Katolicka doktryna największego teologa naszych czasów

John MacArtrhur i syndrom Wielkiego Teologa

Tak jak bardzo często książkę ocenia się po okładce tak w dzisiejszych, odstępczych doktrynalnie czasach (Łuk. 18:8; 2 Tes. 2:3) teologię ocenia się przez pryzmat jej głosiciela a nie treści. Innymi słowy jeśli powszechnie uznany Wielki Teolog ogłosi swoją tezę nikt nie ośmieli się tego kwestionować, ani co gorsza nawet sprawdzać czy słowa te są zgodne z Pismem. Zasada działania jest prosta i oparta o dwa błędy logiczne

Pierwszy z nich to wnioskowanie przez analogię: ponieważ Wielki Teolog wcześniej miał rację, rację musi mieć i teraz. Drugi to argumentum verecundiam: ponieważ twierdzenie pochodzi z ust Wielkiego Teologa, to musi być prawda (sprzeciwienie się słowu Wielkiego Teologa prowadzi do ośmieszenia w oczach ogółu)

Jednakże pastorzy są zobowiązani do głoszenia zdrowej doktryny opartej wyłącznie na Piśmie Świętym. Ponieważ pastorzy są grzesznikami, nawet ci pastorzy, którzy się nawrócili, są podatni na błędy. Z tego powodu Biblia mówi nam, abyśmy nie ufali naszym pastorom, ale sprawdzali ich nauki wyłącznie na podstawie Pisma Świętego.

Jan 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie
.
Dzieje 17:11 Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.
.
1 Kor. 14:29 Prorocy zaś niech mówią po dwóch albo trzech, a inni niech rozsądzają.
.
Gal. 2:2 A udałem się tam zgodnie z objawieniem i przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się uznaniem, aby się czasem nieokazało, że biegnę albo biegłem napróżno.
.
2 Jana 1:10 Jeśli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nieprzyjmujcie go do domu ani go nie pozdrawiajcie
.
2 Tes. 2:15 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o których zostaliście pouczeni czyto przez mowę, czy przez nasz list.

Wielu ludzi dzisiaj bezmyślnie ufa swoim kaznodziejom, pastorom lub starszym, są w tym jak rzymscy katolicy, idiotycznie pokładają w swoich pastorach bezwzględną wiarę. Protestanci dzisiaj nie zachowują się jak dawni protestanci, protestanci nie wydają się już zainteresowani zasadą sola Scriptura, nauczaniem, że tylko sama Biblia jest natchnionym i autorytatywnym słowem Bożym.

Wydaje się, że protestanci zapomnieli, że Pismo Święte jest jedynym nieomylnym interpretatorem Biblii. Zwracają się do swoich sławnych pastorów o zrozumienie i zbawienie. Nie patrzą wyłącznie na Pismo Święte. wydaje się, że w dzisiejszych czasach protestanci rzadko, jeśli w ogóle, mówią o powszechnym kapłaństwie wszystkich wierzących, a o  doktrynie prywatnego indywidualnego osądu współcześni protestanci wspominają jeszcze rzadziej.

W przeciwieństwie do tego wydaje się, że dzisiejsi nominalni protestanci mówią więcej o papieskich wyobrażeniach o rozróżnieniu świeckich Kościoła i bluźnierczej nauce, że Kościół i jego wyznania są zaufanymi interpretatorami Biblii, w przeciwieństwie do dzisiejszych nominalnych protestantów i ich papieskich nauk, Biblia mówi:

Psalm 118:8 Lepiej ufać PANU, niż polegać na człowieku. 

W artykule, aby uniknąć tendencyjnego czytania tekstu co uniemożliwi przyjęcie faktów do wiadomości,  Dzieło napisane przez  Wielkiego Teologa zostanie przeanalizowane w sposób anonimowy. Mamy przy tym nadzieję, że fakty otworzą oczy czytelnikowi na ogrom herezji zatracenia, jaką Wielki Teolog wlał w umysły milionów swoich naśladowców.

(więcej…)

Ludzkie ofiary dla Boga Jahwe

Gdy poganin czyta Pismo

Przysłów 14:16 Szyderca szuka mądrości, a nie znajduje, lecz rozumnemu wiedza przychodzi łatwo.

Człowiek upadły i nieodrodzony nienawidzi Boga i jest Jego wrogiem (Filip. 3:18; Kol. 1:21; Psalm 5:5; 11:5; Izaj. 63:3). Człowiek nieodrodzony czytając Słowo Boże nie tylko nie akceptuje zawartej w nim prawdy (Jan 10:26; 14:17; 1 Kor. 2:14) ale też celowo wykrzywia Boże ścieżki (Dzieje 13:10; Efez. 4:14; 2 Piotra 2:15; Kazn. 9:3) aby móc oskarżyć Boga o bycie złym i niesprawiedliwym bóstwem (Łuk. 19:21; Psalm 10:11). Tym samym elewacji ulega moralność człowieka, czyniąc go sprawiedliwszym od Najwyższego (Hiob 4:17; Rzym. 10:3).

Ostatecznym celem działania nieodrodzonego człowieka jest utworzenie demonicznej doktryny (1 Tym. 4:1; Jakuba 3:15; Obj. 2:24) a przez to osobiste zatracenie wynikające z przekręcania Słowa (2 Piotra 2:1; 3:16; Filip. 3:19) oraz zatracenie swoich naśladowców (Mat. 23:15; 2 Piotra 2:1-3).

Posłuchajmy przykładu takiego działania

„Jeśli chodzi o horrory to zastanawiam się co stało się z 32 dziewczynkami z Rozdziału 31 Księgi Liczb które wraz ze zwierzętami oddane zostały kapłanowi jako ofiarę dla Pana i dalej jest napisane „Wreszcie szesnaście tysięcy osób, z czego oddali Panu trzydzieści dwie osoby„. Wychodzi z tego, że te 32 dziewczynki zostały złożone przez kapłanów w ofierze Bogu. Tak w sumie co za różnica, czy było je jedynie zabić, jak postąpiono z ich starszymi koleżankami, czy dodatkowo przemienić je w woń miłą Jahwe (1 Mojż. 8:21; 2 Mojż. 29:18; 3 Mojż. 1:9; itd. itd.) Kto by się zresztą przejmował kobietami wrogów?
.
Inaczej się sprawa miała z własnymi bliźnimi, jedynie raz w Biblii można znaleźć opis ofiary z człowieka – bliźniego, który jest aprobowany. Chodzi o córkę Jeftego, Sędziów 11:30-40.
List do Hebrajczyków uznaje Jeftego za pozytywny przykład człowieka wiary,
(Hebr. 11:32), może autor nie chciał pamiętać o jego córce, a może właśnie pamiętał.

Zarzut postawiony przez nieodrodzony umysł jest jest następujący:

  • istnieją fragmenty Pisma Świętego, które wskazują na składanie ofiar z ludzi
    .
  • dzieje się to na zasadzie ofiary całopalnej
    .
  • ukrytą implikacją zarzutu jest wniosek iż tak jak Bogu miłe były ofiary całopalne ze zwierząt, tak też i z istot rozumnych
    .
  • dodatkowo domniemany koncept ofiar z ludzi uznany zostaje za przykład wiary, skąd już tylko krok do rytualnych „chrześcijańskich” całopaleń, czyli stosów.

Stosując do tego co duchowe duchową miarę Pisma Świętego dajmy odpór diabłu

(więcej…)

BWW Artykuł 9 – Dowód dotyczący trójosobowości jedynego Boga

Skąd wiemy, że Bóg jest Trójjedyny?

Wiemy o tym zarówno ze świadectwa Pisma Świętego, jak i działań tych Osób – szczególnie tych działań, które sami doświadczamy. Świadectwa Pisma Świętego, które uczy nas wierzyć w taką Trójcę, znajdują się w wielu miejscach Starego Testamentu. Dlatego nie przytoczymy ich wszystkich, ale raczej podamy te, które w naszej ocenie są najistotniejsze.

(więcej…)

Utracona Ewangelia Reformacji

Czas deformacji

2 Kor. 11:3 Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie.

Gdy na drzwiach kościoła Wszystkich Świętych w Wittenberdze Marcin Luter przybił 95 tez, piekło zadrżało w swoich posadach. Był dzień 31 października 1517 roku pańskiego, kiedy żelazny tron papieża-antychrysta został nadkruszony a wraz z nim jego despotyczne i bezwzględne rządy. Krok po kroku Reformatorzy przywracali Ewangelię – suwerenne, monergistyczne dzieło Boga, oraz odrzucali herezję – ludzkie zasługi wspierające dzieło zbawienia.

Utworzono pięć filarów Reformacji

  1. Sola Scriptura – Pismo jest materialnie i formalnie wystarczalne do zbawienia i stanowi jedyną podstawę teologii
    .
  2. Sola Gratia – zbawienie jest tylko z suwerennej Bożej łaski, niczym nie zasłużonej przez człowieka
    .
  3. Sola Fide – zbawienie jest tylko przez wiarę, której Bóg udziela komu chce
    .
  4. Solus Christus – jedynie Chrystus jest zbawicielem; Maria, papież, święci ani nawet sam człowiek nie może dopomóc w tym dziele; Chrystus też jest jedyną Głową Kościoła
    .
  5. Soli Deo gloria – dlatego też tylko Bogu, jedynemu Zbawicielowi należna jest chwała

Rzymski papież słusznie został uznany za antychrysta i wroga chrześcijaństwa, syna zatracenia, który wynosi się ponad Boga. Antychryst podjął się walki z Kościołem: politycznej (przekonując władców, aby tępili Reformację), fizycznej (wywołując wojny oraz pogromy) i doktrynalnej (powołując do tego celu zakon jezuitów).

Polityka i prześladowania, nie pokonały chrześcijaństwa. Jednak czego nie zdołały uczynić ogień i miecz, udało się osiągnąć podstępem. Jezuicka doktryna „wolnej woli” zabójcza dla Ewangelii trucizna (przez jej twórców zwana „cudownym lekiem na Protestantyzm”) wsączona w umysły protestanckich teologów wydała śmiertelny owoc. W rezultacie tego, 504 lata później, na świecie istnieje ponad 45 000 denominacji twierdzących, że są chrześcijańskie. Jednak w zdecydowanej większości są to grupy pozbawione Ewangelii.

Współcześni „ewangeliści” zaprzeczają wielu fragmentom Ewangelii:

  • Jedni mówią, że nie jesteśmy całkowicie zdeprawowanymi grzesznikami, bo mamy wolną wolę.
    ,
  • Inni mówią, że nie ma wiecznego, niezmiennego planu Boga; że Bóg nie jest suwerenny.
    .
  • Niektórzy mówią, że Chrystus umarł za wszystkich ludzi bez wyjątku.
    .
  • Jeszcze inni zaprzeczają, że zbawienie jest z łaski tylko przez wiarę.
    .
  • Kolejni nauczają, że zbawienie wynika z wiary oraz świadomego posłuszeństwa Chrystusowi, że bez dobrych uczynków nie można wejść do nieba

Dzień Reformacji to powód do dumy dla papiestwa. Okaleczone, zdeformowane i pozbawione Ewangelii „chrześcijaństwo” na kolanach pielgrzymuje do Rzymu. Jedyną siłą, jaka może zatrzymać ów pochód to Ewangelia Jezusa Chrystusa.

(więcej…)

Ci przeklęci Niemcy: zdziesiątkowanie Słowa Bożego!

Chrześcijanin mądry po szkodzie?

Rzym. 3:4 niech Bóg będzie prawdziwy, a każdy człowiek – kłamcą, 

Dla większości z osób, które są zaniepokojone dobrem kościoła, drzewa zasłaniają las. Ludzie nie widzą że pociąg dawno odjechał ze stacji – to odpowiednie powiedzenia. Jaki był jeden z rezultatów Reformacji Protestanckiej? Najwyższym dobrem, jakie Reformacja niewątpliwie osiągnęła, było to, że dała nam, ludziom, Biblię w naszych narodowych językach. Ale Reformacja dała nam również podziały, autonomiczne kościoły.

Katolicyzm rządził Kościołem żelazną ręką przez tysiąc lat. Po Reformacji kościoły powiedziały: koniec z tym, poszczególne zbory będą same decydować (takie przynajmniej było założenie), co jest dla nich najlepsze. Obecnie mamy 45000 denominacji twierdzących, że są chrześcijanami.

Nawet jeśli spojrzeć tylko na Baptystów, mamy 66 różnych odmian tego Kościoła.

(więcej…)

Partykularne odkupienie, część 3

Skuteczność przebłagania

Jedyną rzeczą, która mogła zakryć grzechy ludzi była krew Chrystusa. To przykrycie krwią jest tak kompletne, że Bóg już więcej nie widział ich grzechów. Były ukryte przed Nim. Dlatego Pismo Święte posługuje się przebłaganiem, aby wskazać, że skoro krew byków i kozłów nie mogła ukryć grzechu przed Bogiem, to krew Chrystusa, własnego Syna Bożego, tak całkowicie zakryła grzechy Jego ludu, że Bóg nie mógł ich więcej zobaczyć i Jego gniew został odwrócony.

Izaj. 1:18 Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna.
.
Psalm 103:12 Jak daleko jest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas nasze występki
.
Hebr. 10:4 Niemożliwe jest bowiem, aby krew wołów i kozłów gładziła grzechy.
.
Hebr. 10:14 Jedną bowiem ofiarą uczynił doskonałymi na zawsze tych, którzy są uświęceni.

Rzeczywiście, wszystko, co mógł zobaczyć, to lud bez grzechu, sprawiedliwy i święty, nadający się do życia z Nim w wiecznej społeczności przymierza jako Jego oblubienica. To jest idea przebłagania.

Spróbuj zastosować tę ideę przebłagania do arminiańskiej koncepcji powszechnego odkupienia. Wszystkie grzechy każdego człowieka, który kiedykolwiek żył, są ukryte przed Bożym wzrokiem przez krew Chrystusa. Jak On może wysłać kogokolwiek do piekła? Byłoby niesprawiedliwością najokrutniejszego rodzaju dla Boga posłać do piekła osobę, w której nie widzi grzechu.

Ponadto, jeśli przebłaganie zostało dokonane za wszystkich ludzi głowa za głowę, a gniew Boży został odwrócony od wszystkich, to jak ktoś mógłby doznać tego samego gniewu w piekle? Te słowa są potężnymi słowami, cudownymi słowami, słowami tak ważnymi w Piśmie Świętym, że jeśli mówisz o śmierci Chrystusa dla wszystkich ludzi, niszczysz znaczenie wszystkich czterech słów:

  1. Odkupienia
  2. Pojednania
  3. Zadośćuczynienia
  4. Przebłagania

Pozbawiasz je całej ich mocy. Tak właśnie postępują Arminianie.

(więcej…)

Pochwycenie Kościoła – klasyczna pozycja Reformowana

Źródło rozważania

1 Tes. 4:13-18 . 13. A nie chcę, bracia, abyście byli w niewiedzy co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili jak inni, którzy nie mają nadziei.

14. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, to też tych, którzy zasnęli w Jezusie, Bóg przyprowadzi wraz z nim.

15. Bo to wam mówimy przez słowo Pana, że my, którzy pozostaniemy żywi do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.

16. Gdyż sam Pan z okrzykiem, z głosem archanioła i dźwiękiem trąby Bożej zstąpi z nieba, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi.

17. Potem my, którzy pozostaniemy żywi, razem z nimi będziemy porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana, i tak zawsze będziemy z Panem.

18. Dlatego pocieszajcie się wzajemnie tymi słowami.

W powszechnie panującej popularnej religii przyjęto interpretować powyższy fragment jako dowód pochwycenia Kościoła przed Wielkim Uciskiem (lub w jego trakcie) a na pewno już przed domniemanym fizycznym milenijnym królestwem. Tym samym Chrystus wskrzesza część Kościoła (najwyraźniej pogańską) i przenosi na siedem lat w powietrze, aby po tym czasie wrócić ze wszystkimi na ziemię i panować nad Żydami i ocalałymi poganami, do czasu ostatecznego buntu, po tysiącu lat.

Wtedy to rzekomo nastąpi drugie powtórne przyjście Chrystusa i drugie powszechne wskrzeszenie (tym razem już nie Kościoła, lecz wierzących z milenijnego królestwa, czyli głównie Żydów oraz po części pogan, a także starotestamentowych świętych). Mamy zatem do czynienia z jednym sądem, dwoma powtórnymi powrotami Chrystusa i dwoma masowymi wskrzeszeniami. To bardzo poważny błąd doktrynalny.

Jako Reformowani wierzymy gorąco w pochwycenie Kościoła. Jednakże ważnym jest odpowiedzieć na pytanie: kiedy ono będzie miało miejsce?

(więcej…)

BWW Artykuł 8 – Bóg jest jeden w istocie, jednak rozróżnialny w trzech osobach

Współistotność Ojca, Syna i Ducha

Zgodnie z prawdą i Słowem Bożym, wierzymy tylko w jednego Boga, którego istota jest niezłożona [1] i który istnieje w trzech osobach [2], które są rzeczywiście i prawdziwie wiecznie odróżnione zgodnie z ich nieprzechodnimi właściwościami, a mianowicie: Ojciec, Syn i Duch Święty [3].

  • Ojciec jest przyczyną, źródłem i początkiem wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych [4].
    .
  • Syn jest słowem [5], mądrością [6] i obrazem Ojca [7].
    .
  • Duch Święty jest odwieczną siłą i mocą [8], pochodzący od Ojca i Syna [9].

Jednak Bóg nie jest podzielony na trzy w tym rozróżnieniu, ponieważ Pismo Święte naucza, że chociaż Ojciec i Syn, i Duch Święty posiadają swoją niezależność, i są rozróżnialni pod względem swych właściwości, to jednak w taki sposób, że te trzy osoby są jednym i jedynym Bogiem.

Zatem oczywiste jest, że Ojciec nie jest Synem ani Syn Ojcem i podobnie Duch Święty nie jest ani Ojcem, ani Synem. Jednakże te osoby tak odróżnione nie są rozdzielone ani zmieszane, ponieważ Ojciec nie przyjął ciała ani Duch Święty nie przyjął ciała, a jedynie Syn [10].

Ojciec nigdy nie był bez swego Syna albo Ducha Świętego. A to dlatego, że wszyscy trzej są równie wieczni i tej samej istoty. Nie ma ani pierwszego, ani ostatniego, ponieważ Oni są trójjedyni w prawdzie, mocy, dobroci i miłosierdziu.

(więcej…)

Księga Daniela obroniona, część 7

Historia królestw

Księga Daniela została napisana między 536 a 530 rokiem p.n.e. co jest negowane przez „uczonych” wyższej krytyki tekstu. Zanim przejdziemy do dalszych argumentów obalających mit późnego powstania Księgi Daniela warto zwrócić uwagę na rys historyczny imperium aleksandryjskiego

  1. Diadochowie (tj.„nastepcy”), termin określający dowódców armii Aleksandra Macedońskiego, którzy przejęli władzę w imperium po jego śmierci w 323 roku p.n.e. wkrótce potem wybuchły między nimi wojny o kontrolę nad ziemiami podbitymi przez Aleksandra
    .
  2. Antypater, panujący jako regent Macedonii 321–319 p.n.e.
    .
  3. Kasander, jego syn, rządził w latach 319-317 p.n.e. i zabezpieczył Macedonię i Grecję. Tytuł króla przyjął w 305 r., po tym jak w 310 r. zamordował Aleksandra IV.
    .
  4. Licymach otrzymał pieczę nad Tracją w 323 p.n.e, a nad Azją Mniejszą w 301 r., przyjmując tytuł króla w 305 r. p.n.e.
    .
  5. Ptolemeusz przejął władzę nad Egiptem w 323 r. p.n.e.; po 301 r. p.n.e. zajął także Fenicję, a w 294 r. p.n.e. ponownie podbił Cypr. W 305 r. przyjął także tytuł króla, w 288 r. wypędził Demetriusza Poliorcetesa z Macedonii, a zmarł w 281 r. p.n.e.
    .
  6. Seleukos I niezależny król Babilonu w 311 p.n.e., w 302 r. p.n.e. podbił kraj aż po rzekę Indus – zmarł w 281 r.
    .
  7. Perdikkas służył wcześniej jako regent imperium od 323 do 321 r. p.n.e.
    .
  8. Antygon I objął stanowisko regenta w 320, walczył z Eumenesem, zabijając go w 316 p.n.e. a następnie przejął kontrolę nad całą Azją. Zginął w 301 w bitwie pod Issus.
    .
  9. Demetriusz Poliorketes pokonał Ptolemeusza na Cyprze w 306 p.n.e. (chociaż później podbił go Ptolemeusz). Demetriusz ledwo uniknął własnej klęski w bitwie pod Ipsus w 301 p.n.e.

Podsumowując, należy więc rozumieć, że przed powstaniem tych czterech królestw starano się utrzymać imperium aleksandryjskie w całości. Najpierw na regenta wybrano Perdikkasa, ale zmarł on w 321 r. p.n.e. Po nim nastał Antygonus I, który pokonał króla Pergamum Eumenesa, zabijając go w 316 r. p.n.e., a następnie wziął pod swoją kontrolę całą Azję. Ostatecznie jednak Antygonus i jego syn, Demetriusz Poliorcetes, zostali pokonani przez wojska Antypatera, Licyniusza i Seleucusa w bitwie pod Ipsus w 301 r. p.n.e.

Wtedy to, wraz z Ptolemeuszem, każdy z nich mógł ubiegać się o tytuł króla i utrzymać oddzielne królestwo.

(więcej…)

Doktryna suwerennego potępienia

Naturalna reakcja upadłego umysłu

1 Kor. 2:12-14  12. My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane.13. A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe. 14. Lecz cielesny człowiek nie pojmuje (gr. οὐ δέχεται ou dechetai – nie akceptuje) tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.

Jest coś związanego z Bożym wiecznym dekretem predestynacji, a szczególnie dekretem potępienia, który wydaje się natychmiast wzbudzać gniew człowieka. Wspomnij o elekcji lub potępieniu, a człowiek zatyka uszy. Wyślij mu materiał na taki temat, a zwróci go z kwaśnym komentarzem: „Nie chcę takich rzeczy w mojej skrzynce pocztowej”. Nawet Jan Kalwin, który był znanym Reformatorem i orędownikiem prawdy o predestynacji, nazwał potępienie „tym straszliwym dekretem” (choć nie jest to dokładne tłumaczenie jego twierdzenia).

Dlaczego istnieje tak wielki sprzeciw wobec dekretów Boga o elekcji i reprobacji? Czy może powodem sprzeciwu wobec tej prawdy, jest fakt, że szczególnie wysławia ona samego Najwyższego Boga i uczy, że człowiek jest tylko stworzeniem?

Prawda predestynacji stawia człowieka na właściwym miejscu. Czyż nie dlatego człowiek tak mocno się jej sprzeciwia?

(więcej…)

Wylewanie dziecka z charyzmatyczną kąpielą, część 5

Przedmowa

Przysłów 18:2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.

Zielonoświątkowcy są pozbawieni nie tylko umiejętności czytania Pisma Świętego ze zrozumieniem, ale także fundamentalnej zdolności odróżniania rzeczywistości od wytworów ich serc, fantazji jakie rodzą się w ich upadłych umysłach. Żyjąc w złudzeniu nie zwracają uwagi nawet na podstawowe biblijne argumenty strony przeciwnej. Posłuchajmy wypowiedzi zdaje się jednego z najbardziej rozpoznawalnych zwodzicieli polskiej sceny charyzmatycznej:

„Dwa lata temu w czasie nabożeństwa w Grecji wygłosiłem proroctwo, a zwykle tego nie robię, które pół roku później się wypełniło co do joty. Bóg dał mi dar rozróżniania duchów i choć czasami tego nie akceptuję, Bóg pokazuje mi kim kto jest. Bóg obdarował mnie darem języków i jest on bardzo pomocny w osobistej modlitwie. Na jednym z naszych zborowych wyjazdów byłem świadkiem jak funkcjonuje dar wykładania języków i to w sposób, który rzucił na kolana. Mógłbym tak długo jeszcze pisać i przywoływać wiele spektakularnych przykładów działania duchowych darów w kościele […] Nie wierzysz, że dary duchowe są aktywne w kościele i twierdzisz, że przeminęły? Dopóki nie uczynisz ze swojego przekonania obowiązującej doktryny, a jakże teologicznej, masz moją przyjaźń, braterstwo i miłość. Jeśli jednak stworzysz taką doktrynę, to zgodnie z Biblią nie podam ci ręki, ponieważ niszczysz Kościół Jezusa. Amen!” – Andrzej Cyrikas

Warto zastanowić się chwilę nad implikacjami powyższego wywodu.

(więcej…)

BWW Artykuł 7 – Wystarczalność Pisma Świętego jako jedynego autorytetu w sprawach wiary

Jedyny autorytet

Wierzymy, że to Pismo Święte zawiera całą wolę Bożą i że odpowiednio naucza wszystkiego, co jest potrzebne człowiekowi do zbawienia [1]. Skoro dokładnie opisuje sposób, w jaki powinniśmy czcić Boga, nie wolno nikomu, choćby był nawet apostołem, nauczać odmiennie [2] od nauki Pisma – choćby to był nawet anioł z nieba, jak powiedział apostoł Paweł [3]. Skoro zakazano dodawania lub ujmowania treści Bożego Słowa [4], zatem nauki w nim zawarte są doskonałe i kompletne pod każdym względem.

  • Nie możemy też przyznać żadnym ludzkim pismom, choćby ich autorzy byli najbardziej pobożni, podobnego znaczenia co Pismu Świętemu [5].
    .
  • Nie możemy też uznać żadnego zwyczaju, opinii większości, spuścizny starożytności albo dziedzictwa czasu i ludzkości bądź soborów, dekretów lub ustaw na równi z prawdą Bożą [6], gdyż jest ona ponad wszystkim i ponieważ każdy człowiek jest ze swej natury kłamcą [7] – marniejszym niż sama marność.

Dlatego kategorycznie odrzucamy wszystko to, co nie zgadza się z tym nieomylnym standardem [8], jak nas pouczają apostołowie: badajcie duchy, czy są z Boga [9]. I na innym miejscu: Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu [10].

(więcej…)

Przymierze z Adamem

Pierwsze przymierze

Przymierze Boże zostało najpierw zawarte z Adamem. Oznacza to, że Bóg najpierw objawił Adamowi w Raju błogosławieństwa Swojego życia przymierza, zanim ten upadł. Kiedy Bóg stworzył niebo i ziemię, stworzył piękny ogród na wschodzie Edenu, znany w Piśmie Świętym i przez wszystkie czasy jako pierwszy Raj. W tym pięknym ogrodzie Bóg umieścił człowieka.

1 Mojż. 2:8, 15 PAN Bóg zasadził też ogród w Edenie, na wschodzie, i umieścił tam człowieka, którego ukształtował  PAN Bóg wziął więc człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł.

Człowiek był najwyższym ze wszystkich stworzeń Bożych. Nie tylko został stworzony z prochu ziemi, ale Bóg tchnął w jego nozdrza dech życia. I przez ten twórczy akt Boga

1 Mojż. 2:7 człowiek stał się duszą żyjącą

(więcej…)

Jedyny Suweren całego stworzenia

Soli Deo gloria!

Kol. 1:17

16. Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.

17. On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu.

18. On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy;

Nie bez powodu Apostoł wskazuje na Syna Bożego, jako istniejącego przed wszelkim stworzeniem oraz przyczynę istnienia wszelkiego stworzenia bez wyjątku (Hebr. 1:3; 2 Piotra 3:5, 7). Tym samym identyfikuje Go, jako Boga Jahwe (Izaj. 44:24). Dowodzi, iż jest On Stworzycielem wszechrzeczy, wszystkiego co widzialne i niewidzialne:

Syn nie tylko jest Stworzycielem, ale też doskonałą reprezentacją Boga w ciele (Kol. 1:14-15), ponieważ jest współistotny Ojcu. To zamyka usta wszelkim spekulacjom godzącym w Jego istotę. Objawiona przez Boga prawda nie przypadkowo została umieszczona już w pierwszych wersach listu. Niczym grom z jasnego nieba uderzyła w koncepcję demiurga, fundament protognostyckiej, gotowej do zniszczenia chrześcijaństwa herezji, rozbijając jej filozoficzną „integralność” w drobny pył.

(więcej…)

Księga Daniela obroniona, część 6

Argumenty teologiczne podawane w celu wykazania rzekomej późnej daty Daniela

Przeciwnicy Boga podważają Daniela jako autora Księgi Daniela twierdząc, że została ona napisana o wiele później niż w roku 536 – 530 przed Chrystusem. Podają oni znacznie późniejszą datę (około II wieku przed naszą erą) tym samym odzierając Księgę Daniela z proroctw i co za tym idzie z natchnienia Ducha (2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:21).

Zwolennicy teorii Machabejskiej zwyczajowo kładą wielki nacisk na rzekomy rozwój lub ewolucję myśli religijnej narodu izraelskiego. Wskazują oni na motywy i akcenty w Księdze Daniela, które według nich są podobne do tych, które charakteryzują literaturę apokryficzną okresu międzytestamentalnego (takie dzieła jak Księga Enocha i Testament Dwunastu Patriarchów, a nawet takie księgi apokryfów jak Tobiasz i Zuzanna).

(więcej…)

BWW Artykuły 4-6 – kanon i apokryfy

Artykuł 4 Kanoniczne księgi Pisma Świętego

Wierzymy, że Pismo Święte zostało zawarte w dwóch księgach, a mianowicie w Starym i Nowym Testamencie, które są kanoniczne i niepodważalne. Kościół Boży nazywa je następująco:
.

Stary Testament

Księgami Starego Testamentu jest pięć ksiąg Mojżesza, a mianowicie:

1. Rodzaju,
2. Wyjścia,
3. Kapłańska,
4. Liczb,
5. Powtórzonego Prawa;

(więcej…)

William Tyndale, wiatr Reformacji

Papieskie miłosierdzie

Łuk. 11:49 Dlatego też mądrość Boża powiedziała: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich będą zabijać i prześladować;

488 lat temuzostał zdradzony a następnie brutalnie zamordowany mąż Boży o lwim sercu. Jaka była jego zbrodnia? Uważał, że tylko Biblia powinna być jedynym autorytetem nad kościołem i że każdy chrześcijanin powinien mieć kopię Biblii do samodzielnego czytania.

Opierając się na tym naglącym przekonaniu, William Tyndale (1494 – † 6 października 1536) natychmiast zaczął tłumaczyć Pismo Święte z oryginalnego języka greckiego na język zwykłego człowieka, czyli na angielski. Za tę pracę był bardzo prześladowany. Groził mu na co dzień kościół katolicki. I ostatecznie musiał spędzić resztę życia niczym przestępca, tłumacząc w tym czasie Słowo Boże.

(więcej…)

Remedium na gnijącą religię

Wezwanie do reformy

1 Tym. 5:8 A jeśli ktoś nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, ten wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.

Ze względu na was, drodzy Przyjaciele, ośmielam się ponownie pojawić na scenie publicznej, aby być waszym wiernym obserwatorem, aby zachęcić was do wypełniania waszych obowiązków i promować dzieło Boże w waszych duszach i uwielbienie Boga w waszych rodzinach. I nie wiem, jak pastor może lepiej wykorzystać swój czas, naukę i pióro (obok przekonania i nawrócenia poszczególnych dusz), niż przez narzucanie gospodarzom troski o dusze znajdujące się pod ich opieką.

Ma to bezpośrednią tendencję do reformacji publicznej. Religia zaczyna się w jednostkach i przechodzi na krewnych, mniejsze sfery pokrewieństwa tworzą większe: kościoły i wspólnoty składają się z rodzin.

(więcej…)

Żmije w pieluchach

Co z tymi dziećmi?

Mat. 21:15-16 15. A gdy naczelni kapłani i uczeni w Piśmie zobaczyli cuda, które czynił, i dzieci wołające w świątyni: Hosanna Synowi Dawida, rozgniewali się. 16. I zapytali go: Słyszysz, co one mówią? A Jezus im odpowiedział: Tak. Czy nigdy nie czytaliście: Przez usta niemowląt i ssących przygotowałeś sobie chwałę?

Powszechnie przyjęta pozycja co do dzieci, które nie osiągnęły wieku dojrzałości intelektualnej (która różnie jest definiowana w zależności od kraju pochodzenia a nawet płci, dziewczynki dojrzewają wcześniej od chłopców) odrzuca ich zbawienie. Proponenci tej nauki twierdzą stanowczo, iż do zbawienia niezbędna jest wiara, zatem mały człowiek nie mogąc zrozumieć przekazu Ewangelii siłą rzeczy nie może być odrodzony. Posłuchajmy świadectwa pewnego kaznodzieji:

„Przypomina mi się czas, w którym widziałem kobietę z pięcioletnią córką, która rozmawiała o swojej wierze chrześcijańskiej. Ta mała dziewczynka powiedziała mamie: „Kocham Jezusa”, a matka odpowiedziała: „Nie, nie kochasz. Nie jesteś wystarczająco dorosłaźródło

Wyraźnym warunkiem odrodzenia jest dojrzałość, a dokładniej rzecz ujmując – bliżej nieokreślona dojrzałość, subiektwynie rozpoznawana przez rodzica, czy też, ujmując to nieco szerzej, lokalną społeczność wierzących. Stąd wynika całkowity brak pewności co do duchowego życia dzieci osób wierzących. Podsumować to można w następujący sposób:

„Skąd można wiedzieć, czy twoje dziecko jest zbawione? Nie możnaTodd Friel, źródło

(więcej…)

BWW Artykuł 3 – Zapisane Słowo Boże

Zapisane Słowo Boże

Wyznajemy, że to Słowo Boże nie było posłane ani nie przychodziło z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym, jak to ujął Apostoł Piotr [1]. Później Bóg, w swojej szczególnej trosce o nas i o nasze zbawienie, nakazał swoim sługom – Prorokom [2] i Apostołom [3] – spisanie Jego objawionego Słowa; sam natomiast zapisał swoim palcem dwie tablice Prawa [4].

Dlatego nazywamy te pisma świętymi i bożymi księgami.

(więcej…)