utworzone przez Reformowani | maj 20, 2020 | Greka Koine

Definicja
Tryb jest tym aspektem czasownika, który wyraża działanie w odniesieniu do rzeczywistości. Słowo „tryb” pochodzi z języka łacińskiego od łacińskiego „modus”, co oznacza „miara, standard miary” i mówi o „trybie lub sposobie” działania. W języku greckim występują cztery tryby:
1) Oznajmujący: wyraża, że akcja naprawdę ma miejsce
2) Przypuszczający: wyraża działanie jako potencjalnie mogące mieć miejsce
3) Optatywny: wyraża działanie jako życzenie (potencjalne, ale słabsze niż tryb przypuszczający)
4) Rozkazujący: wyraża polecenie.
Należy zauważyć, że tryb wyraża działanie w stosunku do rzeczywistości, niezależnie od tego, czy jest to fakt obiektywny, czy nie, ale raczej wyraża w jaki sposób sprawa jest rozumiana.
Dr. Dana i Mantey najlepiej wyrażają to, pisząc:
„Aby wyrazić ideę słowną, konieczne jest zdefiniowanie jej stosunku do rzeczywistości: tego, co istniało, będzie istnieć lub istnieje teraz. Na przykład niemożliwe jest przedstawienie myśli o dziecku biegnącym bez potwierdzenia faktu jego biegania – w teraźniejszości, przeszłości lub przyszłości, ani możliwości jego biegania. Powiedzenie „Dziecko biegnie” umieszcza wyrażenie w pierwszej kategorii; powiedzieć „Jeśli dziecko biegnie”, przedstawia drugie. To potwierdzenie relacji do rzeczywistości jest trybem.” – Daniel Wallace, s. 449
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 20, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna

Przykład ekspozycji
Po wielokrotnym przeczytaniu Listu do Rzymian, po zapoznaniu się z ogólnym wprowadzeniem do Księgi z kilku ortodoksyjnych komentarzy biblijnych, dokonajmy praktycznej ekspozycji tekstu.
List ten jest jednym z najważniejszych w historii całego Kościoła. Z okresu antycznego zachowanych zostało około 14 000 listów lecz żaden z nich nie równa się z dziełem Pawła. Nawet pośród wszystkich Listów Nowego Testamentu List do Rzymian wyróżnia się szczególnie, nie przypadkowo też został umieszczony w Kanonie jako pierwszy z wszystkich Listów. Spisany w 56 AD Nie był on ani pierwszym lecz szóstym Listem Apostoła, nie był też pierwszą lecz chronologicznie dziewiątą spisaną Księgą Nowego Testamentu
– Jakuba 44-49 AD (Jakub, przyrodni brat Pana Jezusa)
– Galacjan 49-50 AD (Ap. Paweł)
– 1 Tesaloniczan 50-51 AD (Ap. Paweł)
– Ew. Marka 50-60 AD (Jan Marek, pod nadzorem Ap. Piotra)
– Ew. Mateusza 50-60 AD (Ap. Mateusz)
– 2 Tesaloniczan 51-52 AD (Ap. Paweł)
– 1 Koryntian 55 AD (Ap. Paweł)
– 2 Koryntian 55-56 AD (Ap. Paweł)
Swoją pozycję w Kanonie zawdzięcza istocie oraz wadze poruszanych tematów, co przyznają nawet ludzie świeccy. Samuel Taylor Coleridge (1772 – † 1834) angielski poeta i mistrz angielskiej literatury klasycznej nazywa List do Rzymian:
„najgłębszą Księgą jaka istnieje” – źródło
Przez lata wielu najznamienitszych wykładowców prawa USA używało Listu Rzymian jako wzór hermeneutycznego i logicznego argumentu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 19, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji

Przedmowa
Mat. 24:5 Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem, mówiąc: Ja jestem Chrystusem. I wielu zwiodą.
Artykuł ten, autorstwa pastora wyznającego teologię przymierza, dowodzi jasno, że współczesne ortodoksyjne chrześcijaństwo reformowane w dużej mierze zostało w swoisty sposób ogłupione. Większość z tych, którzy powinni stać w pierwszym szeregu w walce z kłamstwem innej ewangelii i jej wyznawcami, którzy powinni głosić im prawdę aby oszukani mogli pokutować, raczej utwierdzają Arminian w przekonaniu, że soteriologia sprzeczna z nauką Pisma zbawia.
Czyż obrona herezji zatracenia nie jest przejawem duchowego ogłupienia? Owszem, to dowód wielkiego sukcesu szatana. Chwała Panu za to, że nie jesteśmy osamotnieni w walce o prawdę, ponieważ chrystus Arminianizmu nie zbawia lecz prowadzi na zatracenie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 18, 2020 | Teologia biblijna

Argument historyczny
Apokryfów nie należy dodawać do kanonu Pisma Świętego, ponieważ tak twierdzą Ojcowie Kościoła, lub tak twierdzą sobory, które są sobie przeciwne.
Kościół rzymsko-katolicki ma tylko jeden namacalny argument za włączeniem ksiąg apokryficznych do Pisma Świętego, który wywodzi się z niektórych soborów i ojców kościoła. Powołują się się oni na III Sobór Kartagiński (z 397 roku, w którym uczestniczył Augustyn z Hippony) kanon 47.4, w którym wykazano, że wszystkie apokryficzne księgi są postrzegane jako kanoniczne.
Naszym głównym źródłem informacji o III Synodzie Kartagińskim jest starożytny dokument znany jako Codex Canonum Ecclesiæ Africanæ. Karl Joseph von Hefele w swojej Historii Syodów Kościoła stwierdza jednakże, że kompilacji tej dokonał w 419 roku Dionizy Exiguus, który nazwał ją Statuta Concilii Africani. Pomimo wątpliwości co do czasu powstania tego dokumentu zwróćmy uwagę na przedstawioną w nim listę ksiąg kanonicznych:
„Pisma kanoniczne to: Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa, Jozuego syna Nuna, Sędziów, Rut, cztery Księgi Królów, dwie Księgi Kronik, 4 Hiob, Psałterz, pięć ksiąg Salomona [Księga Przysłów, Kaznodziei, Pieśni nad Pieśniami, Mądrości Salomona (apokryf) i Ecclesiasticus (apokryf)], 5 Ksiąg dwunastu proroków, Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela, Daniela, Tobiasza (apokryf), Judyty (apokryf), Estery, dwie księgi Ezdrasza (czyli Ezdrasza i Nehemiasza), dwie księgi Machabejskie (apokryfy).”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 15, 2020 | Teologia systematyczna

Rola Chrystusa
1. Realizując swój odwieczny zamiar, Bóg wybrał i powołał Pana Jezusa, swego jednorodzonego Syna, zgodnie z przymierzem, które zawarli, aby stał się Pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem; aby był również Prorokiem, Kapłanem, Królem, Głową i Zbawicielem swojego Kościoła, oraz by był dziedzicem wszystkich rzeczy i sędzią świata. Od wieczności Bóg oddał Synowi tych, którzy byli Jego potomstwem, a Syn zobowiązał się w czasie (w odróżnieniu od wieczności) odkupić, powołać. usprawiedliwić, uświęcić i uwielbić ich.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 14, 2020 | Sabatarianie i legaliści

Legalistyczna degeneracja kultu
Przypomnienie: młoda, wątła, schorowana i psychicznie podatna na manipulacje E.G. White padła ofiarą Williama Millera, fałszywego proroka który „prorokował” iż Chrystus powtórnie przyjdzie 22 kwietnia 1844 Gdy Jezus nie przyszedł w oznaczonym dniu, rozczarowanie zwolenników tej nauki było ogromne. Po nim nastąpiło totalne zamieszanie, a w jego efekcie podziały i przejawy najdzikszego fanatyzmu: sny i wizje, mówienie językami oraz ekstatyczne tańce, wmawianie sobie daru proroczego. E.G. White winą za to obarczyła Boga, który w jej chorym umyśle zmienił najwyraźniej zdanie zaś sama poddała się osobistym halucynacjom. Pani White twierdziła, że odwiedziła niebo, gdzie Bóg osobiście pokazał jej szabat jako najważniejsze przykazanie. Halucynacje pani White z jednej strony oraz szabatariański legalizm z drugiej stają się podwalinami sekciarskiego kultu ADS. Następnie dzięki rzekomemu objawieniu pani White wprowadza rujnujący kultystów plan wyzysku finansowego zwany „Systematyczną Dobroczynnością”, przez co sekta niemal upada a imię Boga zostaje ośmieszone.
W tym samym czasie stwierdziłem, że zbory zaniedbują Wieczerzę Pańską, czasami nie obchodząc Pamiątki przez kilka lat. Nie było też regularnych zebrań zborowych. Dlatego wszystkie zbory, które odwiedzałem w tamtych latach, nakłaniałem do sporządzenia planu regularnych, kwartalnych zebrań zborowych, dla omówienia wszystkich spraw związanych z funkcjonowaniem zboru. To również zostało wdrożone, i od tamtego czasu Kościół trwa przy tej praktyce.
Aż do 1877 roku w Sabat nie zbierano w zborach pieniędzy na żaden cel. Zbieranie pieniędzy w Sabat uznawano za świętokradztwo. Będąc w Danvers, w stanie Massachusetts, odstąpiłem od tego zwyczaju, i dokonałem pierwszej kolekty w Sabat 18 sierpnia 1877 roku. Wszystko poszło dobrze. Pojechałem wtedy do Battle Creek, i przedłożyłem tę sprawę Starszemu White i jego żonie. Chętnie zaaprobowali tę zmianę. Zostało to powszechnie wdrożone przez Kościół, i przyniosło setki tysięcy dolarów dla kasy kościelnej.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 13, 2020 | Chrześcijańska moralność

Z drinkiem w ręku na odnowienie zdrowia
2 Kor. 6:1-3 1 Jako jego współpracownicy napominamy was, abyście nie przyjmowali łaski Bożej na próżno. 2 (Mówi bowiem Bóg: W czasie pomyślnym wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą. Oto teraz czas pomyślny, oto teraz dzień zbawienia.) 3 Nie dając nikomu żadnego powodu do zgorszenia, aby nasza posługa nie była zhańbiona;
Jak co roku zbliża się pora wakacji, z tym że w wielu ewangelicznych kościołach nazywa się to dla zmylenia; wyjazd misyjny. Często w kwietniu i maju ewangeliczni pastorzy i liderzy zaczynają odczuwać, że mają pojechać w jakieś egzotyczne miejsce, gdzie jeszcze nikt z ich kongregacji nie był, a po drodze mogą się oczywiście zatrzymać na tydzień w Londynie czy Nowym Jorku.
W 2020 roku będzie trudno przekonać wiernych do kupna biletu na nie kursujące samoloty.
Jednak jak zwykle zadziała ta sama gra skrzywionej logiki, aby przekonać o konieczności zrobienia czegoś, co wydaje się po prostu ekstrawaganckie i nielogiczne. Swoista gra słów znów zadziała, gdzie zręcznie zastępuje się ich znaczenie i udowadnia rację używając skrzywionej logiki, typu ”daleko to blisko, a drogo to tanio.”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 12, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy

Spanikowany Mesjasz?
Marek 14:33-36 33. Wziąwszy ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, zaczął odczuwać lęk (ἐκθαμβεῖσθαι ekthambeisthai) i udrękę (ἀδημονεῖν ademonein) 34. I powiedział do nich: Bardzo smutna jest moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie. 35. A odszedłszy trochę dalej, upadł na ziemię i modlił się, aby, jeśli to możliwe, ominęła go ta godzina. 36. I powiedział: Abba, Ojcze, dla ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak niech się stanie nie to, co ja chcę, ale to, co Ty.
Czy Chrystus, wcielony wieczny Bóg (Izaj. 9:6; Filip. 2:6-8), Druga Osoba Trójcy (Izaj. 48:16-17; Mat. 28:19; Filip. 2:1; 1 Jana 5:7), stwórca wszechświata (Jan 1:3), wszystkiego co widzialne i niewidzialne (Kol. 1:16), Alfa i Omega czyli pierwszy i ostatni (Obj. 1:8; 1:17-18; Izaj. 41:4; 44:6), Pan panów i Król królów (Obj. 19:16) kuszony we wszystkim co ludzkie ale bez grzechu (Hebr. 4:14) wpadł w panikę wieczorem w dniu przed sądem i ukrzyżowaniem?
Wśród nauczycieli zdania tutaj są podzielone.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 11, 2020 | Teologia biblijna

Wyzwanie dla watykańskich agentów
2 Piotra 1:21 Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego
Apokryfom łatwo można udowodnić, że są niespójne z sobą i sprzeczne z Pismem Świętym. W tej krótkiej serii artykułów po prostu powtarzam to co często było już mówione w przeszłości, zwłaszcza przez najbardziej znaczących uczonych purytańskich z dawnych czasów – których traktaty wciąż nie zostały obalone czekają na zdolne obalenie.
Te dawne traktaty pozostały bez odpowiedzi nawet przez takich rzymskich mistrzów, jak Bellarmin.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 8, 2020 | Egzegezy, Teologia reformowana

Analiza 2 Piotra 3:9
2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.
Być może jedynym fragmentem, który przedstawił największą trudność tym, którzy widzieli ten fragment po fragmencie Pisma Świętego, wyraźnie naucza o wyborze ograniczonej liczby osób do zbawienia, jest 2 Piotra 3:9.
Pierwszą rzeczą, którą należy powiedzieć w powyższym fragmencie, jest to, że podobnie jak wszystkie inne Pisma, należy je rozumieć i interpretować w świetle ich kontekstu. To, co cytowaliśmy w poprzednim akapicie, jest tylko częścią wersetu, a na koniec jego częścią!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 7, 2020 | Teologia historyczna

Potrzeba studiowania
Mat. 25:46 I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.
Gdy staramy się zrozumieć, czego Biblia uczy o piekle , pomocne może być zrozumienie tego, w co wierzyli i nauczali pierwsi wierzący. Nauki niektórych z tych wierzących zostały dla nas zachowane w pismach starożytnych przywódców kościelnych (znanych jako Ojcowie Wczesnego Kościoła). Chociaż ich pisma nie są ani kanoniczne, ani autorytatywne, pomagają nam zrozumieć, co pierwsi chrześcijanie wierzyli o piekle.
Kiedy gromadzimy nauki pierwszych przywódców kościoła, pojawia się kilka wzorów nauki związanych z naturą piekła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 6, 2020 | Egzegezy, Teologia systematyczna

Pytanie niewiedzy?
1 Mojż. 3:9 I PAN Bóg zawołał na Adama, i zapytał go: Gdzie jesteś?
Bóg zapytał, gdzie jest Adam po tym, jak zgrzeszył. Więc, czy Bóg naprawdę wie wszystko? Tak, Bóg wie absolutnie wszystko. On jest wszechwiedzący.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2020 | Teologia systematyczna

Pomost do Boga
1. Dystans między Bogiem a Jego stworzeniem, człowiekiem, jest taki wielki, że chociaż ludzie są wyposażeni w zdolność do rozumowania, i powinni okazywać posłuszeństwo swojemu Stwórcy, jednak nie mogliby nigdy w nagrodę osiągnąć życia, gdyby Bóg w akcie dobrowolnego uniżenia nie umożliwił tego przez zawarcie przymierza.
Hiob 35:7-8 7. Jeśli jesteś sprawiedliwy, co mu dajesz? Albo co otrzymuje z twojej ręki? 8. Twoja niegodziwość zaszkodzi człowiekowi takiemu jak ty, a twoja sprawiedliwość pomoże synowi człowieka.
.
Łuk. 17:10 Także i wy, gdy zrobicie wszystko, co wam nakazano, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy. Zrobiliśmy to, co powinniśmy byli zrobić.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 4, 2020 | Teologia historyczna

Tło historyczne
1 Kor. 2:6-7 6. Głosimy jednak mądrość wśród doskonałych, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają; 7. Lecz głosimy mądrość Boga w tajemnicy, zakrytą mądrość, którą przed wiekami Bóg przeznaczył ku naszej chwale;
W II wieku chrześcijaństwo wywądzące się z Galileli, regionu postrzeganego za zacofany i zamieszkany przez niewykształconych wieśniaków było traktowane przez cywilizowany świat pogardliwie. Jeszcze w 362 roku Imperator Julian Apostata dał temu wyraz podpisując 17 czerwca ustawę zabraniającą chrześcijanom nauczania literatury, odsyłając jednocześnie
„Galilejczyków do ich kościołów, aby tam komentowali Mateusza i Łukasza” – Julian Apostata, List 61(c)
Wyznawcom Chrystusa odmawiano rozumu, uznawano za intelektualnych karłów, zaś sama koncepcja Boga wcielonego i ukrzyżowanego, a co gorsza cieleśnie zmawrtwychwstałego wzbudzała śmiech (świat rzymski wierzył iż najwyższą formą bytu jest ten duchowy, nie cielesny zaś bogowie postrzegani byli jako mężni i zwycięscy zdobywcy – bohaterowie).
Wobec chrześcijan padały poważne zarzuty kanibalizmu (błędnie czyli cieleśnie rozumiana formuła Eucharystii), niemoralności (dzięki gnostyckim sektom uzurupującym sobie miano chrześcijańskich) i ateizmu (odrzucenie politeizmu).
Przeciwko tym zarzutom mężnie stanął jeden człowiek (więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 2, 2020 | Greka Koine

Definicja
Czasownik odpowiada na pytania: co robi? co się z nim dzieje?
Przymiotnik odpowiada na pytania: jaki? jaka? jakie?
Przysłówek odpowiada na pytanie: jak?
Przyimek to nieodmienna i niesamodzielna część mowy łącząca się z innymi wyrazami: prosty (np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po) złożone, składa się z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez)
Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu
W języku polskim wyróżniamy imiesłowy:
– przymiotnikowe czynne, np. zbawiający
– przymiotnikowe bierne, np. zbawiony
– przysłówkowe współczesne, np. zbawiając
– przysłówkoe uprzednie, np. zbawiwszy
Grecki imiesłów jest formą czasownika, który może funkcjonować niezależnie jako przymiotnik. Słowo imiesłów pochodzi od łacińskiego particeps, co oznacza „dzielenie się”, „uczestnictwo”. Imiesłów grecki jest podelagającym deklinacji przymiotnikiem czasownikowym, co oznacza, że ma cechy zarówno czasownika, jak i przymiotnika.
- Tak jak czasownik imiesłów ma stronę i czas.
- Tak jak przymiotnik imiesłów podlega deklinacji i zgadza się pod względem rodzaju, liczby i przypadku z wyrazem, który modyfikuje.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 1, 2020 | Sabatarianie i legaliści

Biznes musi się kręcić
Przypomnienie: młoda, wątła, schorowana i psychicznie podatna na manipulacje E.G. White padła ofiarą Williama Millera, fałszywego proroka który „prorokował” iż Chrystus powtórnie przyjdzie 22 kwietnia 1844 Gdy Jezus nie przyszedł w oznaczonym dniu, rozczarowanie zwolenników tej nauki było ogromne. Po nim nastąpiło totalne zamieszanie, a w jego efekcie podziały i przejawy najdzikszego fanatyzmu: sny i wizje, mówienie językami oraz ekstatyczne tańce, wmawianie sobie daru proroczego. E.G. White winą za to obarczyła Boga, który w jej chorym umyśle zmienił najwyraźniej zdanie zaś sama poddała się osobistym halucynacjom. Pani White twierdziła, że odwiedziła niebo, gdzie Bóg osobiście pokazał jej szabat jako najważniejsze przykazanie. Halucynacje pani White z jednej strony oraz szabatariański legalizm z drugiej stają się podwalinami sekciarskiego kultu ADS.
Starszy White nie był oczytanym człowiekiem, nie studiował książek, i nie był teologiem. Nie znał też greki, hebrajskiego ani łaciny. Czytał jedynie powszechną wersję angielskiego przekładu Biblii (Biblię Króla Jakuba – uw. tł.), i tylko rzadko korzystał z innych przekładów. Był natomiast człowiekiem interesu, i tutaj wykazał się dużymi umiejętnościami. Był też urodzonym przywódcą.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji

Szybka analiza tekstu
2 Tym. 1:9-10 9. Który nas zbawił (σώσαντος sosantos) i powołał (καλέσαντος kalentos) świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy. (πρὸ χρόνων αἰωνίων pro chronon aionion) 10. A obecnie została objawiona przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię;
Warto w tym momencie rozważyć znaczenie dwóch greckich imiesłowów σώσαντος sosantos oraz καλέσαντος kalentos.
- oba imiesłowy są aoristami (aorist imiesłowu posiada aspekt czasowy, czyli mowa o czasie przeszłym dokonanym);
- posiadają ten sam tryb oznajmujący
- i stronę czynną
Czas aorist w tym przypadku wskazuje, że zbawienie i powołanie rozumiane jest jako czynność dokonana w przeszłości, która efektywnie została zrealizowana w momencie nawrócenia. Tryb oznajmujący wskazuje na wcześniejsze działanie, zaś strona czynna podmiotem działania czyni Boga, nie człowieka.
- Bóg zbawia i powołuje na podstawie tej samej przyczyny
- nie są to dobre uczynki człowieka, żadne jego cechy czy szczególne zachowanie, wybory czy decyzje
- jedyną przyczyną zbawienia i skutecznego powołania jest Boże postanowienie
- imiesłowy czasu aorist wskazują na działanie poprzedzające działanie czasownika głównego kaluzuli; tutaj zatem mowa o uprzednim zbawieniu i powołaniu przed wiecznymi czasy czyli przed objawieniem i pojawieniem się Zbawiciela na świecie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2020 | Teologia reformowana

Jan 3:16
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne
Zwracając się teraz do Jana 3:16, powinno być oczywiste z przytoczonych fragmentów, że ten werset nie będzie zawierał konstrukcji, którą zwykle się mu przypisuje. „Bóg tak umiłował świat” – wielu przypuszcza, że oznacza to całą rasę ludzką. Ale „cała ludzkość” obejmuje całą ludzkość od Adama aż do końca historii Ziemi; sięga zarówno do tyłu, jak i do przodu!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 27, 2020 | Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Czy Koronawirus jest ostatnią granicą?
Pytanie: Ponieważ Koronawirus (COVID-19) jest ciągle obecny, boję się śmierci. Należę do kategorii wysokiego ryzyka, a jeden z moich znajomych ma COVID-19. Czy COVID-19 jest ostatnią granicą? Co się dzieje z człowiekiem po śmierci?
Odpowiedź: Bardzo mi przykro, że pański przyjaciel ma Koronawirusa (COVID-19). Mam nadzieję, że z tego wyjdzie. Mam nadzieję i modlę się, żebyś i ty przeżył COVID-19, jeśli zdarzy ci się zarazić. I masz rację, przygotowując się na nieznane.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 24, 2020 | Teologia systematyczna

Pytanie o integralność Świętego Tekstu
Jan 18:3-6
3. Judasz więc, wziąwszy oddział żołnierzy i strażników od naczelnych kapłanów i faryzeuszy, przyszedł tam z latarniami, pochodniami i bronią.
4. Wtedy Jezus, wiedząc o wszystkim, co miało na niego przyjść, wyszedł im naprzeciw i zapytał: Kogo szukacie?
5. Odpowiedzieli mu: Jezusa z Nazaretu. Jezus powiedział do nich: Ja jestem. A stał z nimi i Judasz, który go zdradził.
6. Gdy tylko im powiedział: Ja jestem, cofnęli się i padli na ziemię.
Środowiska zapoczątkowanego w Niemczech odstępczego wyższego krytycyzmu, którego najwyższym prorokiem był Fredrich Schleiermacher, kwestionują biblijną integralność, a co za tym idzie ortodoksyjność doktryny chrześcijańskiej. W konsekwencji powstał zainicjowany przez Karla Bartha ruch zwany neoortodoksją, który poddał w wątpliwość historyczność Biblii a także zgodność narracji, podważając tym samym natchnienie Słowa (Psalm 119:160; 2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21).
„[Neoortodoksja] utrzymuje, że historyczna, ortodoksyjna pozycja w stosunku do natchnienia, objawienia i krytyki biblijnej nie może być dłużej utrzymywana. Zaprzeczona jest nieomylność Biblii. Biblia nie jest jedną harmonijną całością, lecz serią mogących sobie wzajemnie przeczyć systemów teologicznych i stwierdzeń etycznych. Zaprzeczona jest bezbłędność Biblii.” – Bernard Ramm, Protestancka interpretacja biblijna, s. 15
Według odstępców Biblia się myli i nie może być traktowana poważnie, a jako dowód podają szereg rzekomych sprzeczności w Piśmie. Ciekawym przypadkiem podnoszonym przez heretyków będzie kwestia różnic narracji dotyczących momentu pochwycenia Jezusa przez służby państwowe i religijne. Często stawiane pytanie dotyczy poniższego dylematu:
„Zauważyłem, że relacja o aresztowaniu Chrystusa w Ewangelii Jana wydaje się wyraźnie inna niż prezentują to Ewangelie synoptyczne. Najbardziej zauważalne jest to, że nie ma wzmianki o pocałunku Judasza. Jak pogodzić wydarzenia aresztowania Chrystusa zapisane w Janie z innymi Ewangeliami?”
Czy Jan przeczy pozostałym Ewangelistom? Zatkajmy usta kacerzom (Tyt. 3:11) poprzez właściwe rozłożenie Słowa (2 Tym. 2:15)
(więcej…)