w scentralizowanej i rzekomo nieomylnej formie kultu.
W tym samym czasie przedstawiciele drugiego stronnictwa stanowczo przekonują, iż Bóg przemawia osobiście do każdego wyznawcy udzielając mu właściwego wykładu czytanych ustępów Słowa, objawiając przyszłe wydarzenia a nawet dodając nową teologię do tej, która wcześniej została spisana. W ekstremalnych i coraz częściej występujących przypadkach ta nowa teologia całkowicie zastępuje „martwą literę Pisma”. Tym sumptem ponad pół miliarda osób przynależąych do ponad 50 tysięcy odszczepień, nie wspominając o niemożliwej do zidentyfikowania liczbie społeczności domowych wyznaje tysiące sprzecznych ze sobą doktryn „objawionych” przez tego samego ducha.
Choć obie grupy znajdują się na skrajnych biegunach postrzegania autorytetu łączy je teologiczna i praktyczna nienawiść do zasady Sola Scriptura. Polem ataku stało się ortodoksyjne chrześcijaństwo oskarżane przez każdą z wrogich stron o grzechy tej drugiej. Jest to zatem nienawiść oparta o brak zrozumienia czym w rzeczywistości jest zasada Sola Scrptura.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 18, 2020 | Bohaterowie wiary, Historia chrześcijaństwa
Kontekst kutlurowo-historyczny
1 Sam. 15:23 Bunt bowiem jest jak grzech czarów, a upór jest jak nieprawość i kult obrazów
Aby właściwie zrozumieć motywy działania Klaudiusza musimy zagłębić się nieco w stan Kościoła IX wieku. Jest to w zasadzie schyłek prawowiernego chrześcijaństwa, które zostaje zdominowane przez żądnych władzy hierarchów oraz pogańskie rytuały wnoszone do społeczności przez plebs. Kulminacją tego procesu była akceptacja praktyk bałwochwalczych na II Soborze Nicejskim.
Innym wątkiem jest stopniowe jednoczenie struktur państwowych z kościelnymi oraz powstawanie w miejsce demokracji państwa policyjnego narzucającego kaganiec cenzury na gospodarkę, wolność sumienia i wyznania. Klaudiusz żył w ciekawych czasach, w momencie przesilenia, gdzie siły ciemności rozpoczęły swój niczym nieskrempowany marsz w stronę przepaści heretyckiego kultu przejmując krok po kroku wszystkie obszary działania Kościoła od teologii, poprzez duszpasterstwo aż po struktury.
Dowody historyczne wskazują na czasowe współistnienie skupionego w porozrzucanych diecezjach duchowieństwa wiernego biblijnej doktrynie oraz gwałtownie zdobywającego popularność heretyckiego nurtu neopogańskiego, który z czasem przejął całkowitą kontrolę nad Kościołem dzięki zmyślnej polityce gromadzenia dóbr materialnych, akceptacji pogańskich wierzeń ludowych oraz współpracy z władzą świecką.
W tym czasie postać Reformatora reprezentuje odchodzący do lamusa przeszłości relikt prawdziwej Bożej religii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 18, 2020 | Islam
Poligamia Starego Testamentu
1 Mojż. 2:24 Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą jednym ciałem
Poligamia była dozwolona pod zwierzchnictwem Boga w czasach Starego Testamentu, ale nawet wtedy była sprzeczna z Jego planem małżeństwa podanym w Rodzaju i powtórzone w Księdze Malachiasza
Mal. 2:15 Czy nie uczynił jednej [żony], choć mu jeszcze zostało ducha? A czemu jedną? Aby szukał potomstwa Bożego. Tak więc strzeżcie swego ducha i niech nikt nie postępuje zdradliwie z żoną swojej młodości.
Jezus przywraca monogamiczne, heteroseksualne małżeństwo w Ewangelii Mateusza 19:4-6, korzystając nawet z analogii Oblubieńca (Chrystusa) zjednoczonego ze swoją Oblubienicą (Kościołem) w wyłącznym, wiernym, trwałym przymierzu w nowym stworzeniu.
Wczesny kościół nie nauczał ani nie praktykował poligamii, chociaż toczyła się debata o rozwodzie i ponownym małżeństwie (węcej w artykule Sprawa małżeństw i rozwodów). Jezus podsumowuje chrześcijański pogląd na małżeństwo
Mat. 19:4-6 4. A on im odpowiedział: Nie czytaliście, że ten, który stworzył ich na początku, uczynił ich mężczyzną i kobietą? 5. I powiedział: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą dwoje jednym ciałem. 6. A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza.
Jeden mężczyzna i jedna kobieta są duchowo złączeni przez Boga, potem stają się jednością poprzez seksualną intymność. Jest to święty związek, dlatego jego rozwiązanie jest tak poważną sprawą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 17, 2020 | Rzymski katolicyzm
Co Biblijne oznacza Boże Ciało?
W języku łacińskim corpus Christi oznacza „ciało Chrystusa”. Boże Ciało to także święto, które powstało w 1246 r. i jest obchodzone przez wielu rzymskich katolików w pierwszy czwartek po niedzieli Trójcy Świętej, która jest pierwszą niedzielą po Pięćdziesiątnicy. Swięto to nazywa się również Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.
Ponieważ Kościół rzymskokatolicki wierzy w doktrynę zwaną transsubstancjacją czyli „przeistoczeniem”, święto ma celebrować dosłowną, rzeczywistą obecność ciała Chrystusa (stąd nazwa corpus Christi) w chlebie i winie Eucharystii (zwanej także komunią lub Wieczerzą Pańską w innych wyznaniach). Zatem Święta Eucharystia odnosi się do ciała i krwi Chrystusa dosłownie obecnych w konsekrowanej hostii na ołtarzu. Katolicy twierdzą, że poświęcony chleb i wino są w rzeczywistości ciałem i krwią, duszą i boskością Chrystusa.
Katolicka doktryna o prawdziwej obecności polega na przekonaniu, że Jezus Chrystus jest dosłownie, a nie symbolicznie, obecny w Najświętszej Eucharystii – ciało, krew, dusza i boskość. Katolicy wierzą w prawdziwą obecność Chrystusa w Eucharystii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 13, 2020 | Greka Koine
Definicja
Czas przeszły niedokonany wyraża działanie jako ciągłe lub ciągłe działanie w przeszłości. Odnosi się do niekompletnego działania i wraz z czasem teraźniejszym posaiada aspektu niedokonania. Opisywana akcja jest w toku i nie została jeszcze doprowadzona do zamierzonego celu.
Wyróżniamy następujące rodzaje czasu przeszłego dokonanego:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 12, 2020 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Powszechny pogląd na nowonarodzenie
Jan 3:3-5
3. Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego.
4. Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się?
5. Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.
Pytanie o życie wieczne nurtuje wiele osób. Kwestia zapewnienia sobie bogatego w treść życia doczesnego oraz zabepieczenia pośmiertnej sytuacji zajmuje umysły niejednego człowieka.
I tak posiadająca ponad 12 tysięcy supskrypcji sympatyczna i uśmiechnięta „mówca, autor, streetworker” oraz samozwańcza „nauczycielka” Słowa przedstawiła umożliwiające „duchową” samorealizację nagranie w doskonały sposób odzwierciedlające powszechne dziś postrzeganie zagadnienia narodzenia na nowo.
„Nowonarodzenie jest czynnikiem decydującym o tym, czy znajdziemy się w niebie, czy będziemy w Bożym Królestwie, czy też nie. W takim razie czym jest nowonarodzenie i jak się na nowo narodzić? […] Gdy byłam dzieckiem, potem młodą dziewczyną to czytałam książki o różnych bohaterach i potem wyobrażałam sobie, że chciałabym sama żyć dla jakiejś idei, żyć tak pełną piersią, poświęcając swoje życie, oddając swoje życie innym ludziom w jakiejś słusznej idei […]
.
Pewnego dnia spotkałam człowieka, który opowiedział mi o swojej osobistej relacji z Jezusem, o tym, że z nim rozmawia, o tym że daje mu poczucie sensu, poczucie misji, że wskazuje mu to co dokładnie ma robić, pokazuje mu na czym polega życie. I moje serce podskoczyło, zrozumiałam, że chyba ja właśnie tego potrzebuję, że właśnie tego szukam […]
.
czułam wzrastającą pustkę w moim życiu. Czułam tą dziurę, tą potrzebę poświęcenia swego życia czemuś szczególnemu. Kiedy otworzyłam Biblię i przeczytałam Ewangelię Mateusza to zrozumiałam, że Jezus jest tą osobą, której chcę oddać swoje życie. Moje nawrócenie, moje nowonarodzenie było jak skok w przepaść, kiedy teraz o tym myślę to była to najważniejsza decyzja w moim życiu. […]
.
termin użyty w Nowym testamencie oznaczający nowonarodzenie, czy też nawrócenie jest określany jako metanoia, greckie słowo które oznacza zmianę myślenia. Nowonarodzenie to decyzja, którą może podjąć każdy człowiek.” – Agata Strzyżewska, Czym jest nowonarodzenie? źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 11, 2020 | Teologia systematyczna
5:4 Dopust grzechu
Boża wszechmogąca władza, niezgłębiona mądrość, nieskończona dobroć, jest tak nieskończenie wielka i wszystko przewyższająca, że zarówno upadek pierwszego człowieka w grzech, jak również wszystkie inne grzeszne działania aniołów i ludzi, dzieją się zgodnie z Jego suwerennymi planami. Nie znaczy to, że Bóg bez zastrzeżeń pozwala na różne wydarzenia ponieważ rozmaitymi sposobami mądrze i w pełni władzy ogranicza, porządkuje i rządzi grzesznymi działaniami, tak że realizują one Jego święte plany.
Jednakże grzeszność działań pochodzi jedynie od aniołów i ludzi, a nie od Boga, ponieważ jako najwyższa świętość i sprawiedliwość, On ani nie jest, ani nie może być przyczyną grzechu, ani nie może go zaaprobować.
1 Mojż. 1:20 Potem Bóg powiedział: Niech wody hojnie wydadzą żywe istoty, a ptactwo niech lata nad ziemią, pod firmamentem nieba.
.
2 Sam. 24:1 Wtedy znowu zapłonął gniew PANA przeciw Izraelowi, gdy szatan pobudził Dawida przeciwko nim, mówiąc: Idź, policz Izraela i Judę
.
2 Król. 19:25 Czy nie słyszałeś, że ja dawno to uczyniłem i za dawnych dni to sprawiłem? A teraz wypełniam, gdy obracasz warowne miasta w stosy gruzów
.
1 Kronik 21:1 Wtedy szatan powstał przeciwko Izraelowi i pobudził Dawida, aby policzył Izraela
.
Psalm 50:21 To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, ale będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.
.
Psalm 76:11 Składajcie śluby i wypełniajcie je wobec PANA, waszego Boga; wszyscy otaczający go, przynoście dary temu, który napawa strachem.
.
Izaj. 10:6-7,12 6. Wyślę go przeciw obłudnemu narodowi, przeciw ludowi mojego gniewu przykażę mu, aby zebrał łup i zdobycz, aby zdeptał go, jak błoto na ulicach. 7. Lecz on nie tak będzie mniemał i jego serce nie będzie tak myślało, ponieważ w swoim sercu umyślił wytracić i wytępić niemało narodów 12. I stanie się, że gdy Pan dokona całego swojego dzieła nad górą Syjonu i nad Jerozolimą, ukarzę owoc wyniosłego serca króla Asyrii i pychę jego zuchwałych oczu
.
Rzym. 11:32-34 32. Bóg bowiem zamknął ich wszystkich w niewierze, aby się nad wszystkimi zmiłować. 33. O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi! 34. Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był jego doradcą?
.
1 Jana 2:16 Wszystko bowiem, co jest na świecie – pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia – nie pochodzi od Ojca, ale od świata.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 10, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie
Przedmowa
Kim jest Jezus? Prawie każdy dorosły wyrobił sobie o Nim jakąś opinię. Opinie te mogą być powierzchowne, nieprzemyślane albo wręcz heretyckie. Jednak to prawda o Jezusie, a nie zwykłe opinie, ma znaczenie… i to znaczenie wieczne.
Ci, którzy nazywają się chrześcijanami, wyznają, że naśladują Chrystusa jako Jego uczniowie. Posługują się chrystologią – doktryną o Chrystusie – która odzwierciedla ich poglądy na Jego temat. Chrystologia ta może być wyrażana w sposób niejawny lub bezpośredni. Może prezentować głębię biblijnego objawienia oraz historycznej refleksji chrześcijańskiej na temat Pisma Świętego, może też być nowatorska i oderwana od Bożego Słowa. Każdy, kto uważa się za chrześcijanina, musi przyjąć jakąś chrystologię.
Ponieważ naśladowanie Chrystusa jest dla chrześcijaństwa zasadnicze, Kościół przez wieki pracował nad tym, by głosić historycznego i biblijnego Chrystusa, a nie Chrystusa naszych wyobrażeń. Chrześcijanie sformułowali biblijne nauczanie na temat Chrystusa w takich historycznych dokumentach jak
Dokumenty te są dziś często lekceważone i błędnie rozumiane, co powoduje zamieszanie dotyczące osoby i dzieła Chrystusa. Dla chwały Chrystusa oraz dla zbudowania Jego ludu niniejszy dokument pt. Stanowisko Ligonier na temat chrystologii stara się ująć historyczną, prawowierną, biblijną chrystologię Kościoła chrześcijańskiego w formie prostej do deklarowania, użytecznej we wzmacnianiu wiary Kościoła; formie, która może również służyć jako wspólne wyznanie, wokół którego wierni z różnych Kościołów zgromadzą się we wspólnej misji. Dokument ten nie zastępuje historycznych wyznań wiary czy też konfesji, ale jest ich uzupełnieniem, wyrażającym wspólne nauczanie na temat tego, kim Chrystus jest oraz czego dokonał. Niech Chrystus użyje go dla Swego królestwa.
W imię wcielonego Syna Bożego, naszego Proroka, Kapłana i Króla.
R.C. Sproul
wiosna 2016
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 10, 2020 | Islam
Chrystus jest Bogiem
Jan 1:18 Boga (Θεὸν Theon) nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg (μονογενὴς Θεὸς monogenes Theos), który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział (ἐξηγήσατο exegesato)
.
μονογενής monogenes – jednorodzony, unikalny – od słów
μόνος monos – jedyny, samotny, oraz
γένος genos – rodzina, potomstwo
.
θεός Theos – Bóg, Stwórca i właściciel wszechrzeczy
.
ἐξηγέομαι exegemai – opowiadać w sposób, który wyjaśnia, co jest najwyższe
Pismo Święte identyfikuje Jezusa Chrystusa jako jednorodzonego, wyjatkowego Syna Bożego, Stworzyciela wszechrzeczy, który jest współistotny Ojcu. Jako unikalny Syn przedstawia On Ojca w sposób doskonały będąc dokładą Jego reprezentacją. Kto widzi Syna widzi Ojca, kto odrzuca Syna jako Boga Jahwe, odrzuca Boga Jahwe oraz zbawienie, jakie przygotował wybranym.
Islam neguje synostwo i Boskość Jezusa tym samym odcinając od zbawienia wszystkich swoich wyznawców. Mowa o jednym miliardzie ośmiuset milionach zatraconych dusz (dla porównania Rzymski katolicyzm to 1,2 miliarda potępionych wyznawców zbawienia z uczynków, ruch zielonoświątkowy wysyła na zatracenie około 700 milionów wyznawców innego ducha).
Ponieważ islam wkracza do Europy oraz Polski szerokim krokiem, warto posiadać argumenty tak biblijne jak i koraniczne umożliwiające przdstawienie Bożej prawdy potrzebującym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 7, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Historia chrześcijaństwa, Trynitologia
Początki doktryny
Izaj 9:6 Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany. Na jego ramieniu spocznie władza, a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Wieczności, Książę Pokoju;
Zawsze chichoczę w środku, gdy słyszę kogoś, kto mówi, że doktryna o Trójcy Świętej powstała w 325 roku n.e. w Nicei. Czasami niektórzy nawet sugerują, że dopiero po upadku chrześcijaństwa pod wpływem złego cesarza Konstantyna ktokolwiek kiedykolwiek pomyślał, że Jezus jest Bogiem i że cała ta sprawa była motywowana politycznie.
Podczas gdy prawdą jest, że niektóre z bardziej rozwiniętych języków trynitarnych i rozróżnień technicznych zostały dopracowane znacznie później, po wiekach uważnej refleksji i dyskusji, podstawowe zarysy doktryny trynitarnej znajdują się na stronach Nowego Testamentu. Pismo Święte wyznaczyło aksjomaty, a gdy chrześcijanie rozmawiali, logiczne wymagania tych aksjomatów stały się jaśniejsze, a język teologiczny niezbędny do wyrażenia tych wymagań zaczął się rozwijać.
Izaj. 10:21 Resztka zawróci, resztka Jakuba, do Boga mocnego
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 6, 2020 | Chrześcijańska moralność
Barometr duchowości
Wasze spojrzenie na pieniądze i dobra materialne jest skutecznym barometrem duchowości. Bogactwo samo w sobie nie jest ani dobre, ani złe – skorumpowani ludzie używają go do zła, chrześcijanie mogą je wykorzystywać do słusznych celów. Ale to, co robicie z pieniędzmi, które daje wam Bóg, jest odzwierciedleniem waszego myślenia. Jak powiedział Jezus:
Mat. 6:21 Gdzie bowiem jest wasz skarb, tam będzie i wasze serce
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 5, 2020 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Herezja Remonstrancji
Herezja amyraldianizmu
„Nie proszę za światem” (Jan 17:9). „Skoro Chrystus nie poświęcał swojego oddechu na modlitwę za nich, to z pewnością nie wydałby swojej drogocennej krwi, aby kupić im niebo.” – Christopher Love
Istnieje pewna nauka, która świadomie lub nie, wyznawana jest przez zdecydowaną większość ludzi: tak chrześcijan jak i heretyków. Mianowicie głosi ona iż odkupienie, jakiego dokonał Chrystus, ma nieskończoną wartość. W swojej najłagodnejszej formie doktryna ta prowadzi do hipotetycznego uniwersalnego odkupienia wszystkich ludzi, przy czym skutkuje ono jedynie względem wybranych do zbawienia, ponieważ tylko oni otrzymują łaskę wiary przez co osiągane jest zbawinie.
Mowa oczywiście o teologii amyradlianizmu, herezji stworzonej przez Mojżesza Amyrauta na potrzeby zjednoczenia wiary chrześcijańskiej z odstępcznym Arminianizmem. Największy proponent tej nauki w kręgach reformowanych to żyjący w latach 1615 – 1691 Richard Baxter, który
„był pod wielkim wpływem amyraldian i przejął wiele ich założeń, w tym hipotetyczny uniwersalizm, głoszący, że Chrystus przypuszczalnie umarł za wszystkich, jednak jego śmierć przynosi prawdziwe błogosławieństwo jedynie tym, którzy uwierzą. Dla Baxtera śmierć Chrystusa była bardziej prawnym zaspokojeniem roszczeń zakonu, niż zastępczą śmiercią za wybranych grzeszników” – Joel R. Beeke, Purytanie, Tolle Lege s. 51-52
Głębsze studium herezji amyraldianizmu wskaże na dramatyczne dla soteriologii oraz Chrystologii konsekwencje tego fałszywego poglądu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 4, 2020 | Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych, Historia chrześcijaństwa
Pan jest blisko
Ezech. 37:28 I poznają narody, że ja jestem PANEM, który uświęca Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki
Niedawno natrafiłem na ciekawy reportaż Boba Cornuke’a pt. „The Temple”. Dotyczy on Świątyni Salomona. Poniżej przedstawiam główne jego myśli. Zachęcam do obejrzenia. (Ci, co nie znają angielskiego, mogą w opcji ‘ustawienia’ wybrać automatyczny przekład na polski, który nie jest zbyt dokładny, ale na tyle dobry, że można zrozumieć główne przesłanie reportażu).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 4, 2020 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Mojżesz Amyraut
Brian G. Armstrong: Kalwinizm i Herezja Amyrauta. Madison, Milwaukee i London: The University of Wisconsin Press, 1969. XX, 330. 12,50 USD.
Nieco zaskakujące jest to, że imię Moise Amyraut (łacińska forma Amyraldus; stąd „Amyraldianizm”) nie jest lepiej znane w czasach takich jak nasze, kiedy tak wielu ewangelicznych chrześcijan chce być znanych jako „czteropunktowi kalwiniści”. Rzeczywiście, w naszych czasach wielu zdaje się chcieć powiedzieć
(a) że Chrystus w pewnym sensie zadośćuczynił za grzechy każdej istoty ludzkiej
.
(b) że mimo to wszyscy ludzie nie są zbawieni, oraz
.
(c) że w ostatecznym rozrachunku to Bóg, a nie człowiek, decyduje o tym, które osoby zostaną zbawione, a które stracone.
Ale sprawienie, by te twierdzenia działały razem w sposób przekonujący pod względem biblijnym i logicznym, jest zadaniem wymagającym znacznej subtelności umysłu i nikt, o ile wiem, nigdy nie zrobił tego lepiej niż Amyraut.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | lut 3, 2020 | Islam
Słowem wstępu
Filip. 2:6 [Syn Boży] będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież;
To jest początek naszej serii o tym, dlaczego Mohamet nie jest prorokiem Boga, porównując go z Panem Jezusem Chrystusem, aby pomóc muzułmanom postrzegać Chrystusa jako
– jedynego naprawdę godnego ich czci i wierności.
Obj. 5:13-14 13. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków. 14. A cztery stworzenia mówiły: Amen. A dwudziestu czterech starszych upadło i oddało pokłon żyjącemu na wieki wieków.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 31, 2020 | Teologia systematyczna
5:1 Opatrzność a uprzednia wiedza
Bóg, który w swojej nieskończonej mocy i mądrości stworzył wszystkie rzeczy, podtrzymuje, kieruje, włada i rządzi nimi, zarówno żywymi jak i martwymi, wielkimi i małymi, przez opatrzność w najwyższym stopniu mądrą i świętą, w zgodności ze swoją nieomylną uprzednią wiedzą oraz niezależnymi i niezmiennymi decyzjami Jego woli.
On realizuje swoje zamiary, dla których wszystko stworzył; aby Jego mądrość, moc i sprawiedliwość wraz z Jego nieskończoną dobrocią i miłosierdziem mogły być chwalone i uwielbiane.
Hiob 38:11 I powiedziałem: Dotąd dojdziesz, a nie dalej; tu położysz swe nadęte fale
.
Psalm 135:6 Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.
.
Izaj. 46:10-11 10. Zapowiadam od początku rzeczy ostatnie i od dawna to, czego jeszcze nie było. Mówię: Mój zamiar się spełni i wykonam całą swoją wolę. 11. Przywołuję ze wschodu ptaka drapieżnego, z dalekiej ziemi mężczyznę, który wykonuje moją radę. Powiedziałem i wykonam to, postanowiłem i uczynię to
.
Mat 10:29-31 29. Czy nie sprzedają dwóch wróbli za pieniążek? A jednak żaden z nich nie spadnie na ziemię bez woli waszego Ojca. 30. Nawet wszystkie włosy na waszej głowie są policzone. 31. Nie bójcie się więc, jesteście cenniejsi niż wiele wróbli.
.
Efez. 1:11 W nim, mówię, w którym też dostąpiliśmy udziału, przeznaczeni według postanowienia tego, który dokonuje wszystkiego według rady swojej woli;
.
Hebr. 1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 30, 2020 | Ekumenizm
Poniższy tekst jest jest przedrukiem artykułu ze strony SolaScriptura.pl
Sola Struktura
Przyjrzyjmy się bliżej spółce z o.o., w której Przezesem Zarządu jest Pan Adam Piątkowski, pastor wspólnoty Wrocław dla Jezusa, który utrzymuje, że Bóg w cudownej futurystycznej wizji podarował mu Wrocław..
Nazwa pełna: „BUSINESS BRIDGE GROUP” SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ
Właścicielem spółki jest zbór pana Piątkowskiego czyli WSPÓLNOTA CHRZEŚCIJAŃSKA „WROCŁAW DLA JEZUSA” o nr REGON: 930779147.
Radę starszych we wspólnocie stanowią małżeństwa czyli liderzy i ich żony, wyjątkiem są dwie rozwódki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 29, 2020 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Zadośćuczynienie Bogu
Przeciętny czytelnik Biblii nie rozumie znaczenia słowa przebłaganie (gr. ἱλασμός hilasmos). Nowy Testament używa go tylko kilkukrotnie:
1 Jana 2:2 I on jest przebłaganiem (ἱλασμός hilasmos) za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata
.
1 Jana 4:10 Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że on nas umiłował i posłał swego Syna, aby był przebłaganiem (ἱλασμὸν hislasmon) za nasze grzechy.
Forma czasownika przebłagać znajduje się w dwóch innych miesjcach
Łuk. 18:13 A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny (ἱλάσθητί hilastheti) mnie grzesznemu
.
Hebr. 2:17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania (ἱλάσκεσθαι hilaskesthai) za grzechy ludu.
Polski czasownik przebłagać oznacza„błaganiem wyjednać przebaczenie obrażonej osoby”. Przebłaganie ma miejsce wtedy, gdy obraźliwe lub prowadzące do gniewu czyny lub słowa zostają załatwione w sposób satysfakcjonujący osobę poszkodowaną. Celem jest przywrócenie relacji zniszczonej przez obrazę.
W Nowym Testamencie greckie słowo przetłumaczone jako przebłaganie to ἱλασμός hilasmos, forma czasownikowa to ἱλάσκομαι hilaskomai.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 28, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele
Kościelne BMW: bierny, mierny ale wierny
Kazn. 9:10 Wszystko, cokolwiek twoja ręka postanowi czynić, czyń z całej swojej siły; nie ma bowiem żadnej pracy ani zamysłu, ani wiedzy, ani mądrości w grobie, do którego zmierzasz.
Chrześcijaństwo w Polsce trzeba naprawić, a robić nie ma komu. Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało mówi Pismo (Łuk. 10:2). Tragiczną zdaje się być wizja zmarnowanego życia, gdzie po okresie kilkudziesięciu lat uśpienia i biernej służby na rzecz lojalnego systemowi pastora-aparatczyka, śmierć członka zboru tak naprawdę nie przyniesie mu żadnej zmiany jakości egzystencji (w niebie przecież mozołu nie będzie, por. Obj. 21:4 gdzie πόνος ponos oznacza pracę aż do bólu)
Nie można również posiadać Ducha Świętego, być wyposażonym w Jego wyjątkowy dar służący do budowania braci (1 Kor. 12:7; 1 Piotra 4:10; Kol. 3:16; 1 Tes. 5:11; Rzym. 14:19) i marnować czas na sprawy doczesne. Praca zawodowa, kariera, dzieci, choroba i inne wymówki powodują, że dla wielu współczesnych bycie chrześcijaninem ogranicza się do dwóch czy trzech niedzielnych godzin, gdzie rutynowo najpierw trzeba śpiewać, potem słuchać, następnie dać na tacę a na koniec nagroda: kawa, ciastka i uspokojone sumienie na kolejny tydzień.
W ostateczności człowiek umiera zabierając do grobu bagaż komfortowego lecz nijakiego i pozbawionego owoców Ducha życia. To nie jest chrześcijaństwo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 27, 2020 | Chrześcijańska moralność
Notka redakcyjna: artykuł ten redakcja Reformowanych dedykuje przerażonym przywódcom KChB, którzy zastraszeni przez środowiska LGBT podkulili ogon w sprawie wydania książki pt. „Pasterz Serca” Tedda Trippa.
W okowach humanizmu
Temat klapsów jest dla wielu rodziców kłopotliwy. Częścią problemu jest zamieszanie w czasach, w których żyjemy. Od ponad pół wieku popularne jest potępianie kary cielesnej jako z natury niewłaściwej, przynoszącej skutki odwrotne do zamierzonego i szkodliwej dla dziecka. Psycholog, matka i znana działaczka przeciw klapsom Penelope Leach przedstawia typową humanistyczną perspektywę kar cielesnych:
„Wierzę, że klapsy – stukanie, policzkowanie, szturchanie, potrząsanie, bicie lub bicie pasem dzieci jest tak napwede złe. Wierzę również … że będąc daleko od produkowania lepiej zdyscyplinowanych ludzi klapsy znacznie utrudniają uczenie dzieci, jak się zachować” – źródło online
Zwróćmy uwagę, jak autorka wypowiedzi utożsamia klapsy z policzkowaniem, szturchaniem, potrząsaniem, biciem i biciem pasem. Ale to nie to samo. i nie należy tych rzeczy porównywać do rózgi dyscypliny stosowanej w miłości.
Przeciwnicy kary cielesnej często powołują się na ankiety i statystyki, które wydają się potwierdzać ich ustalenia, ale właśnie ponieważ zaczynają od zrównania brutalnych aktów przemocy wobec dzieci z właściwie zarządzaną dyscypliną cielesną, ich wyniki są wypaczone. Oczywiście okrutne kary i brutalna przemoc wobec dzieci są złe, nieproduktywne i niebiblijne.
(więcej…)
