utworzone przez Reformowani | maj 9, 2022 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia reformowana
Niebezpieczna doktryna
Jan 3:36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.
Istnieje bardzo niebezpieczne tendencja naginania znaczenia Słowa Bożego w celu zaprzęgnięcia tekstu do obrony słusznej sprawy lecz przy pomocy złych środków, tj. źle rozłożonego Pisma.
Oczywistym i praktycznym powodem unikania tej praktyki jest groźba kompromitacji argumentu przez biegłego w egzegezie adwersarza i tym samym osłabienie sprawy, jeśli nawet nie całkowita porażka. Jednak ważniejszym powodem jest ludzka odpowiedzialność człowieka przed Bogiem. Czytamy iż
- Znaczenia tekstu nie wolno fałszować (2 Kor. 2:17; 4:2; 6:7; 1 Tes. 2:3) oraz
.
- Słowo należy właściwie rozkładać (1 Tym.. 4:6; 2 Tym. 2:15; 1 Tes. 2:4; Przysłów 3:6; Mal. 2:7).
I tak o ile słuszną sprawą jest zwalczanie promowanej przez Johna MacArthura legalistycznej herezji „zbawienia panującego Pana” (ang. Lordship salvation), gdzie dobre uczynki przeniesione zostały ze sfery uświęcenia do sfery soteriologicznej (wystarczy przeczytać komentarz MacArthura do Jakuba 4:7-10) o tyle negacja herezji w oparciu o błąd doktrynalny hiper-kalwinizmu jest nie mniejszym złem niż pierwotny błąd:
„Zdezorientowany człowiek nie wie, że Boży gniew jest nieodwołalnie zarezerwowany wyłącznie dla osób przeznaczonych na potępienie (Przysłów 16:4), podczas gdy osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem. Zamiast tego zawsze byli kochani przez Boga przez wszystkie wieki… niezmiennie (Jer. 31:3) i bezwarunkowo (Rzym. 5:8)”
Teza hiper-kalwinistów jest następująca: wybrani do zbawienia nigdy nie podlegali Bożemu gniewowi i zawsze byli kochani przez Boga niezmiennie i bezwarunkowo. O ile supozycja ta zawiera pewne elementy prawdy, przedstawia mimo wszystko niepełny a przez to fałszywy obraz rzeczy.
Czy rzeczywiście osoby wybrane do zbawienia nigdy nie były pod Bożym gniewem? Mówiąc delikatnie, nie jest to biblijna prawda a twierdzenie takie nigdy nie było pozycją Reformowaną.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 6, 2022 | Teologia systematyczna
Porządek wyborów
Wierzymy, że sługi Bożego Słowa, starsi i diakoni powinni być wybierani do sprawowania odpowiednich urzędów na drodze sprawiedliwego wyboru Kościoła, który będzie wzywał imienia Pana, i w takim porządku, jak uczy Słowo Boże.
1 Tym. 5:22 Rąk na nikogo pospiesznie nie wkładaj ani nie bądź uczestnikiem cudzych grzechów. Siebie samego zachowaj czystym.
.
Dzieje. 6:3 Upatrzcie więc, bracia, spośród siebie siedmiu mężczyzn, mających dobre świadectwo, pełnych Ducha Świętego i mądrości, którym zlecimy tę sprawę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 5, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Interesująca kwestia
Mat. 11:28 Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, i ja wam dam odpoczynek.
Czyż w powyższym tekście Chrystus nie oferuje łaskawie odpoczynku i zbawienia „wszystkim, którzy pracują i są obciążeni”? Czyż nie wszyscy nienawróceni pasują do tego opisu (zarówno wybrani jak i potępieni) ? Czyż nie wszyscy doświadczają bolesnego pragnienia, brzemienia i przygniatającego ciężaru, powstałego w wyniku ich grzechu?
Kain tego doświadczał
1 Mojż. 4:13 Wtedy Kain powiedział do PANA: Zbyt ciężka jest moja kara, bym mógł ją znieść.
Judasz Iskariota także
Mat. 27:4 Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną.
Czyż Chrystus łaskawie nie woła i mówi do wszystkich: „Przyjdź do mnie”, obiecując wszystkim odpocząć… „jeśli tylko przyjdą do Niego!”?
Nie. Poniżej argumenty
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 4, 2022 | Charyzmania
Wstęp
Mat. 7:18 Nie może dobre drzewo wydawać złych owoców ani złe drzewo wydawać dobrych owoców.
Po przyjrzeniu się „trzem falom pentekostalizmu„w XX wieku do chwili obecnej, a mianowicie zielonoświątkowcom, charyzmatykom i neo-charyzmatykom, musimy teraz zadać takie pytania, jak:
- czy inne grupy przed nimi miały podobne poglądy?
.
- Jakie były tendencje i rozwój tych ruchów?
.
- Jaka była pozycja teologiczna tych, którzy się im sprzeciwiali?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | maj 3, 2022 | Teologia historyczna
Krótki życiorys
Cyprian z Kartaginy (210 – † 258 A.D.) zwany też Caecilius Cyprianus, Thascius z pochodzenia był Berberem i urodził się w bogatej rodzinie, prawdopodobnie w Kartaginie, gdzie też otrzymał klasyczne wykształcenie. Po nawróceniu na chrześcijaństwo i chrzcie w 245 roku rozdał część swojego majątku ubogim.
Wkrótce po chrzcie został diakonem, nastepnie kapłanem by w 248 roku zostać biskupem Kartaginy co wzbudziło zazdrość duchownych o większym stażu. Opozycja towarzyszyła mu przez całe życie.
Cyprian posiadał silne umiejętności duszpasterskie zaś jego stanowcze postępowanie podczas schizmy Nowacjan i wybuchu epidemii dżumy Cypriana (nazwana jego imieniem ze względu na jego opis), a ostateczne męczeństwo w Kartaginie ugruntowało jego reputację jako prawowiernego chrześcijanina.
W pierwszych dniach swego nawrócenia napisał Epistola ad Donatum de gratia Dei i Testimoniorum Libri III, które ściśle trzymają się wzorów Tertuliana, które wpłynęły na jego styl i myślenie. Cyprian opisał swoje nawrócenie i chrzest następującymi słowami:
„Kiedy jeszcze leżałem w ciemności i ponurej nocy, uważałem to za niezmiernie trudne i wymagające, aby czynić to, co mi podpowiada miłosierdzie Boże…. Sam byłem spętany niezliczonymi błędami mojego poprzedniego życia, co do których nie wierzyłem, że mógłbym zostać od nich uwolniony, więc byłem skłonny pogodzić się z moimi wadami i pobłażać moim grzechom… Ale potem, z pomocą wody nowego narodzenia, plamy mojego poprzedniego życia zostały zmyte, a światło z góry, pogodne i czyste, wlało się w moje pojednane serce… powtórne narodziny uczyniły mnie nowym człowiekiem. Potem, w cudowny sposób, wszelkie wątpliwości zaczęły znikać…. Jasno zrozumiałem, że to, co najpierw żyło we mnie, zniewolone przez przywary cielesne, było ziemskie i że to, co Duch Święty uczynił we mnie, było boskie i niebiańskie”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2022 | Ekumenizm
utworzone przez Reformowani | kwi 29, 2022 | Teologia systematyczna
Pastorzy-nauczyciele
Wierzymy, że prawdziwy Kościół musi być zarządzany przez duchowy ustrój, który nasz Pan ustanowił w swoim Słowie, a mianowicie: że potrzeba mu sług czy pastorów, którzy będą wykładali Słowo Boże i sprawowali sakramenty
Efez. 4:11 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami;
.
1 Kor. 4:1-2 1. Niech więc każdy uważa nas za sługi Chrystusa i szafarzy tajemnic Boga. 2. A od szafarzy wymaga się, aby każdy z nich okazał się wierny.
.
2 Kor. 5:20 Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał was przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.
.
Jan 20:23 Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane.
.
Dzieje. 26:17-18 17. Wybawię cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam; 18. Dla otworzenia ich oczu, aby odwrócić ich od ciemności do światła, od mocy szatana do Boga, aby otrzymali przebaczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie.
.
Łuk. 10:16 Kto was słucha, mnie słucha, a kto wami gardzi, mną gardzi. Kto zaś mną gardzi, gardzi tym, który mnie posłał.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 28, 2022 | Chrześcijańska moralność
Trzecia obiekcja: co do podstawy wybrania
Rzym. 9:10-13 10. A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego mężczyzny, naszego ojca Izaaka; 11. Gdy dzieci jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje; 12. Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu 13. Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
Elekcja (przeznaczenie do zbawienia) i koniecznie jej towarzysząca doktryna Reprobacji (przeznaczenie na potępienei) stanowią dwie składowe znienawidzonej przez nieodrodzonych ludzi doktryny Predestynacji.
Predestynacja jest związana z doktryną ograniczonego (co do zakresu, lecz nie co do skuteczności czyli celu!) odkupienia, która uczy czterech rzeczy:
- że śmierć Chrystusa jest przebłaganiem za grzech
.
- że to przebłaganie skutecznie osiąga cel, tj. wszyscy ci, za których Chrystus umarł, są naprawdę i całkowicie zbawieni i idą do nieba;
.
- że Chrystus umarł tylko za konkretne osoby a nie za każdą pojedynczą osobę, która żyła lub będzie żyć;
.
- że te konkretne osoby, za które Chrystus umarł, są wybrańcami, czyli tymi, których Bóg wybrał w wieczności, aby byli Jego ludem
W poprzednich częściach artykułu obalone zostały dwa ataki skierowane w świętą doktrynę Predestynacji: zakres Predestynacji (gdzie herezja odrzuca jej osobowy charakter) oraz cel Elekcji (tu heretycy twierdzą iż wybranie jest nie do zbawienia lecz do teokratycznych przywilejów). Oba zarzuty zostały obalone.
Czas na rozważenie trzeciego, którym jest atak w podstawę wybrania. Według Arminian dramatycznie broniących swojego błędnego przekonania o uniwersalnym zadośćuczynieniu predestynacja owszem, ma charakter duchowy, jednakże podstawa wybrania jest warukowa i zależna od uprzedniej wiary / niewiary człowieka.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 27, 2022 | Historia chrześcijaństwa
Interes musi się kręcić
Dzieje 8:20 I powiedział mu Piotr: Niech zginą z tobą twoje pieniądze, bo sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze.
W 1517 roku dpusty ogarniały cały kraj, a John Diezel, czyli Tetzel, dzierżył sztandar Kościoła rzymskiego. Wstąpił do zakonu dominikanów, uzyskał stopień licencjata w 1487 r. i otrzymał liczne odznaczenia za swoją pracę na rzecz Kościoła rzymskiego. Był jednym z głównych handlarzy odpustów i uważał je za drogocenne dary Boga na ziemi.
Tetzel miał wzór, za którym podążał za każdym razem, gdy wchodził do miasta, aby sprzedawać odpusty. Grał na sercach ludzi, jak również na ich przesądach i ignorancji. Oddziaływał zarówno na wzrok, jak i na mowę. Tym, którzy kupią odpust na budowę Bazyliki św. Piotra, obiecał cztery łaski:
- Pełne przebaczenie każdego grzechu,
.
- Prawo wyboru spowiednika, gdy śmierć się zbliżała
.
- Uczestniczenie we wszystkich błogosławieństwach i dziełach Kościoła katolickiego
.
- Odkupienie dusz, które były w czyśćcu
Kupujący odpusty wrzucali pieniądze do skrzyni. Nikomu nie wolno było zabrać pieniędzy, aby ręka odbiorcy nie okazała się niewierna. Kupującemu wręczano certyfikat rozgrzeszenia i „wybaczono” grzechy. Niektórzy historycy odnotowują, że zarządzający skrzynią pieniędzy często wydawali ją w tawernach, kasynach i miejscach „chorej sławy”.
A bezpieczeństwo skarbony zostało podzielone między trzech mężczyzn, którzy mieli trzy klucze, a jednym z nich był Tetzel.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 26, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Podstawa rozważania
1 Kor. 15:29 Bo inaczej co zrobią ci, którzy przyjmują chrzest za zmarłych? Jeśli umarli w ogóle nie są wskrzeszani, po co przyjmują chrzest za zmarłych?
Na przestrzeni wieków religijne akty ocierające się o nekromancję wdzierały się do nominalnego „kościoła” by pod pozorem wspólnoty nazwy, czyli pod płaszczem chrześcijaństwa, nie tylko bluźnić Chrystusowi drwiąc z Jego Prawa (3 Mojż. 19:31; 5 Mojż. 18:10-11) ale także umacniać siły ciemności w kultach nad którymi stanowczo panują. I tak w wielkim skrócie w odstępczych religiach zauważamy istotne wpływy tej demonicznej nauki (1 Tym. 4:1):
- rzymskokatolickie modlitwy do zmarłych i o zmarłych, dawniej też tzw. „danse macabre” czyli korowód ludzi z kościotrupem na czele
.
- zielonoświątkowe odwiedzanie grobów „wielkich proroków i prorokiń” w celu „wysysania namaszczenia” – praktykowane prze Benny Hinna i sektę Betel z Redning w Kaliforni
.
- mormoński chrzest zastępczy gdzie żywy wyznawca tego kultu działając jako pełnomocnik, przyjmuje chrzest przez zanurzenie w imieniu zmarłej osoby tej samej płci
Pismo Święte jest na tyle czytelne, że umożliwia nam właściwe zrozumienie nawet największych Bożych tajemnic (Marek 13:14; 2 Kor. 1:13; Efez. 3:4; 5:17), choć skażeni neo-ortodoksją pseudoreformowani kaznodzieje de facto przecząc formalnej wystarczalności Słowa Bożego przekonują, że odczytanie pierwotnego znaczenia frazy „chrzest za umarłych” jest niemożliwie:
„Uważny i uczciwy interpretator może przeanalizować kilkadziesiąt proponowanych interpretacji, a mimo to nie może być dogmatycznym co do znaczenia tego tekstu.” – John MacArthur, źródło
Czy Apostoł wprowadzał nowy dogmat chrztu zastępczego w miejsce osób zmarłych? A może powołując się na pozabiblijną i heretycką praktykę starał się udowodnić prawdę o zmartwychwstaniu?
Nie podążając za niewiedzą skupmy naszą uwagę na biblijnych faktach aby uczciwie rozważyć co oznacza kontrowersyjna fraza „chrzest za zmarłych”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 25, 2022 | Herezja Remonstrancji
Kobiety głoszące kazania
1 Tym. 2:12 Nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani mieć władzy nad mężczyzną, lecz aby trwała w cichości.
W latach sześćdziesiątych XVII wieku wbrew zakazowi Pisma Świętego (1 Kor. 14:34-35; 1 Tym. 2:11-14; Obj. 2:20-23) kobiety metodystów zaczęły głosić kazania (s. 159-160), a Wesley wyznaczył im zasady (s. 167).
.
Sarah Crosby
„przemierzała prawie 1000 mil rocznie, przemawiając na ponad 200 publicznych spotkaniach i 600 spotkaniach klasowych lub zespołowych” (s. 175).
Mary Bosanquet
Kolejna kobieta kaznodzieja,
„poślubiła w 1781 roku bliskiego przyjaciela i obrońcę Wesleya, Johna Fletchera, i para działała praktycznie jako wspólni kaznodzieje w jego parafii Madeley” (s. 190).
Jak mówi Tomkins, Wesley „był pragmatykiem”; to był „jego najgłębszy instynkt” (s. 160). Pamiętajmy też, że kiedy Wesley był chłopcem, jego matka, Zuzanna
„prowadziła modlitwy i dyskusje oraz czytała kazania” i opowiadania o misjach 200 członkom – w tym mężczyznom – zgromadzenia swojego męża Samuela w ich zatłoczonej plebanii w niedzielne popołudnia, gdy ten wyjeżdżał na konwokację (s. 16).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 22, 2022 | Teologia systematyczna
Święte zgromadzenie
Wierzymy, że skoro to święte zgromadzenie jest zebraniem tych, którzy są zbawieni, a poza nim zbawienia nie ma [1], to nikt – niezależnie od jego stanu czy uwarunkowań – nie powinien od niego odłączyć się, aby być samemu [2]
[1] Kościół zgromadzeniem zbawionych
1 Piotra 3:20 Niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego raz oczekiwała Boża cierpliwość, kiedy budowano arkę, w której niewiele, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
.
Joel 2:32 I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia PANA, zostanie wybawiony, bo na górze Syjon i w Jerozolimie będzie wybawienie, jak powiedział PAN, to jest w resztkach, które PAN powoła.
[2] Konieczność oddzielenia od świata
Dzieje 2:40 W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał ich: Ratujcie się od tego przewrotnego pokolenia.
.
Izaj. 52:11 Odstąpcie, odstąpcie, wyjdźcie stamtąd, nieczystego nie dotykajcie; wyjdźcie spośród niego; oczyśćcie się, wy, którzy nosicie naczynia PANA.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 21, 2022 | Charyzmania
Gdy szaleństwo staje się normą…
Mat. 24:24 Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy i będą czynić wielkie znaki i cuda, żeby zwieść, o ile można, nawet wybranych.
Pentekostalizm jest w naszych czasach bardzo znaczącym ruchem religijnym. Szacuje się, że w roku 2022 na świecie liczba odnowicieli, jak wspólnie nazywani są zielonoświątkowcy, charyzmatycy i neocharyzmatycy, wynosiła 656 000 000, czyli grubo ponad pół miliarda ludzi. [1] Innymi słowy, około jednej dwunastej populacji planety w 2022 roku stanowili zielonoświątkowcy, charyzmatycy lub neocharyzmatycy.
Powszechnie uważa się, że jest to najszybciej rozwijający się sektor chrześcijaństwa. Pewien historyk Kościoła nazwał nawet charyzmatyków
„najszybciej rozwijającą się formą chrześcijaństwa w historii”. [2]
Co więcej, co być może jest najbardziej niepokojące, zmienia się również postrzeganie charyzmatyków i ich poglądów ze strony wielu Protestantów, Kalwinistów i Reformowanych. Kiedyś nazywano ich „świętymi turlaczami”, którzy istnieli na szalonych obrzeżach chrześcijaństwa. Ale teraz oto oni stali się wiernymi braćmi i siostrami w Jezusie Chrystusie!
„Tak”, wielu powie, „mamy z nimi różnice, ale możemy współpracować z zielonoświątkowcami, charyzmatykami i neo-charyzmatykami i możemy się od nich wiele nauczyć”.
Ten artykuł jest ostrzeżeniem i dotyczy bardzo dużego i szybko rozwijającego się ruchu, który w dzisiejszych czasach staje się coraz bardziej akceptowany przez wielu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 20, 2022 | Egzegezy, Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym, Zgubna droga
Wężowy syk
1 Mojż. 1:2 A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami.
W rezultacie działań jezuickiej agendy protestantyzm został rozbity w teologiczny pył. Niewielka zmiana paradygmatu, zdawałoby się drobne zaledwie naruszenie struktury logicznej sposobu działania Boga Wszechmocnego stało się przyczyną eksplozji fałszywych nauk bewzględnie i systematycznie niszczących chrześcijaństwo, czy też raczej to, co z niego obecnie pozostało.
Cała kwestia rozbija się o niebiblijną doktrynę wolnej woli człowieka, którą wrogowie Chrystusa, kopiując pelagiańskie standardy, dzięki zabiegom Jakuba Arminiusza a nastepnie Johna Wesleya ostatecznie przemycili do teologii protestanckiej.
W nauczaniu chrześcijańskim Bóg nie tylko wie wszystko ale też determinuje całą rzeczywistość (Izaj. 14:24; 25:1; 45:11; 46:9-10; 48:3; Kazn. 3:14; Psalm 33:11; Dzieje 15:18). Koncepcja przeciwna jest niemal identyczna, z tą jedną różnicą, że Bóg przecząc sam sobie (Izaj. 40:13-14; Rzym. 11:34; 1 Kor. 2:16) czyni wszystko w oparciu o ludzką wolną wolę i jej suwerenne wybory. Tym samym odrzucając biblijną perspektywę Bóg został zdetronizowany, a Jego miejsce zajął człowiek eksponujący rozum jako zdolny do odnajdywania duchowej prawdy.
I do czego to doprowadziło? Otóż „wytrenowany” w gramatyce hebrajskiej, upadły umysł domorosłego „teologa” Ducha Świętego uznał za kobietę obnażając tym samym swoje szaleństwo, ciemność i degenerację:
„czy zdajecie sobie sprawę z tego, że gramatyka hebrajska po przez czasowniki – to w jakiej formie/rodzaju (męskim bądź żeńskim) zostały one zapisane pierwotnie w świętych zwojach, oczywiście w odniesieniu do tytułowych zwrotów objawiają skrzętnie skrywane pokłady prawdy o tym kim jest (a przynajmniej kim może być) „Duch Święty” ?! […] w ogromnym skrócie jako forma zapowiedzi tego co będę wam pokazywał wiedzcie już, że pierwszym takim miejscem w Biblii gdzie występuje forma żeńska czasownika odnosząca się do podmiotu którym jest „Duch Boży ” – RUACH ELOHIM רוח אלהים jest drugi werset biblijny, a zatem fragment ten powinien brzmieć … DuchA Boża/Bóg UNOSIŁA SIĘ nad wodami … ” – Szymon Bogunia, Gramatyczne dowody na żeńskość Duchy Świętej
Czy rzeczywiście Duch Święty jest kobietą? Zaprzeczamy stanowczo tej herezji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 19, 2022 | Herezja Remonstrancji
Kult heretyka
W 24 krótkich rozdziałach Stephen Tomkins przedstawił nam interesujący i czytelny życiorys heretyka Johna Wesleya (1703-1791). Książka ta jest tym bardziej wartościowa, że została napisana przez osobę, która sympatyzuje z Wesleyem i jego „ewangelią” wolnej woli człowieka. Wesley był człowiekiem niezwykłym w każdym calu,
„człowiekiem o rzadkich zdolnościach, pasji i zaangażowaniu oraz wyjątkowej energii” (s. 199)
W ciągu 87 lat swojego życia przejechał ponad 250 tys. mil, aby wygłosić ponad 40 tys. kazań (s. 199). Był człowiekiem o nieposkromionej woli, który wstawał o 4 rano każdego dnia i stawiał czoła niepogodzie i wrogim tłumom.
Ze zdumieniem czyta się o jego ucieczkach przed rozwścieczonym tłumem (s. 110-120). Tomkins pisze, że w ostatnich latach życia był powszechnie przyjmowany z „czcią”; w istocie był
„niemal skarbem narodowym” (s. 183).
W 1790 roku w Stanach Zjednoczonych było 61 811 metodystów, a w Wielkiej Brytanii 71 463 (s. 190). Dzisiaj na całym świecie jest około 33 milionów metodystów. W 2003 r. przypadała 300 rocznica urodzin Wesleya i z całego świata napływały pochwały, a niektóre z najbardziej wylewnych pochodziły od rzekomych kalwinistów.
Czy zatem John Wesley był wiernym sługą Boga, oddanym i pochłoniętym sprawą Jezusa Chrystusa?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 15, 2022 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Prosty, logiczny przekaz
Izaj. 1:18 Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna.
Ewangelia jest najbardziej rozsądnym i logicznym przesłaniem, jakie lud Boży kiedykolwiek słyszał w swoim życiu. Ewangelia, której używa Duch Boży, jest przesłaniem
- jasnym,
- godnym zaufania,
- popartym obietnicami Boga, który nie może kłamać,
- opartym na niezmiennej, absolutnej prawdzie,
- która jest używana do faktycznego nawrócenia duszy
Duch przekonuje wybranych o doktrynalnych prawdach Ewangelii, a nawrócony grzesznik teraz rozumie i kocha prawdę, a jego pewność zbawienia zostaje wzmocniona w tej Ewangelii, kiedy żyje wiarą
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie rozsądnego (λογικὸν logikon) czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli;
.
Rzym. 1:17 W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
.
Hebr. 6:17-20 17.Dlatego też Bóg, chcąc dobitniej okazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojego postanowienia, poręczył ją przysięgą; 18.Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli silną pociechę, my, którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei; 19. Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę; 20.Gdzie jako poprzednik wszedł dla nas Jezus, stawszy się najwyższym kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.
.
2 Piotra 1:3 Jako że jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 14, 2022 | Teologia systematyczna
Jeden Kościół organiczny
Wierzymy i wyznajemy, że jest jeden katolicki czyli uniwersalny Kościół [1], który jest świętym zgromadzeniem szczerze wierzących chrześcijan, którzy oczekują swego zbawienia w Jezusie Chrystusie, obmyci Jego krwią, uświęceni i zapieczętowani przez Ducha Świętego.
[1] Jedność Kościoła
Izaj. 2:2 Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej.
.
Psalm 46:4 Jest rzeka, której strumienie rozweselają miasto Boże, miejsce święte przybytków Najwyższego.
.
Psalm 102:13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
.
Jer. 31:36 Gdyby te prawa ustały przede mną, mówi PAN, wtedy i potomstwo Izraela przestanie być narodem przede mną na wieki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 13, 2022 | Ekumenizm, Herezja Remonstrancji, Prima Scriptura
Piąta kolumna
1 Sam. 16:7 Lecz PAN powiedział do Samuela: Nie patrz na jego urodę ani na jego wysoki wzrost, gdyż go odrzuciłem. PAN bowiem nie patrzy na to, na co patrzy człowiek, bo człowiek patrzy na to, co jest przed oczami, ale PAN patrzy na serce.
Chrystus zapowiedział wielkie odstępstwo w kościele (Dan. 7:25; Mat. 24:24; Łuk. 21:8; 2 Tes. 2:3; 2 Tym. 3:1-7) i to się stało na naszych oczach. Od XVII wieku teologia ulegała powolnej deklinacji prowadząc w ostateczności do anabaptyzacji protestantyzmu. Anabaptyzm jest odstępstwem od prawd przywróconych przez Reformację: oparty o dosłowną interpretację proroctw, milenializm, wolną wolę, powszechną miłość Boga i uniwersalizm soteriologiczny, mówienie niezrozumiałym bełkotem. Anabaptyzm również odrzucał chrzest niemowląt.
Obecnie zbieramy owoce tego procesu. Reformacja nie tylko przestała stanowić awangardę i trzon przemian doktrynalnych w szeroko rozumianym chrześcijaństwie, ale też została zepchnięta do defensywy i walki o przetrwanie. Zjawisko to jest uniwersalne i powszechne, tak że zaledwie garstka wierzących trzyma się mocno prawdy.
Jednym z winowajców takiego stanu rzeczy jest nie kto inny jak Charles Haddon Spurgeon, który w swoim działaniu kierował się tym co było przed jego oczami (a raczej uszami) ignorujac teologiczne implikacje herezji arminianizmu.
„Co? Krytykować Spurgeona? Cóż za zuchwałość! Cóż to za czelność! Skoro Spurgeon to powiedział, to musi być prawda, co nie?[…] Podobnie jak prawosławni, współcześni neokalwiniści mają swoje „ikony”, które działają w jakiś pośredniczący sposób między nimi a Bogiem, a Spurgeon […] jest zwiastowany i przedstawiany z czcią i uwielbieniem dla bohaterów, które rywalizują ze wszystkim widzianym w katolicyzmie lub prawosławiu…” – Kalwin vs Hiper-Spurgeonizm, Brittish Reformed Journal 14, kwiecień 1996 r.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 12, 2022 | Egzegezy, Eschatologia: nauka o rzeczach ostatecznych
Podstawa rozważania
Izaj. 65:17-20
.
17. Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię i nie będą wspominane pierwsze rzeczy ani nie przyjdą na myśl.
18. Lecz weselcie się i radujcie na wieki wieków z tego, co ja stworzę, bo oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.
19. I będę się radować z powodu Jerozolimy i weselić z powodu mojego ludu, a nie będzie już słychać w nim głosu płaczu ani narzekania.
20. Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty.
21. Pobudują też domy i będą w nich mieszkać, zasadzą winnice i będą jeść z nich owoce.
22. Nie będą budować, by ktoś inny tam mieszkał, nie będą sadzić, by ktoś inny jadł, bo dni mojego ludu będą jak dni drzewa i moi wybrani długo będą korzystać z dzieła swoich rąk.
23. Nie będą trudzić się na próżno ani rodzić, aby się bać, gdyż są potomstwem błogosławionym przez PANA, oni i ich potomkowie wraz z nimi.
24. I będzie tak, że zanim zawołają, ja się odezwę, gdy jeszcze będą mówić, ja wysłucham.
25. Wilk z barankiem paść się będą razem, lew jak wół będzie jeść słomę i proch będzie pokarmem węża. Nie będą szkodzić ani niszczyć na całej mojej świętej górze, mówi PAN.”
Postmilenialny sen o „schrystianizowanym” świecie w przyszłości opiera się ostatecznie na proroctwie Starego Testamentu o nadchodzącym, chwalebnym królestwie Chrystusa Postmilenializm, który nie znajdując poparcia dla swoich tez w obszernym nauczaniu Nowego Testamentu, gdzie raczej czytamy o odstępstwie od kościoła i prześladowaniu go w dniach ostatecznych (Mat. 24:24; Łuk. 21:8; 2 Tes. 2:3; 2 Tym. 3:1-7), odwołuje się do proroctw Starego Testamentu, ponieważ postmilenializm nalega na dosłowną interpretację tego proroctwa.
Według dosłownej interpretacji Izajasza 65 nastąpi ziemskie wypełnienie proroctwa:
- ziemskie królestwo Chrystusa
- z cielesnymi rozkoszami,
- zwłaszcza długim życiem fizycznym
We wcześniejszych artykułach wykazane zostało, że interpretacja Izajasza 65 nie może być ani nie powinna być dosłowna. Proroctwo musi być interpretowane duchowo i zgodnie z tym ma duchowe wypełnienie.
Jaka jest teraz duchowa interpretacja i wypełnienie tego tekstu?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | kwi 8, 2022 | Historia chrześcijaństwa
Wczesne lata
Mat. 25:24 Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent i powiedział: Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem surowym: żniesz, gdzie nie posiałeś i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś.
Marcin Luter urodził się w 1483 roku jako syn biednego drwala i górnika. Jego rodzice (Jan i Małgorzata) nazwali go Marcin, ponieważ urodził się 10 listopada, w wigilię Dnia Świętego Marcina. Gdy tylko Marcin dorósł, rodzice zapragnęli wychować go w bojaźni Pańskiej i napomnieniu o cnotach chrześcijańskich. Wiązało się to z biciem go od czasu do czasu do krwi, wierząc, że mu w ten sposób pomagają, chociaż później znajdujemy odbicie tego w postrzeganiu Boga przez Lutra, którego wyobrażał sobie jako niekochającego okrutnika. Jego ojciec nie był poddany edukacji w szkole i dlatego pragnął tego dla swojego syna, ostatecznie wysyłając go na prawnika.
W szkole Marcin spotykał się z chłostą tak samo jak w domu, ale spotykał się też z nauką. Uczył się
- Katechizmu,
- Wyznania,
- Dziesięciu Przykazań,
- Modlitwy Pańskiej,
- hymnów i gramatyki łacińskiej.
Jednak to nie pomogło mu znaleźć kochającego Chrystusa, ale wywarło piętno Boga sądu w jego umyśle i sercu. Ponieważ Jan Luter pragnął, aby Marcin został uczonym, po ukończeniu szkoły podstawowej wysłał go do szkoły franciszkańskiej w Magdebergu. Musiał żebrać o jedzenie i każdego dnia nieśmiało siedział przed swoimi mistrzami-nauczycielami, aby otrzymać nauki. Miał tylko czternaście lat.
Przyjęła go życzliwa rodzina w Magdebergu, Cottas, gdzie zapewnił sobie miejsce na nocleg i jedzenie podczas studiów. Była to dla niego ulga pod wieloma względami, różna od klasztoru franciszkanów i pod wieloma względami inna niż jego własny dom. Jego umysł był bardziej spokojny. Tutaj zrobił szybkie postępy w łacinie, w elokwencji i poezji, i przywiązał się do jednego profesora, który nazywał się Jan Treboniusz.
(więcej…)
